"แค่..สมมุติ?"
๐
สมมุติว่านิ้วก้อยเราร้อยเกี่ยว
เป็นหนึ่งเดียวสอดคล้องเราสองจิต
กุมมือกันปันรักหลักรอบทิศ
ฝากจุมพิตซึ่งกัน..ฉันเอ็นดู
ชี้ชมฟ้าโค้งรุ้งทุ่งแห่งรัก
หมั่นทายทักคำหวานผ่านเข้าหู
โลกที่เห็นพร่างพรมสีชมพู
เส้นทางปูด้วยสีที่นวลตา
คำ"ที่รัก?"ดำเนินไม่เขินขัด
ดั่งพระพรหมบัญญัติวาสนา
ข้างกายเรามีกันสรรวาจา
เสี้ยวทุกกาลเวลาโหยหากัน
ลมละไมไหวรับกับกายสอง
เสียงนกร้องเข้าห้อมกล่อมดวงขวัญ
มวลไม้ผลิกลีบสีที่ผ่องพรรณ
หลากผีเสื้อประชันกันงดงาม
แต่จุดตรึงนัยน์ตา!..หน้าเธอนั้น
สะกดฉันทั้งทรวงล่วงอร่าม
ปากที่แย้มรอยยิ้มนิ่มทุกยาม
ส่งผลชายเกินห้ามปรามฤทัย
รั้งกายเธอโอบชิดจิตซึมซับ
โลกสดับภาพหวานด้านรักใส
แค่สมมุติเพียงเสี้ยวยังเหนี่ยวใจ
คนอ่อนไหวจึงเผชิญ..ฝันเกินจริง..
ระนาดเอก
เบอร์ลิน เยอรมัน
๑๔ / ๓ / ๒๕๕๔
๑๙.๔๑ น.
*-*+++
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
