ศิษย์..คิดเลี่ยงเดินหลง ไม่ตรงเผ็ง
ครู.....อยากให้รู้สูง-ต่ำ รู้ยำเกรง
ครู.....วังเวงเมื่อศิษย์ เดินผิดทาง
รามเกียรติ์ เรียนแต่กลอน ลืมตอนเด็ด
ทรพีไม่เข็ด...เพราะเอ็ดอ้าง
อ่านสนุก..ลืมสนิท จิตไม่วาง
เมื่ออับปราง...ติดกับ..ไม่ปรับตัว
มีกำลัง วังชา นึกว่า....แกร่ง
เห็นใครรู้ กูแข่ง...ทุกแห่งทั่ว
เทวดาไม่อารักษ์....ชักจะกลัว
ต้องมืดมัว...หมางหมู่..ครูระทม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
