ขอบคุณภาพจาก Google ครับ
เมื่อพี่ชายแต่งร้อยกรองให้น้องสาว
ทุกเรื่องราวแม้ยามใดใจเสียขวัญ
สุขทุกข์ย่อมห่วงใยมีให้กัน
ถักทอฝันลำนำพรมห่มกันหนาว
มือที่จับปากกาต่างผ้าปัก
พี่ชายถักลายริ้วเป็นทิวขาว
ถักเส้นไหมจากทรวงรูปดวงดาว
ให้สกาวเหลือบลายปลายโคเชร์
ประหนึ่งเป็นเข็มปลายที่คล้ายขอ
เกี่ยวรักรอเส้นไหมมิไฉเฉ
คล้องเป็นลายลูกโซ่ใม่โยเย
ให้สรวลเสคล้องควงเป็นดวงใจ
จรดปากกาต่างปลายเป็นลายถัก
ห่วงใยนักใส่กรอบมอบมาให้
อาจจะช้าอย่าหน่ายถักสายใย
ร้อยเส้นไหมวับวาวให้ดาวดวง
เป็นลายดาวยงยืนผืนยาวยาว
ประดับดาวคล้องควงอันห่วงหวง
เหมือนเคยให้ไออุ่นหอมกรุ่นทรวง
ถักลายดวงดาวไว้ใกล้ชิดกัน
แม้มิเคยเย็บจักรหรือปักผ้า
จับปากกาถักร้อยเป็นสร้อยขวัญ
เพราะถักทอจากใจให้เหมือนกัน
ด้วยผูกพัน...พี่(ชาย)มอบมาปลอบใจ
รการตติ
"ผ้าผืนน้อย"
แม้เป็นเพียง ภาพมา ผ้าผืนน้อย
แต่ใจร้อย มอบขัวญ นั้นหาไหน-
จะเปรียบเปรย เอ่ยคำ พร่ำพีไร
ดั่งสายใย พี่ปอง ให้น้องยา
น้องนี้มา ช้าไป ใช่ห่างเหิน
ด้วยบังเอิญ การงาน ที่สรรหา
เข้าเร้ารุม สุมก่อ ต่อเวลา
จึงว่างเว้น อักษรา ด้วยล้ากาย
มองดูผ้า ผืนนี้ ที่พี่ปัก
ชื่นในรัก พักพิง อิงความหมาย
เห็นภาพดาว วาววับ จับประกาย
โถพี่ชาย....มอบมา พาคำนึง
ขอขอบคุณ ด้วยจิต ที่คิดห่วง
แม้นห่างรวง เรือนเหย้า เฝ้าคิดถึง
ส่งดวงใจ ห่อมห่ม ลมรำพึง
ว่าสุดซึ้ง ฤดี ไม่มีเลือน........
"สุนันยา"
แม้เป็นเพียง ภาพมา ผ้าผืนน้อย
แต่ใจร้อย มอบขัวญ นั้นหาไหน-
จะเปรียบเปรย เอ่ยคำ พร่ำพีไร
ดั่งสายใย พี่ปอง ให้น้องยา
น้องนี้มา ช้าไป ใช่ห่างเหิน
ด้วยบังเอิญ การงาน ที่สรรหา
เข้าเร้ารุม สุมก่อ ต่อเวลา
จึงว่างเว้น อักษรา ด้วยล้ากาย
มองดูผ้า ผืนนี้ ที่พี่ปัก
ชื่นในรัก พักพิง อิงความหมาย
เห็นภาพดาว วาววับ จับประกาย
โถพี่ชาย....มอบมา พาคำนึง
ขอขอบคุณ ด้วยจิต ที่คิดห่วง
แม้นห่างรวง เรือนเหย้า เฝ้าคิดถึง
ส่งดวงใจ ห่อมห่ม ลมรำพึง
ว่าสุดซึ้ง ฤดี ไม่มีเลือน........
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
