[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[แป้งน้ำ]

เวลาที่ฝนหล่นพรำ
ฉันอยากเก็บงำความอบอุ่นละมุนฝัน
อยู่ภายใต้ผ้าห่มของคืนวัน
ที่ไม่เคยเปลี่ยนผันตลอดมา

ตั๋วหนังทั้งสองใบ
ฉันยังเก็บหางตั๋วไว้อย่างมีค่า
แต่คำถามที่ข้ามผ่านสายตา
ฉันอยากไปดูกับคนที่ห่วงหา. .สุดหัวใจ

ในยามที่ฉันต้องป่วย
ก็ยังอยากให้เธออยู่ด้วยนั่นแหละรู้ไหม
คอยป้อนข้าวป้อนยา. .ป้อนสายตารักษาต่อไป
ไม่เคยอยากให้เป็นอื่นใด. .นอกจากเธอ

ทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันกล่าวมา
คนที่ฉันบอกว่ามีค่าอยู่เสมอ
บนโลกใบเดิม. .ที่ความเปลี่ยนแปลงเริ่มเข้ามาพบเจอ
จนทำให้ฉันรู้สึกว่าเธอก็เปลี่ยนไป

ฉันอาจจะวางหัวใจไว้ผิดที่
อาจทำตัวไม่ดีไม่เอาไหน
แต่ฉันคิดถึงเธอ. .คนที่ยามพบเจอก็ยิ้มละไม
ไม่ใช่เธอที่เอาแต่ร้องไห้. .แล้วโวยวายไปวันวัน

หากเธอคิดจะจบปัญหา
ด้วยการเลือกเดินจากไปต่อหน้าก็เอาเถอะแบบนั้น
เมื่อวันนี้. .คนคนนี้ไม่เหลือมีแล้วความสำคัญ
ก็จะปล่อยมือเธอให้จากกัน. .แม้เบื้องหลังยังรำพัน. .ไม่อาจตัดใจ

. .. เฮยอิง . ..

ต่างจากเธอที่เคยรู้จัก
ภายใต้สายตาที่เอาแต่ผลักไส
ฉันจะอดทนต่อความเจ็บปวดได้เท่าไร
เพื่อเรียนรู้ความเปลี่ยนไปของโลกใบเดิม

คงไม่เสียดายอะไรแล้ว
หัวใจแตกเป็นเสี่ยงเหมือนเศษแก้วและสั่นเทิ้ม
ไร้คำปลอบโยน . . ไร้สายตาอ่อนโอนแบบเดิม
คำถามยิ่งพูนเพิ่ม . .. พร้อมกับฝนพรำสายแรกเริ่ม - - จนหนาตา

จะลืมให้ได้ว่า “เคยรัก”
เมื่อวันนี้เธอพร้อมลาจากและจบปัญหา
พรุ่งนี้ - - คงไม่เห็นใครทำตัวโวยวายเกะกะตา
จงมีชีวิตอยู่เพื่อรักคนของวันหน้า . .
ส่วนฉัน - - ขอจบชีวิตในความเหว่ว้า - - ไม่รักใคร

จะลืมให้ได้ว่า "มีคนเคยบอกรัก"
ในวันที่ฝนตกหนัก - - จะปลอบตัวเองให้อยู่ไหว
ความเข้มแข็งที่ฉันมี . . นาทีนี้คือกลั้นใจ
ส่งคืน "หัวใจที่รับฝากไว้" และยืนหยัดต่อไป . . ในสุสานน้ำตา~*



 . .. (แป้งน้ำ ｡◠‿◠｡). ..