อ้างว้าง กลางฝูงชน
เหล่าฝูงชนหลั่งไหลในเมืองหลวง
ไม่เคยง่วงหงอยเหงาเขาไปไหน?
ทุกวันคืนดื่นดึกระทึกนัย
มิรู้ใครเป็นใครเทศ ไทยปน
เหล่าฝูงชนมากมายที่กรายใกล้
ต่างคลาไคลไปตามนิยามต้น
แต่มิเคยรู้จักเลยสักคน
มิยินยลชนไหล่ไป่แลมอง
เดินคนเดียวเปลี่ยวใจในโลกกว้าง
คนเคียงข้างห่างหายมลายล่อง
แม้ผู้คนมากมายมิหมายปอง
ต่างครรลอง"อ้างว้าง กลางฝูงชน"
"ปรางค์ สามยอด"
...บนถนน คนเดิน เพลินไขว้ขวาง
ทั่วทุกห้างฯ ทางแยก ยิ่งแปลกพ้น
บ้างก็รีบ ซะเกิน เลยเดินชน
บ้างคุ้ยค้น ระคนตรวจ ปวดหัวจัง
...หนึ่งกลางหมู่ ผู้คน เหมือนทนหงอย
ใจเลื่อนลอย คล้อยถาม หาความหวัง
เห็นคนอื่น ชื่นประดา ให้น่าชัง
ฤๅอนิจจัง ดั่ง"อ้างว้าง..กลางฝูงชน."
รัตนาวดี
ทั่วทุกห้างฯ ทางแยก ยิ่งแปลกพ้น
บ้างก็รีบ ซะเกิน เลยเดินชน
บ้างคุ้ยค้น ระคนตรวจ ปวดหัวจัง
...หนึ่งกลางหมู่ ผู้คน เหมือนทนหงอย
ใจเลื่อนลอย คล้อยถาม หาความหวัง
เห็นคนอื่น ชื่นประดา ให้น่าชัง
ฤๅอนิจจัง ดั่ง"อ้างว้าง..กลางฝูงชน."
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
