มองดูหอยน้อยใหญ่ในท้องทุ่ง
พาผดุงหัวใจให้ฉันสู้
เจ้าสัตว์น้อยค่อยคลานผ่านคลองคู
นั่งพิศดูน่าชมภิรมย์ใจ
มิเคยร้องโหยหาใครมารัก
แม้มีปลักโคลนตมจมแค่ไหน
มุ่งหน้าอยู่สู้ชีวาพาชีพไป
มิง้อใครให้อาหารวานเมตตา
แม้เดินช้าอย่างไรก็ไม่หวั่น
เพราะสวรรค์ในน้ำฉ่ำซาบซ่า
มีพรั่งพร้อมเพื่อใช้ในชีวา
แม้ใครว่าค่าน้อยหอยยินดี
ถึงน้ำมากหลากมาในคราไหน
มิหวั่นไหวไหลบ่ามาเต็มที่
แม้นหน้าแล้งแห้งกรังฝังชีวี
ฝังกายีในโคลนก็พ้นร้อน
ยามอิ่มหนำสำราญหวานฉ่ำนัก
หอยมีรักเคียงคู่อยู่สลอน
มิเคยขาดคู่เคียงร่วมเรียงนอน
ไม่อาทรขุ่นเคืองเรื่องร้าวราน
หอยเคียงคู่จู๋จี๋กันสุขสันต์นัก
ปลาก็มักอิจฉาคราว่ายผ่าน
หอยมิเหนื่อยเมื่อยล้าคราคืบคลาน
สร้างวิมานสดใสในคลองบึง
สล่าผิน
นั่งชมหอยที่คลองคูเลยหยิบปากกามาแต่งเกี่ยวกับเรื่องหอยครับ
เกิดเป็นหอย น้อยน้อย คอยอาศัย
ดินโคลนไป มิสนใจ ใครกล่าวถึง
ฉันก็อยู่ ของฉัน กันในบึง
ทุกวันจึง ฉ่ำชื่น รื่นชีวี
ไม่เดือดเนี้อ ร้อนใจ ในชีวิต
ทั้งหมดสิทธิ์ เผยอหน้า มาเต็มที่
อันเรื่องหอย กินได้ อร่อยดี
หอยมีสี หลายหลาก มากสายพันธุ์
แต่มีหอย ที่ฉัน นั้นไม่ชอบ
จึงขอมอบ ให้ชาย ทั้งหลายนั่น
คือหอยลาย ท่านทั้งหลาย คงชอบกัน
มอบไปพลัน เชิญเลยท่าน มารับไป
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
