จะเคียงร่างข้างกายเมื่อหน่ายล้า
ยามต้องพายุใจให้โศกศัลย์
ปลอบประโลมโฉมสุดาจากจาบัลย์
สองมือฉันนั้นรับซับน้ำตา
ขออุทิศจิตวิญญาณสะพานเสมือน
ให้คล้อยเคลื่อนข้ามทุกข์ที่รุกหา
จะขอรับนับเอาของเจ้ามา
เพื่ออุราคราโศกศัลย์ได้บรรเทา
จงเหยียบย่างข้างหน้าวิญญาณ์มั่น
แล้วความฝันนั้นจะคลายให้หายเหงา
จะมีสุขทุกข์ห่างจนสร่างเซา
เพียงมีเราเฝ้าเคียงแหนแทนสะพาน...
" บูรพ์ "
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
