...บางครั้งความ...คิดถึง คนึงหา...
ครอบงำพา ให้หลง พะวงคั่น
จากความจริง คือห่วง ทุกช่วงวัน
ความไหวหวั่น จึงเพิ่ม เติมฤทัย...
...มองฟ้าไกล สุดขอบ แล้วปลอบฝัน...
บอกตัวเอง ทุกวัน อย่าหวั่นไหว
ยามห่วงหา คนที่ เขามีใจ
คงจะไร้ ความทุกข์ คอยคลุกคลี...
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
