เฝ้ารอวันวาสนามาส่งเสริม
ช่วยต่อเติมพ้นทุกข์สิ้นขุกเข็ญ
หวังเพียงแสงนวลทองของเดือนเพ็ญ
แผ่ร่มเย็นอาบขวัญที่รันทด
และวันนั้นห่างไกลแค่ไหนหนอ
จะต้องรอนานเท่าใดคลายโศกสลด
หรือซ่อนอยู่อีกด้านของบรรพต
ทางเคี้ยวคดแอบแฝงจนแรงล้า
จวบอาทิตย์อัสดงลงลับโลก
เงากิ่งโศกยังทาบกับแนวผา
แผ่ครอบคลุมสุมห้วงบ่วงมายา
เกินไขว่คว้าลับล่มฝังจมดิน
แซม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
