บรรจงยิ้ม พริ้มพราย ตั้งหลายครั้ง
ชายก็ยัง เฉยชา หน้าเบือนหนี
เราเข้าขั้น เนื้ออุ่น กุลสตรี
ไยไม่มี ทีท่า หันมามอง
ดูเอวองค์ นงเยาว์ เย้ายวนยิ่ง
เห็นชายนิ่ง ยิ่งตรม ระทมหมอง
เทพบุตร หลุดฟ้า ข้าหมายปอง
จ้องจับจอง คล้องเกี่ยว ทุกเสี้ยวใจ
กระแอมไอ ไยหรือ ไม่หือหัน
ระเด่นดั่น ดั้นด้น จากหนไหน
ฤๅทวยเทพ อุ้มสม ภิรมย์ไป
หล่อเกินใคร ในหล้า หาเทียบเทียม
เดินเข้าไป ใกล้หน่อย ค่อยเอื้อมแตะ
คล้ายคนยัง กับแกะ แลดูเลี่ยม
หุ่นขี้ผึ้ง ถึงบางอ้อ หนอคุณเรียม
ขุ่นใจเจียม เหนียมอาย ขายหน้าจัง
พันทอง
๑๘/๐๕/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
