คืนหนึ่งนั้น พระจันทร์ พลันสวยเด่น
มองดูเช่น มีเงา เขาอยู่ไกล้
อีกเมื่อไหร่ จะได้กอด ยอดดวงใจ
แล้วทำไม คืนวัน มันช่างนาน
นั่งมองเดือน จะลา ลับตาแล้ว
หัวอกแป้ว แว่วเสียง สำเนียงขาน
ทุกคืนค่ำ ยินเสียง เคียงพบพาน
แต่เมื่อวาน เขาพราก จากฉันไป
โอ้จันจ๋า ฟังข้า อย่าพึ่งดับ
ขออย่าลับ ขอบฟ้า ลาไปไหน
อยู่เป็นเพื่อน ช่วยมอบ เพื่อปลอบใจ
รอเมื่อไหร่ เขามา ค่อยลาไกล
ถ้าเจ้าลา ลับไป ในตอนนี้
ดวงฤดี จักต้อง ไม่ผ่องใส
โปรดเห็นใจ ข้าเศร้า เหงาฤทัย
คนอยู่ไกล หมองหม่น จนปัญญา..
หนามเตย 
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
