ณ วิมานด่านฟ้าเพลาค่ำ
เสียงลำนำพร่ำกล่อมเวียนล้อมสรวง
นวลรัมภามาชมจันทร์กลมเต็มดวง
เทพบำบวงหน่วงท่ามาร่ายรำ
เพลงคีตะภณะวาทะเอื้อน
มิลางเลือนเดือนเพ็ญเย็นเมื่อค่ำ
คราเพ่งมองต้องตาเหมือนว่ากรรม
ที่ติดนำจำไปบางบรรพ์นี้
จอมสุรางค์ย่างเท้าเจ้าเฉิดฉาย
เดินกรีดกรายสยาย..สไบสดศรี
งดงามกว่านารีทั่วปฐพี
เอ่ยวจีตีจองเหมือนต้องมนต์
คราเพ่งพิศติดตาเพลาจ้อง
ตามครรลองหมองเศร้าเฝ้าหมองหม่น
เพราะงดงามท่ามวิไลในหมู่ชน
ต้องทุกข์ทนจนเศร้าเร้าอาดูร
(มาฟังเพลงพี่สาวคนสวยกันก่อนค่ะ พี่สุนันยา เสียงหว๊านหวาน)
กัลยาห่มผ้า........สไบ
งามยิ่งกว่าผู้ใด.....ทั่วหล้า
คราเพ่งพิศจิตไหว......บ่กลับ
ข้าจึ่งได้หลงอ้า......อกโอ้ครวญคราง