~โอ้มนุษย์~
อันมนุษย์ผุดยืนกลางพื้นโลก
แล้วมนุษย์อุปโลกน์สิ่งโศกศัลย์
แล้วมนุษย์จุดไฟบรรลัยกัลย์
ก็มนุษย์ดุจฉันมันเลิศเลอ
อันมนุษย์สุดโอ่ว่าโก้หรู
เพราะมนุษย์อุดอู้กระทู้เห่อ
เพราะมนุษย์หลุดลู่อยู่ละเมอ
ก็มนุษย์ดุจเธอมันเว่อร์ดี
อันมนุษย์สุดล้วนด้วยมวลบาป
เพราะมนุษย์เลือกฉาบคราบบัดสี
เพราะมนุษย์ฉุดล่าสิ้นปราณี
ก็มนุษย์ดุจผีไม่มีพอ
อันมนุษย์สุดหยิ่งผู้ยิ่งยวด
ยศมนุษย์สุดอวดเพียงกรวดหนอ
เกียรติมนุษย์สุดหวงแค่ถ่วงคอ
สินมนุษย์ขุดก่อบ่เกื้อกูล
อันมนุษย์ผุดยืนย่อมคืนกลับ
บทมนุษย์สุดคับต้องดับสูญ
บทมนุษย์สุดซ่าต้องอาดูร
ท้ายมนุษย์สุดทูนมูลแค่ดิน
อันมนุษย์หยุดยอมพึงน้อมรับ
เพียงมนุษย์หยุดดับใช่ทรัพย์สิน
เพียงมนุษย์หยุดสร้างอย่างอาจิณ
เป็นมนุษย์สุดสิ้น..แค่วิญญาณ
โอ้มนุษย์ มนา อย่าลืมหลง
คำมนุษย์แค่บ่งให้คงฐาน
ทางมนุษย์สุดล้ำด้วยธรรมทาน
ดั่งมนุษย์ผู้ผ่าน..มารแห่งตน
บอม ซอง ดุ๊ก
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
