-ขอบคุณที่มาร่วมเสวนากลอนในกระทู้ที่ผมได้ตั้งขึ้นมาครับ
-ในเรื่องฉันทลักษณ์ของกลอนแปดเท่าที่กระผมได้รับการสอนมานั้น ไม่แน่ใจว่าถูกหรือไม่ คือ
-จำนวน๘คำ แต่เราจะอนุโลมนับแปดได้หากมีคำที่มีคำลหุอยู่ด้วย เช่น ที่ผมแต่งข้างบน กลอนคงโชติชัชวาลเฉิดฉันฉาย นับได้เก้าพยางค์ แต่ชัชวาล มีคำลหุหนึ่งคำ ดังนี้ ถือว่าผิดฉันทลักษณ์เป๊ะๆตามที่ว่าไหมครับ(อันนีถือว่าเป็นการแลกเปลี่ยนกันนะครับผม หากท่านขุ่นเคืองใดๆก็ขออภัยครับ
)ผมเคยสังเกตกลอนท่านครูสุนทรภู่ หลายต่อหลายจุด และผมก็เกิดสงสัยว่า ท่านสุนทรภู่นั้นระดับครูสอนกลอนเจ้าชายหลายพระองค์ในวัง บางบทบางบาททำไมท่านถึงเลือกลง๙คำ เพราะผมเข้าใจว่าท่านย่อมรู้กฎระเบียบการประพันธ์อย่างดี ผมก็เดาของผมเองว่า เพราะท่านคงวิเคราะห์แล้วว่าแบบนั้นมันไพเราะกว่า
เช่น อันเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน
(จากเรื่องพระอภัยมณี)
(ผมคิดว่าถ้าแต่งเป็น ก็ไม่คดเหมือนในน้ำใจคนก็ได้นะครับ แต่พอเติมคำว่าหนึ่งลงไป ผมว่ามันเพราะขึ้นนะครับ)
หรือ โอ้ธานีศรีอยุธยาเอ๋ย. นึกจะเชยก็ได้ชมสมประสงค์
(จากนิราศเมืองแกลง)
ผมว่าท่านตั้งใจใส่คำว่า ศรี และคำว่า ก็ มาใส่นะครับ นับได้๙พยางค์ แต่พอเราตัดสองคำนี้ออก ผมว่าอรรถรสมันด้อยลงนะครับ
โดยส่วนตัวผม ผมถือหลักว่า พยายามให้คงแปดคำ(โดยนับคำที่มีคำลหุสองพยางค์เป็นหนึ่งคำรวมอยู่ด้วย) แต่ถ้าบางบทเก้าคำแล้วมันให้อรรถรสดีกว่า ผมก็เห็นว่าเป็น๙ ดีกว่าครับ ในเว็บบ้านกลอน คนที่แต่งไพเราะพลิ้วอีกสองท่านคือ................(ขออนุญาตไม่เอ่ยนามครับ)ผมชอบอ่าน มีหลายครั้งก็ลงเก้าพยางค์ พอผมลองตัดคำที่เกินแปดออก ผมว่ามันเพราะน้อยลงครับ
ส่วนเรื่องสัมผัสซ้ำนั้น โดยผมก็พยายามจะไม่ให้มีเลยครับ แต่อย่างว่าแหละครับ บางทีเราเคลิ้มๆเราแต่งแบบที่เราแต่งมันดีกว่ามานั่งเคร่งเครียดดูฉันทลักษณ์ไปทั้งหมด เพราะเราร่วมกันแต่งนี้ก็เพื่อการพักผ่อนหย่อนใจ แต่ะถ้าแต่งสำหรับประกวดก็อีกเรื่องนะครับผม
เรื่องวรรณยุกต์ ผมเองก็เห็นด้วยกับท่านหนามฯอย่างยิ่งครับ และผมพยายามไม่ให้ผิดครับ หากท่านใดเห็นว่าผิดก็แนะนำมาได้เลยครับ ผมดีใจและยินดีน้อมรับฟังทุกคำติชมครับ
แต่เรื่องซีไรต์อะไรขนาดนั้นก็สงวนสำหรับท่านครูกลอนทั้งหลายเถิดครับ
แค่ผมแต่งได้เท่าที่แต่งอยู่นี้ก็ดีใจนักหนาแล้วครับ(ไม่เคยคิดฝันมาก่อนว่าจะแต่งได้แบบนี้)
๐ตั้งใจเจตเกศกรอลออกาพย์
ให้ซึ้งซาบโสภีพจีแจ่ม
เผื่อผู้อ่านผ่านมาปรีดาแย้ม
ชุ่มชื่นแช่มเช่นฉันอยากบรรจง
๐เพียงเผลอพร่ำซ้ำซากกระชากผัง
โปรดอย่าชังช่วยชี้ที่ผิดหลง
ดนูน้อยค่อยคล้อยประดอยคง
สืบว่านวงศ์ว่าสยามงามกวีฯ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
