~~ สะอื้นนาง ~~
เฝ้าฝากฟ้าช่วยนำคำเอื้อนเอ่ย
แย้มโอษฐ์เผยนัยความจากงามขำ
กลั้นสะอื้นลืมนวลไม่หวนจำ
ครั้นดื่มด่ำเต็มทรวงแล้วล่วงลา (แม่ค้าหน้าหวาน)
เรียงถ้อยร่ำคำครวญหวนสะอื้น
ผู้ใดขืนฝืนเจ้าเฝ้ามุสา
ขอปลุกปลอบมอบรักภักดิ์ชีวา
แด่เจ้าดวงกานดาลบล้าโรย (ปุถุชน คนธรรมดา)
ในคราทุกข์รุกโรมโจมจ้วงจาบ
นวลพิลาปพร่ำคละรานระโหย
สะอื้นนางครางแม่ดั่งแส้โบย
กอบเกลือโกยโปรยแผลในแดดวง
อยากปลุกปลอบกอบขวัญกำนัลนัก
จักตวงตักรักงามนิยามสรวง
มอบแม่เอยเชยเจ้าจากเงาลวง
สู่หัตถ์ห้วงบ่วงภักดิ์จำหลักมาน
แม้นมิหมายชายใดในยามนี้
เก็บฤดีหนีโศกวิโยคผลาญ
มิคาดคั้นเจ้านวลเพียงครวญกานท์
จากใจขานซ่านซึ้งรำพึงเปรย
หทัยพี่พลีวางแนบข้างเจ้า
วันสิ้นร้าวรานล้าแม่อย่าเฉย
ลองตรองจิตพิศชายที่หมายเชย
พจน์พร่ำเผยเคยบอกมิหลอกนวล (ปภัสร์)
คำเกริ่นกล่าวหลากพจน์ทุกบทร้อย
ดั่งย้ำรอยดวงจินต์ถวิลหวน
คราครั้งเก่าหลงเล่ห์คนเรรวน
จึงร้องครวญเสียงร่ำทั้งน้ำตา (แม่ค้าหน้าหวาน)
เพียงคำกล่าวร้าวรวดเจ็บปวดแปลบ
เหมือนใจแปลกแหลกเหลวไม่เป็นท่า
คนเรรวนรวนเรเทรักมา
ไม่มีค่าน้ำคำคนพร่ำลวง (ยามพระอาทิตย์อัสดง)
ทุกถ้อยสรรค์พรรณนาจรรจาแจ้ง
ล้วนสำแดงแฝงนัยหทัยหวง
มธุรสบทเอื้อนเยื้อนจากทรวง
ไยเจ้าท้วงลวงคล้ายเช่นชายทราม(ปภัสร์)
หากวจีที่เอ่ยเผยคำบอก
มิกลับกลอกยอกย้ำกระทำหยาม
แม้นมั่นรักสลักทรวงมิลวงลาม
จะโอนอ่อนผ่อนตามทุกยามยล (ไม่รู้ใจ)
ทุกถ้อยคำพร่ำบอกออกจากใจ
วาจาไหนไม่เคยเผยสับสน
คงไม่หยามน้ำใจดวงกมล
แม้ทุกข์ทนคนนี้ที่ยินยอม (ยามพระอาทิตย์อัสดง)
แม้นหมายมาดปรารถนาอุราหวั่น
กาลผ่านผันวันชื่นคืนถนอม
อาจร้างเลือนเบือนเหลือเบื่อใจจอม
วันใดพร้อมอ้อมกรุ่นจะอุ่นอวล (ไม่รู้ใจ)
ขอขอบคุณภาพงามๆจาก Internet ครับ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
