แม้นมัวเมา ยศถา บรรดาศักดิ์
ไม่รู้จัก ยั้งตน จำหม่นหมอง
หมดสิ้นบุญ หนุนนำ น้ำตานอง
เคยเรืองรอง ตกหล่น คนย่ำยี
แม้นมัวเมา ในลาภ ซาบซึ้งอยู่
หลงเพลินหมู่ สินทรัพย์ กับทุกที่
บุญเคยทำ กรรมสร้าง พลางตามี
สิ้นชีวี ถูกหยาม ประณามเอา
แม้นมัวเมา สรรเสริญ สะเทิ้นอก
เกิดพลาดตก ลงห้วง บ่วงบาศเฉา
หลงตนเอง ว่าแน่ แท้หูเบา
รู้ความจริง นั้นเล่า เศร้าสุดทน
แม้นมัวเมา ในสุข เมื่อทุกข์แทรก
มานั่งแจก แจงไป ใครจะสน
คร่ำครวญหวน ไห้หาย เสียดายตน
จักเพ้อบ่น บื้อใบ้ อย่างไรกัน
แม้นมัวเมา เข้าที ทำดีเลิศ
จักชูเชิด เพริศพริ้ง ทุกสิ่งสรร
ทั่วพารา คงชื่น ยื่นสัมพันธ์
ดั่งตะวัน ยิ้มแฉ่ง สาดแสงทอง
พันทอง
๒๔/๑๒/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
