๐๐  คำกวีนี้สูงส่ง  ๐๐

แสนสงสารอักษรบทกลอนสวย
ตกต่ำด้วยประจักษ์สิ้นศักดิ์ศรี
จากปากกาอาศัยใช้กวี
เป็นเวทีวาจาด่าทอกัน

ด้วยถ้อยคำต่ำช้าน่ารังเกียจ
เหมือนหยามเหยียดอักษราภาษาสวรรค์
หากซื้งซาบกาพย์กลอนวอนจำนรรจ์
โปรดเทิดบรรณกวีนี้บูชา

สิ่งสูงนักศักดิ์สิทธิ์บูชิตแล้ว
ประดุจแก้วมณีอันมีค่า
ตามรอยนักกวีเก่าเบาราณมา
ไร้กลอนด่าให้เห็นเป็นพยาน

สรรค์คำที่บริสุทธิ์ผุดผ่องด้วย
ภาษาสวยสูงเด่นเป็นแก่นสาร
เทิดทูนพจน์บทกวีที่ตระการ
อย่าพล่าผลาญด้วยคำที่ต่ำทราม

จะระบายอารมณ์์ผสมแค้น
ร้อยแก้วแทนเถิดนะจะไม่ห้าม
ขออย่านำคำกวีที่งดงาม
ใช้เหยียดหยามอย่างสถุลสิ้นสุนทรีย์

ดาว อาชาไนย
แห่งเสี้ยวอารมณ์กลอน