ดอกไม้สวยริมทางข้างถนน
ไร้ผู้คนเชยชมเป็นปมหมอง
เคยสีสดงดงามอร่ามทอง
เมื่อก่อนนั้นเรืองรองสองข้างทาง
ทุกวันนี้ฝุ่นจับอาภัพนัก
มลพิษทายทักมักกีดขวาง
เกสรชุ่มอุ้มน้ำซ้ำจืดจาง
ฝุ่นเกาะกว้างหนาเตอะเปรอะเปื้อนใบ
หลายยานยนต์แล่นผ่านเป็นล้านรอบ
ต่างก็มอบดินทรายทำลายไล่
ทุกทุกวันเพิ่มเติมเสริมเข้าไป
อีกนานวันเท่าใดใครเชยชม
ยิ่งนานวันยิ่งหมองมองไร้ค่า
ฝุ่นปลิวมาลอยคลุกเคล้าทับถม
ผงธุลีเม็ดน้อยลอยตามลม
ก็มาจมผสมวางกลางมาลี
เป็นเนินฝุ่นบนดอกชอกช้ำใหญ่
กลีบดอกไร้ภุมรินต่างบินหนี
ฝนไม่ตกลงชักล้างสักที
ดอกสวยนี้กลายเป็น "ทะเลทราย"
บัณฑิตเมืองสิงห์
