ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กวีพเนจร]

จงเข้ามา มารดินๆ สมุนมาร
จงเข้ามา ประหาร ตัวข้านี้
ถ้าเจ้าคิด ว่าตัวเจ้า มีของดี
เข้ามาซี มาฆ่า ข้าให้ตาย

แม้สวรรค์ อันกว้างใหญ่ กว่าแดนโลก
ไร้ทุกข์โศก คราคร่ำ ยังระสาย
คราเมื่อข้า บุกเทวา ให้วอดวาย
เทพล้มตาย มากเกลื่อน บนปฐพี

แค่สมุน ตัวเล็กๆ มารดินหญ้า
อย่าให้ข้า ฆ่าฟัน ด้วยปืนนี้
เพราะข้ารู้ ว่าดาบ เป็นของดี
ที่ข้าที่ ตามหา ยังเมืองไกล

จงรอก่อน อีกสองวัน คงได้รู้
ข้าจะอยู่ หรือตาย มิรู้ได้
แค่จะกลับ พร้อมดาบ อันทรงชัย
ที่มีไว้ ฆ่าพวกมาร ช่วยนางมา

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[เพลงผ้า]

กลับมาคราวนี้ ตัดสินจายม่ายถูกงิ ว่าจิอยู่ฝ่ายหน่าย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ ขอเวลาคิดก่อง อิอิ

[เพลงผ้า]

มาภาคนี้ ขอเป็น เช่นมนุษย์
เพราะได้หลุด พ้นห่วง ของบ่วงมาร
ด้วยมิเคย ก่อกรรม ทําระราน
เที่ยวประหาร ผู้คน ให้ชอกชํ้า

ขอบอกมาร เหล่าร้าย ไว้สักนิด
ว่าอย่าคิด กําแหง แข่งบาปกรรม
หยุดเสียเถิด ถอดใจ ไม่ถลํา
การกระทํา เยี่ยงนี้ น่าอับอาย

หากยังดื้อ ยื้อไว้ ไม่คืนเขา
ก็ตัวเจ้า นั่นหล่ะ จะสลาย
อย่าไปเร่ง รีบร้อน ถึงวันตาย
ยังไม่สาย หากคิด จะกลับตัว

เมื่อมิใช่ ของเจ้า อย่ากักขัง
เดี๋ยวจะพัง เดือดร้อน กันไปทั่ว
เลิกถือดี ว่ามี ฤทธิ์ติดตัว
หลงเมามัว ว่าใหญ่ ไปสามภพ

ต่อให้เพียร บําเพ็ญ เป็นพันปี
บารมี หมกหมุ่น หนุนด้านลบ
ถึงสักวัน พลันรู้ ผู้สยบ
ตีทํานบ กลบวัง พังทลาย

จงหยุดก่อน Romeo ผู้องอาจ
ด้วยสามารถ ของเจ้า มีเหลือหลาย
อย่าไปเชื่อ ฟังคํา ของมารร้าย
เดี๋ยวจะตาย แดดิ้น ก่อนได้ดาบ

จะมุ่งค้น หาไป ทําไมกัน
เมื่อดาบนั้น คือของ ต้องคําสาป
แค่ฝีมือ ของเจ้า ที่เข้าปราบ
ศิโรราบ ก็เกิด แก่ฝ่ายมาร


อยู่ข้างนี้ละกัน เพราะข้างนี้กําลังน้อย อิอิ

[กวีพเนจร]

พี่เพลงผ้า แม้ข้า จะหลงกล
แต่ข้าทน รับความเจ็บ แทนสามสาว
พี่เพลงผ้า ข้าขอร้อง พี่สักคราว
ให้เรื่องราว ทางด่านมาร รับหน้าที

ข้าขอทำ หน้าที่ ตามหาดาบ
เพื่อให้มาร ศิโรราบ มาคราวนี้
ข้าขอไป เมืองหิมะ ดูสักที
เพื่อตามหา อัคคี แทนดาบบูรณา

เหลือเวลา ยังไม่มาก พี่เพลงผ้า
แต่ว่าข้า ยังคงไป ในเมืองฟ้า
ขอเวลา อีกสองวัน ก่อนจันทรา
มารดินหญ้า จะบูชา นางด้วยไฟ

ขอให้พี่ เพลงผ้า ช่วยยับยั้ง
จงอยู่รั้ง ณ ด่านมาร มารดินใช้
วาจาสิทธิ์ มารดิน ฤทธิ์มากไป
แม้มารตาย แค่ให้ฟื้น ก็ฟื้นคืน

ข้าจะหา ดาบนั้น ให้เร็วยิ่ง
แม้ว่าสิ่ง ใดขวาง จะทนฝืน
แม้ต้องเจ็บ รวดร้าว ทนกล้ำกลืน
เพราะว่าปืน ของข้า มิทำลาย

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[เพลงผ้า]

ถ้าเช่นนั้น จงไป ตามใจเถิด
ขอบังเกิด ฤทธิ์ฤา ปาฎิหารย์
ให้ได้ดาบ มาปราบ พวกเหล่ามาร
อีกไม่นาน เวลา สองราตรี

หยุดกังวล เรื่องใด ในด่านนี้
จงเร่งรี่ รีบไป อย่ารอรี
หากว่ามาร ผ่านมา จะต่อตี
เข้าราวี โรมรัน ไม่กลัวตาย

ด้วยมารนี้ ฝึกฝน ด้านมนต์ดํา
หวังจะทํา ร้ายมัน นั้นไม่ง่าย
เพราะว่ามาร แยกใจ ออกจากกาย
ยากสลาย แตกดับ ลับสูญสิ้น

จะป้องกัน จนวัน เจ้ากลับมา
จงมุ่งหน้า ไปตาม ทิศทักษิณ
หากสดับ รับเสียง ได้ยลยิน
เจ้าอย่าผิน เดินตาม ถามเสียงนั้น

แล้วรําร่าย ถวาย อ่านพระเวทย์
ครอบคุมเกศ ปกเกล้า ด้วยเร็วพลัน
ขอสําแดง อิทธิฤทธิ์ อัศจรรย์
ให้พวกมัน มารชั่ว จงแพ้ภัย

[กวีพเนจร]

ขอขอบคุณ ท่านพี่ นามเพลงผ้า
ที่อุตส่าห์ ขวางทาง ให้ข้านี้
ข้าจะขอ มุ่งไป ให้เร็วรี่
สู่ทิศนี้ ทักษิณ ที่กล่าวมา

จะไปยัง เมืองหิมะ หาดวงไฟ
ที่ต้องใช้ แทนดาบ ที่ตามหา
แต่ต้องเสี่ยง กับคำสาป ที่มีมา
ก่อนที่ข้า จะได้ ไฟอัคคี

ข้าจะใช้ พลังแห่ง ความรัก
ที่ปกปัก ตัวข้า มานานนี้
ให้หุ้มห่อ เปลวไฟ แห่งอัคคี
แล้วก้อหนี ไปเมืองฟ้า หาดาบมา



[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[ยาจกพเนจร]

หายไปเพราะจอมมารตีสลบ                     
แต่อย่าหมายว่าจะจบชีวิตข้า
จงรู้ไว้เถิดจอมมารอหังการ์                            
ว่าตัวข้ามิมีวันจะบรรลัย

เพราะว่าข้าเกิดมาเพื่อพิทักษ์ชน                        
ไม่ให้ใครต้องหมองหม่นตรมหมองไหม้
มาครั้งนี้พวกเจ้าจงได้ทำใจ                                  
ว่าจะต้องลุกเป็นไฟไปทั้งวัง

ทั้งจอมมารเหล่าสมุนสกุลต่ำ                           
ที่เที่ยวก่อความระยำอีกอย่าหวัง
มาวันนี้ข้าจะเหยียบให้ภินท์พัง                     
ทั้งคนทั้งวังสิ้นพินาศไป

ว่าแล้วพรางร่ายคาถามหาวินาศ                       
เกิดอสุนีบาตฟาดฟันไล่
ทั้งผีเล็กผีน้อยล่าถอยไป                                 
ที่ไม่ทันก็ขาดใจเป็นธุลี

จงไปเถอะน้องยาข้าทั้งสอง                               
จงไปนำหญิงทั้งผองมาที่นี่
ทั้งกระดาน กัลยา น่านโสภี                              
พี่จะช่วยเข้าต่อตีไม่รีรอ

ไม่ต้องห่วงตัวพี่มีคนช่วย                                 
เพลงคนสวยคงจะไม่ใจดำหนอ
โรมิโอเจ้าจงไปอย่ารีรอ                                     
Harakere  ก็อย่าท้อรีบเดินทาง

เข้ามาเหวยเข้ามาสิเข้ามาสู้                               
ให้ได้รู้ว่าใครแน่อย่าเมินหมาง
จงเข้ามาหญิงดินดินเชิญเถอะนาง                     
เข้ามาขวางลองดูอยากรู้จริง

ว่าน้องดินดินนั้นเก่งแค่ไหน                        
ดูรูปโฉมก็ไฉไลงามทุกสิ่ง
ถ้าอิจฉาถึงจะเผาก็เหี้ยมจริง                           
เกิดเป็นหญิงควรมีใจใฝ่เมตตา

แล้วร่ายเวทย์อาคมอันเข้มขลัง                           
เป็นพลังจากข้างในหัวใจข้า
เกิดเป็นเวทย์เป่าแผ่วเบาโดนกานดา                 
ดินดินก็แปรพักตร์มาเป็นพวกเรา

ฮะ ฮะ ฮะ เจ้าจอมมารแสนหน้าโง่                      
อพิโธ่คงไม่รู้ช่างโง่เขลา
ว่าตอนนี้น้องดินดินเป็นพวกเรา                         
อีกไม่นานคงเงียบเหงาอยู่เดียวดาย

ในที่สุดด่านที่สามก็คราวแตก                            
สมุนมารต่างแตกแยกหลบหนีหาย 
อีกไม่นานคงจะถึงวังเจ้านาย                              
ที่พวกเราต่างมุ่งหมายมาปราบปราม

แล้วก็ชวนน้องดินดินและเพลงผ้า                        
เราจำต้องเร่งยาตราอย่าผลีผลาม
รอคืนนี้เวลาสักสองยาม                                      
เราจะตามตีเข้าวังเมื่อราตรี

ส่วนตอนนี้เจ้าทั้งสองพักผ่อนก่อน                        
เจ้าทั้งสองจงนอนหนุนตักของพี่
พี่จะได้คุ้มครองเจ้าชีวี                                        
ทั้งสองศรีมิให้ใครมาแผ้วพาน

จะเอาชีพนี้สนองคุ้มครองสิ้น                              
ทั้งดินดินและเพลงผ้าเจ้าตาหวาน
เป่ามนตรากำบังกายจากจอมมาร                          
สองนงคราญกัลยาอย่ากังวล

โอมมมมมมเพี้ยง...ทั้งเจ้าป่าและเจ้าเขา                  
ท่านจงเอาหมอกคลุมป่าเหมือนหน้าฝน
ให้กำบังร่างเราทั้งสามคน                                     
ให้หลุดพ้นจากจอมมารด้วยสักครา

[เพลงผ้า]

มีคํากล่าว เล่าขาน มานานเนิน
ยากเหลือเกิน จะเชื่อ อย่าเผลอพลั้ง
ขอตัวเจ้า Romeo จงอย่าฟัง
นั่นเป็นดั่ง สัจจะ ในหมู่มาร

ไม่มีมาร ตนใด บอกวิธี
มาต่อตี กับตน จนสังหาร
รีบไปเถอะ ไปนํา แม่นงค์คราญ
เดี๋ยวจะผ่าน เลยล่วง กาลเวลา

ด้วยบุญญา บารมี เจ้ามากล้น
เจ้าจะทน อัคคี ได้นั่นหนา
กลัวไปใย กับแค่ เมืองมายา
ภาพลวงตา ว่าไฟ มิใช่เลย

[กวีพเนจร]

ขอเชื่อคำ วาจา ของพี่เพลง
ที่บรรเลง วจี ที่กล่าวขาน
ว่าอย่าเชื่อ วาจา มารตำนาน
เพราะมารพาล อย่าหลง คมวาจา

โธ่เจ้ามาร จอมโกหก นามดินหญ้า
เจ้าช่างกล้า หลอกลวง ให้ตามหา
งั้นข้าจะ บุกทะลวง วังบูรพา
พี่เจ้าหนา ชื่นชม ให้สิ้นดี

เจ้าบังอาจ ให้ข้าหลง คารมเจ้า
เจ้านั้นเอา สิ่งผิด ให้ข้านี้
ข้าจะพัง ด่านมาร ด่านที่สี่
ฟังให้ดี เหล่ามาร ผู้รักษา

หยิบดาบฟ้า ทะลาย ปฐพี
ที่ข้านี้ ฟาดฟัน เหล่าเทวา
จะใช้ดาบ เล่มนี้ เข้าเข่นฆ่า
เพราะปืนข้า ลูกหมด ทิ้งปฐพี

รอข้าก่อน ตอนนี้ ข้าอยู่ไกล
อยู่ตรงไหน กลางเมือง หิมะนี้
ข้าจะกลับ ไปสู้รบ เหล่าอสุรี
ให้ป่นปี้ เป็นผง ธุลีดิน

แล้วเร่งเดิน ทางกลับ จากแดนฟ้า
แล้วมุ่งหน้า เร่งเดิน อย่างโผยผิน
รอข้าก่อน เจ้ามาร เกิดจากดิน
เจ้าจะสิ้น ชีวาก่อน สองราตรี

มาถึงแล้ว พี่เพลงผ้า และยาจก
ข้านั้นพก ความเจ็บแค้น มาแทนที่
จะฆ่าฟัน พวกมาร ให้เป็นผี
เฝ้าด่านสี่ ที่มัน แสนภูมิใจ

รอก่อนนะ สามสาว เขาข้างหน้า
รอพี่ยา ไปช่วย มิสงสัย
พี่จะเร่ง พังด่าน ไปเขาไฟ
แล้วจะได้ รับเจ้ากลับ สู่แดนดิน



[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[ยอดชาย]

Romeo บุกมาถึง ด่านที่สี่
ที่ด่านนี้ คือขุม นรกเจ้า
หากไม่กลัว ก็เข้ามา ฟาดฟันเรา
ด่านที่สี่ ยามเฝ้า ชื่อยอดชาย

เห็นวาจา ไม่สิ้น กลิ่นน้ำนม
พญายม จะเข่นเจ้า ให้ฉิบหาย
ให้ร่ายกาย ของเจ้า มอดมลาย
สูญสลาย จากแผ่นดิน ผืนธานี

มีแค่ดาบ ไร้คม แค่เล่มเดียว
ไม่อาจเทียบ เศษเสี้ยว ของข้านี้
เจอบาทา ลูกพัก อสุนี
นิ้วเหล็ก อคนี ทิ่มแทงใจ

ทะลวงไป กลางใจ ในส่วนลึก
จิตสำนึก ของเจ้า จะหมดไซร์
ร่างกายเจ้า ไร้วิญญาณ คอยสั่งไป
ท้ายที่สุด ลมหายใจ เจ้าหมดลง

[เพลงผ้า]

ขอดูหน้า ยามเฝ้า ยังด่านสี่
ฤทธิ์ที่มี เพียงไหน กันหรือเล่า
ฟังวาจา ผยอง เสียไม่เบา
จงมองเงา ที่หัว จะไม่มี

เมื่อนรก มีถึง สิบแปดขุม
แต่มารหนุ่ม คือเจ้า เฝ้าขุมสี่
หากตรึกตรอง ลองนึก ดูให้ดี
ว่าศักดิ์ศรี ตื้นเขิน สักเพียงไหน

คิดจะยั้ง Romeo บอกว่ายากส์
นายเจ้าพราก คนรัก ของเขาไป
ยังชั่วช้า บูชา ด้วยเปลวไฟ
แล้วยังไม่ สํานึก ในสันดาน

เจ้ามารชั่ว ปลายแถว แนวรักษา
อหังกา ลําพอง จ้องประหาร
ขออัญเชิญ อสุนี เป็นพยาน
ว่าเจ้ามาร ตนนี้ ช่างโอหัง

จึงตั้งจิต อฐิฐาน โอมอ่านมนต์
ภูวดล แดนสรวง ห้วงมนต์ขลัง
ขอประสิทธิ์ วิชา มอบพลัง
ลบล้างวัง เหล่ามาร ผลาญเผ่าพันธุ์

อสุนี กัมปนาท ฟาดทันที
กลายเป็นผี รอบสอง สนองมัน
เก็บวิญญาณ มารชั่ว ที่ป่วนปัน
สิ้นสุดวัน ของเจ้า เฝ้าด่านสี่


ขออภัยพี่ยอดชาย และเหล่ามาร เรื่องภาษาไว้ที่นี้ด้วยนะคะ

[กวีพเนจร]

ดาบของข้า ใช่ดาบ ที่ไร้คม
หรือว่าผม ของเจ้า บังเจ้าไว้
แค่ปีศาจ มีนาม ว่ายอดชาย
แล้วทำไม ข้าต้องตาย ใต้บาทา

จะใช้ดาบ ฟันขา เจ้าให้ขาด
แล้วก็ปาด คอหอย ให้สิ้นท่า
ฟันอีกสัก พันแผล สิ้นราคา
นี่หรือว้า มารร้าย กลัวสิ้นดี

แค่ด่านสี่ ดาบเดียว คงพังสิ้น
จอมมารดิน จงดู ดาบข้านี้
หยิบดาบฟ้า ทะลาย ปฐพี
แล้วโจมตี ออกไป ให้สุดแรง

บังเกิดเป็น มังกร ประลัยกัลย์
เที่ยวโรมรัน กัดกิน เกิดเป็นแสง
เข้ากัดกิน เหล่ามาร มาแสดง
จะจัดแจง ให้เจ้ากลับ เป็นดั่งผี

แล้วฟาดดาบ ลงไป อีกคำรบ
เพื่อสยบ เหล่ามาร ในด่านนี้
นี่แหล่ะดาบ ฟ้าทะลาย ปฐพี
เพียงหนึ่งที ด่านสี่ ก็พังลง

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[ยอดชาย]

บอกแล้วไง ยอดชาย เฝ้าด่านสี่
ที่ด่านนี้ พึงระวัง จิตใจเจ้า
Romeo ใช้ดาบฟ้า ฟาดฟันเรา
เป็นแค่เงา ความฝัน ที่ต้องการ

Romeo เด็กน้อย ไร้เดียงสา
หลงภาพเงา มายา ไร้แก่นสาน
จิตคิดไป ดาบฟ้า ทำรายมาร
ที่ไหนได้ ป่วยการ ฟาดแต่ลม

เพราะด่านสี่ ข้าลง อาคมไว้
เพื่อจะให้ เจ้านั้น กินยามขม
จิตใจเจ้า จะดำ ดิ่งลึกจม
หลงงวยงม ภาพมายา ที่แฝงกาย

ในที่สุด ใจเจ้า จะเหลวแหลก
ร่างกายเจ้า จะแยก แตกสลาย
แม้วิญญาณ ของเจ้า ก็มลาย
และสุดท้าย กลายเป็นผี ไม่มีโลง

[กวีพเนจร]

แค่มายา แห่งมาร หรือจะหลง
มิงวยงง มายา เจ้าหรอกหนา
แค่ภาพลวง หลอนหลอก เงามายา
คิดว่าข้า จะหลง ด้วยจิตใจ

เพราะว่าข้า มีรัก ที่แน่วแน่
เป็นรักแท้ มิให้ต้อง อาคมได้
แม้อาคม ที่เจ้า ได้ลงไว้
อย่าฝันไป ว่าข้าหลง หรือเมามัว

ข้าจะใช้ ดาบฟ้า ของข้านี้
เข้าโจมตี ตัวตนเจ้า ตรงที่หัว
แค่มายา ข้านั้น หรือจะกลัว
เพียงความชั่ว ของมาร นามยอดชาย

ข้าจะฟัน ตรงๆ อย่าได้หลบ
เจ้าจะพบ คมดาบ เหมือนเส้นด้าย
เจ้าจะหลอน ด้วยมายา จนวอดวาย
แล้วมลาย เหมือนหมอกควัน จากอัคคี

ด้วยเพลงดาบ อัสนี จากฟากฟ้า
เพียงมายา ของเจ้า ยังต้องหนี
ดาบของข้า ทำลายได้ แม้ปฐพี
ดาบข้านี้ เคยบุก สวรรค์มา

เพียงตวัด ดาบเบาๆ ยังต้องสิ้น
เทพเทวิน บนสวรรค์ เกรงกลัวหนา
แล้วว่าเจ้า เป็นใคร นับประสา
จะโดนฆ่า ประหารสิ้น จากแดนมาร


[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[ใจnSๅมeๅมlxJๅ]

หมดกำลัง กายา เหนื่อยอ่อนล้า
มารดินหญ้า จับมาขัง ไว้ที่นี้
อยุ่ในคุก เหม็นสาป ซากสิ้นดี
อีกทั้งมี หนูแมงมุม มารุมตอม

ไม่มีแสง เดือนดาว ภูเขาหญ้า
ไม่มีสาย ธารา ดอกไม้หอม
แลทางใด มีแต่หิน ผนังล้อม
มีน้ำเหนี้ยว เป็นหย่อมๆ เปราะพื้นดิน

นอนไม่หลับ ร้องไห้ เหงากายจิต
เฝ้านึกคิด ถึงคนรัก มิศูนย์สิ้น
ตะโกนก้อง ร้องดัง ใจถวิล
ได้ยลยิน รึเปล่าเอ่ย ยอดดวงใจ

[ยอดชาย]

Romeo เด็กไม่สิ้น กลิ่นน้ำนม
แค่เพียงลม พัดผ่าน ยังผวา
เจ้าเด็กน้อย ยังไม่รู้ ซึ่งมนตรา
ที่ข้าได้ ร่ายวิชา ไว้กำบัง

เจ้าคงหลง คงลืม ไปบางสิ่ง
หากเจ้านิ่ง ทบทวน เห็นความหวัง
ดาบฟ้าเจ้า นั้นจะไร้ ซึ่งกำลัง
เมื่อเจ้าก้าว เข้ามายัง ดินแดนมาร

ด่านที่สี่ ที่ข้า เป็นคนเฝ้า
จะไร้เงา ซึ่งแสง ที่เผาผลาญ
ดวงอาทิตย์ มิส่องแสง ให้รำคาญ
ด่านนี้มาร ความมืด ประชิดใจ

เจ้าจงฟัน ดาบทื่อทื่อ ของเจ้ามา
ตัวของข้า ไม่หลบลี้ หนีไปไหน
เขตอาคม ของข้า ช่างกว้างไกล
ดาบนั้นไซรื คืนกลับ สนองตัว

เจ้ายังคง ต้องมนต์ตรา ของข้าอยู่
ถ้ายังสู้ ให้รำคาญ จะเด็ดหัว
เอาไปปัก เสียบประจาน ที่ริมรั้ว
ใครเข้ามา จะได้กลัว หนีกลับไป

เจ้าจงตี ความมายา ข้าให้แตก
มิใช่แลก ด้วยกำลัง ให้สงสัย
ด่านที่สี่ หากต้อง การผ่านไป
จงตีความ ข้างนัย ให้จงดี

[กวีพเนจร]

เห็นวาจา มารยอดชาย มาแว่วๆ
เริ่มเห็นแวว ความหวัง มิสูญสิ้น
ดาบฟ้านั้น ผ่าอัสนี เหมือนฟาดดิน
ถูกดูดกิน ด้วยความมืด เงามายา

ได้ยินเสียง คร่ำครวญ จากสาวหลิม
น้ำตาปริ่ม พาลไหล อาบนองหน้า
รอข้าก่อน นะเจ้า แก้วกานดา
พี่จะหา ทางช่วย จากเขาไฟ

ด่านที่สี่ ความมืดมิด ติดมายา
และดาบฟ้า ของข้า ฟันตรงไหน
ถึงจะตัด จะผ่าน มายาไป
ด่านนี้ไซร้ ข้าคงดับ จบชีวี

คงต้องใช้ เพลงดาบ แสงอาทิตย์
ให้ทำลาย ความมืดมิด ที่หมองศรี
ใช้แสงดาบ ทำลาย ปฐพี
ให้มารนี้ แตกดับ ด้วยแสงไฟ

แล้วร่ายรำ เพลงดาบ อันทรงฤทธิ์
เพื่อพิชิต มายา น่าหลงใหล
ตายซะเถอะ ยอดชาย จงหายไป
ไปเกิดใหม่ ในแดน อเวจี

แล้วฟาดฟัน ด้วยแสง สุริยา
เหมือนกับฟ้า สาดแสง ณ แดนนี้
ทำลายสิ้น หมู่มาร อันอัปรีย์
ตรงด่านที่ มารยอดชาย อยู่เฝ้าคุม

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[ยอดชาย]

Romeo เด็กน้อย ผู้ขาดเขลา
ไฉนเล่า เจ้าจึงใช้ เพลงดาบนี้
มาห้ำหั่น เชือดเฉือน อเวจี
ยอดชายนี้ ดันพลัง คืนกลับไป

ทำไมเจ้า ยังคง คิดอาฆาต
เห็นฟันดาบ ฉึบฉับ ไม่ไปไหน
เห็นเต้นแร้ง เต้นกา เต้นทำไม
ภาพมายา หลอนไว้ ไม่มีทาง

มารยอดชาย ทิ้งนัย สื่อความหมาย
หากอยากพ้น อันตราย ต้องขัดขวาง
ขจัดใจ จิตคิด พิชิตรมาร
แล้วจึงเพ่ง ลมปราณ ผสานใจ

ข้าเป็นมาร เพราะข้า ถูกตัดรัก
ข้าอกหัก เพราะรัก ถูกผลักใส
หากอยากผ่าน ด้านสี่ นี้ออกไป
แสดงใจ รักหลิม ทิ่มแทงมา

หากชักช้า ความมืด จะสิงใจ
จะทำให้ น้องหลิม ที่เจ้าหา
หลุดเข้าสู่ เงื่อมปม แห่งมนตรา
ยากจะพา คืนกลับ มาดังเดิม

[กวีพเนจร]

ได้จอมมาร ถ้าเจ้า อยากจะรู้
ว่ามีคู่ มันดี กว่าอยู่เดี่ยว
เจ้าก้อแค่ มารน้อย หัวใจเปลี่ยว
แม้แต่เสี้ยว ความรักเจ้า ยังไม่มี

ข้าจะใช้ ความรัก ปกป้องนาง
มารดินวาง สามสาว ณ เขาอัคคี
ทั้งกระดาน สาวน่าน และหลิมมี่
สามสาวนี้ ข้าจะขอ พากลับมา

ด้วยใจรัก แม่นมั่น จากใจข้า
กับดาบฟ้า อาวุธ เทพศัตรา
จงหลอมรวม เพื่อเพิ่ม เสริมฤทธา
แล้วเข้าฆ่า มารยอดชาย พี่มารดิน

จงไปเกิด ในดินแดน ที่เปี่ยมรัก
แล้วเจ้าจะ รู้จัก รักถวิล
ความรักแท้ ความตาย มิอาจสิ้น
ขอเราผิน หัวใจ เข้าหากัน

จงไปดี เถอะมาร นามยอดชาย
ชีพสลาย พร้อมกับรัก มิดั่งฝัน
ขอจงพบ กับรักแท้ ในเร็ววัน
เพราะข้านั้น ยังตามหา ที่เขาไฟ

ด่านที่สี่ พังลง พร้อมยอดชาย
ด่านมลาย มารถูกฆ่า สมดั่งใจ
จะมุ่งหน้า สู่ด่านห้า ที่ตั้งไว้
แล้วจะได้ ไปช่วย สามกัลยา

รออีกนิด นะสามสาว รออีกหน่อย
จงรอคอย ชายคนรัก ที่ใฝ่หา
รออีกหน่อย นะเจ้า ยอดกานดา
แค่ด่านห้า ด่านหก คงไม่นาน

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[กวีพเนจร]

ข้ามาแล้ว ด่านที่ห้า ที่รอคอย
ข้าจะสอย มารร้าย ที่อยู่เฝ้า
จงมาเถิด เหล่ามาร มิทำเนา
แล้วจะเศร้า เจอดาบข้า ฟ้าปฐพี

ถึงประตู ดูยิ่งใหญ่ กว่าด่านสี่
ด่านห้านี้ มีกลิ่นกาม รัศมี
ข้าจะเข้า สู่ด่าน อสุรี
เพราะข้านี้ ต้องไปช่วย สามสาวงาม

แล้วชักดาบ ดาบฟ้า ออกมารอ
แล้วบอกต่อ เหล่ามาร ให้เกรงขาม
ข้านี่แหล่ะ Romeo ผู้เรืองนาม
ข้ามาตาม สามสาว กลับแดนดิน

แล้วก็ถีบ ประตู อันใหญ่ยิ่ง
สองเท้ายิง เข้าตรงกลาง อย่างบ้าบิ่น
บานประตู ล้มพัง มลายสิ้น
แต่ว่ากลิ่น กามา ช่างยวนใจ

ข้าจะตั้ง สติ ดำริคิด
ยั้งสักนิด แค่กลิ่นกาม พาฝันให้
อย่าไปหลง กลมาร สะท้านใจ
เพื่อความรัก ยิ่งใหญ่ ในเบื้องหน้า

จงอย่าหวัง ว่าข้า จะหลงเจ้า
กามมัวเมา ใจข้า มิได้หนา
ข้าจะฝ่า ด่านไป ในไม่ช้า
ช่วยกัลยา ทั้งสาม ที่เขาไฟ

จงออกมา มารร้าย ที่เฝ้าอยู่
เจ้าจะดู ข้าพ่าย หรือไฉน
ออกมาสู้ มารบ กับข้าไง
เพื่อจะได้ รู้ผลแพ้ ชนะกัน

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]