แสนหงอยเหงา ดายเดียว เปล่าเปลี่ยวจิต
ไร้คู่ชิด ร่วมเรียง เคียงเขนย
ไร้ผุดผ่อง ผิวงาม แห่งทรามเชย
ร่วมเอื้อนเอ่ย เผยใจ นัยจำนรรจ์..
..คนมีคู่ รู้ได้ อย่างไร..เล่า
ว่า..ฉันเศร้า-เหงาอุรา แทบอาสัญ
ฝืนระทม ตรมใจ เพียงใดกัน
แสนไหวหวั่น อ้างว้าง..มิจางเลย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
