เป็นละคร ชีวิต คิดแล้วเศร้า
ดื่มน้ำเมา เคล้าคลุก ทุกข์ไม่เปลี่ยน
ด้วยระทม ตรมหม่น คิดวนเวียน
ร่างกายเพียร ผ่ายผอม มิถนอมตน
เป็นเมรี ขี้เหล้า เมาทุกบท
รอพระรถ ไม่มา ผวาบ่น
คิดวนวก อกร้าว หนาวกมล
เหมือนไฟรน ป่นปี้ ไม่มีใคร
กอดขวดเหล้า เช้าสาย บ่ายยันดึก
หมดสำนึก ฆ่าเวลา พาหมองไหม้
จักกี่ร้อน กี่ฝน ทนช้ำใจ
เหมือนตกใน อเวจี สีชมพู
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
