พิศภาพฉายคล้ายเตือนให้เยือนฝัน
กระแจะจันทร์โชยมาสุดฝ่าฝืน
ประทิ่่นแก้มแย้มพิมพ์ยิ้มระรื่น
ความหลังคืนกลับมาอีกคราแล้ว
เคยพนอคลอเคล้าเฝ้าฟูมฟัก
ประคองรักเราสองเพียงผ่องแผ้ว
ดุจสวรรค์บรรเจิดพริ้งเพริศแพร้ว
นางคือแก้วประดับสำหรับใจ
แม้ตัวห่างหทัยเรียงอยู่เคียงข้าง
ทุกก้าวย่างสานฝันมิหวั่นไหว
ต่างรับรู้กู่ร้องใจต้องใจ
สนิทในภาพฝันทุกวันคืน
เนิน จำราย
กระแจะจันทร์โชยมาสุดฝ่าฝืน
ประทิ่่นแก้มแย้มพิมพ์ยิ้มระรื่น
ความหลังคืนกลับมาอีกคราแล้ว
เคยพนอคลอเคล้าเฝ้าฟูมฟัก
ประคองรักเราสองเพียงผ่องแผ้ว
ดุจสวรรค์บรรเจิดพริ้งเพริศแพร้ว
นางคือแก้วประดับสำหรับใจ
แม้ตัวห่างหทัยเรียงอยู่เคียงข้าง
ทุกก้าวย่างสานฝันมิหวั่นไหว
ต่างรับรู้กู่ร้องใจต้องใจ
สนิทในภาพฝันทุกวันคืน
เนิน จำราย