คนนั้นมี มุมจ้อง มองหลายอย่าง
เห็นดีบ้าง อย่างเลว เป็นเปลวหลอน
ความอดกลั้น นั้นมี ขีดจบตอน
เหมือนน้ำรด จรดผ่อน หินกร่อนรน
น้ำหยอดใส่ ในแก้ว วันละหยด
ถึงกำหนด บทอ่วม เกินท่วมล้น
มิต่างกับ รับเจ็บ กอบเก็บทน
สำหรับคน ยลจิต ใคร่คิดครวญ
เอียงแก้วหน่อย ค่อยชิน น้ำรินทิ้ง
เพียรประวิง จริงถ้อย นั้นคอยหวน
ถูกแล้วที่ ทีพลั้ง บางครั้งทวน
ช่วยเตือนตรวน ชวนอยู่ เพราะรู้ใจ
รัตนาวดี
เห็นดีบ้าง อย่างเลว เป็นเปลวหลอน
ความอดกลั้น นั้นมี ขีดจบตอน
เหมือนน้ำรด จรดผ่อน หินกร่อนรน
น้ำหยอดใส่ ในแก้ว วันละหยด
ถึงกำหนด บทอ่วม เกินท่วมล้น
มิต่างกับ รับเจ็บ กอบเก็บทน
สำหรับคน ยลจิต ใคร่คิดครวญ
เอียงแก้วหน่อย ค่อยชิน น้ำรินทิ้ง
เพียรประวิง จริงถ้อย นั้นคอยหวน
ถูกแล้วที่ ทีพลั้ง บางครั้งทวน
ช่วยเตือนตรวน ชวนอยู่ เพราะรู้ใจ
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
