ได้ยินคำ คิดถึง ตาซึ้งใส
ก็หวั่นไหวหัวใจเป็นหนักหนา
ก็แปลกแปลกไม่เหมือนที่ผ่านมา
กว่าจะเอ่ยคำว่า"คิดถึง"ช่างยากเย็น
มาวันนี้เธอนั้นได้ออกปาก
เพราะต้องจากหลายวันไม่พบเห็น
บอกไม่เคยคิดว่าไม่จำเป็น
ที่หลีกเร้นเลี่ยงคำเพราะเขินอาย
ก็เพราะรักทั้งใจยกให้หมด
โปรดยกโทษให้เธอจะได้ไหม
นับจากนี้จะไม่ทำไร้เยื่อใย
คิดอย่างไรจะพูดให้รับฟัง
จะคิดถึง จะหวงและจะห่วง
จะทักท้วงในยามทำผิดพลั้ง
จะปลอบใจในวันสิ้นไร้พลัง
ทุกทุกอย่างจะสื่อให้รู้ใจ
ขอบอกเลยคนดีสุดที่รัก
ขอรับปากโดยไม่คิดสงสัย
ไม่คิดโกรธจึงไม่ต้องให้อภัย
เพราะหัวใจดวงนี้มีแค่เธอ
แค่ได้ยินรับรู้ความรู้สึก
ไม่ใช่นึกว่าเธอแค่พลั้งเผลอ
นับจากวันที่เราสองได้พบเจอ
ใจล้นเอ่อความสุขเธอเปิดใจ
(..ไม่ทราบผู้แต่ง....แต่ชื่นชอบมากค่ะ...)
แอบเก็บกลอน ตอนบน ด้วยชื่นชอบ
และขอมอบ ให้กับเธอ ที่บอกฉัน
แม้ยามนี้ ไม่มีสิทธิ์ อยู่เคียงกัน
ขอเพียงฝัน ฝากไว้ ในบทกลอน
~ploy pim~
