นั่งเขียนกลอน อ่อนใจ ในบางบท
ทั้งเก็บกด เจ็บแปลบ และแสบแสน
กลั่นคารม คมคาย ทำร้ายแทน
ดั่งไฟแค้น เผาคลุก ซุกฤทัย
แต่งบางบท ชดช้อย เรียงร้อยศิลป์
หวังชีวิน ชื่นฉ่ำ พร่ำเพ้อไหม
ในบางบท รสกร่อย มีบ่อยไป
อยากเติมใส่ ให้เข้ม เต็มพอดี
ในบางบท กลกลอน ซ่อนความหมาย
เหน็บแนมชาย คล้ายคล่อง ประลองถี่
บอกอกหัก รักร้าว ฉาวโฉ่มี
ปานชีวี จักสิ้น ยามกินนอน
จิตวิญญาน วนเวียน เขียนจนล้า
สื่อภาษา ตรงไป ใช่หลอกหลอน
เพียงเพื่อหวัง เติมฝัน ฉันท์กาพย์กลอน
พจน์อักษร อ่อนไป ใคร่ปรานี
พันทอง
๒/๐๙/๕๖
ร้อยเรียงบท พจมาน เป็นสาส์นศิลป์
ให้ฉ่ำชื่น รื่นจินต์ ยุพินศรี
อักษรา ร่ายรส บทกวี
จากฤดี ดวงหนึ่ง ส่งถึงนวล..
..หมายพาขวัญ สรรค์ชัย มอบให้ถี
น้อมบุญญา-บารมี สุขีสรวล
นำจิตติ อำไพ อุ่นไออวล
หวังให้นวล ดลศรี..คีตกานท์
ยินน้ำคำ ฉ่ำพจน์ ช่างหยดย้อย
ปานตาลอ้อย ร้อยกลิ่น ถวิลหวาน
อุราหมอง หม่นไหม้ ได้ชื่นบาน
พร่ำพรมผ่าน ม่านใจ ไปถึงทรวง
แม้อยู่ดิน แดนใด ไร้ขอบเขต
ด้วยมีเจต จำนงค์ ตรงทุกช่วง
ถวิลหวัง คลั้งไคล้ ในแดดวง
ฤทัยห่วง ยิ่งซึ้ง จึงขอบคุณ
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
