คนไม่มีเงินเดือนมาเกลื่อนกลบ
ต้องคอยหลบเจ้าหนี้ที่มาเยี่ยม
แม้ทั้งต้นทั้งดอกมิได้เตรียม
ต้องทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยมอย่างเจียมตัว
ต้องทำนาทำไร่มิได้หยุด
นามสมมุติ “กะ เสด ตะ กอน” กระชอนรั่ว
เดี๋ยวน้ำท่วม,ฝนแล้ง,ฟ้าแกล้ง,ชัวร์
เพลี้ยลงทั่วท้องนาเข้ามาเติม
พอถึงปี ธกส. มาจ่อจด
ถ้าไม่ใช้ก็จะงดหรืออดเพิ่ม
วิ่งไปกู้นอกระบบกลบหนี้เดิม
อาชีพเสริม ทำเห็ด อย่าเอ็ดไป
เพราะขยันเกินไปรด(น้ำ)ไม่หยุด
เชื้อราผุดเขียวปี๋เหมือนขี้ไก่
ต้องขาดทุนยับเยินขาดเงินใช้
ทางบ้านไล่ทุกวัน อยากยันโครม
คนไม่มีเงินเดือนถูกเฉือนเชือด
เหมือนขูดเลือดกับปูของปู่โสม
จึงต้องเดินเซซังไปนั่งโทรม
อย่าประโคมข่าวไป ฉันอาย เน้อ
“ไพร พนาวัลย์”
ไปแอบแต่งอยู่ในป่า บ่สัมผัสผู้ได๋จ้อย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
