สักวาเดือนยี่ปีมะโรง
น้ำเพิ่งหยุดมุดโพรงไหลไปลงสมุทร
เพิ่งขัดบ้านขูดราก้มหน้างุด
ของในห้างเพิ่งผุดเต็มชั้นวาง
เตะกระต่ายไล่ส่งหลงปีใหม่
เพลงอวยพรลั่นไปเมาไม่สร่าง
ทั้งน้ำป่าน้ำฝนบุกหนทาง
น้ำตาล้างหน้าให้ชาวใต้เอย
บางนาทีที่เราสุขสนุกชื่น
ได้เริงรื่นร่ายรำระบำฉาย
นาทีนั้นมีผู้หมกสะทกกาย
ทุกข์ไม่คลายจืดจางร้างลาปี
ดีที่นี่ร้ายที่นั่นให้หวั่นไหว
น้ำท่วมเมืองกรุงในจนเสียศรี
ไม่ทันฟื้นรื้นตัวทุกครัวดี
เริ่มทุกข์ปรี่รี่ใหม่ท้ายขวานทอง
น้ำต่อน้ำยังไม่หมดทดแทนอยู่
น้ำใสสู่หลั่งไหลคำรบสอง
คือน้ำใจไทยล้นมรรคาครอง
มิเคยต้องปล่อยสู้กู้ผู้เดียว