ยังเตือนตาอุราตรึงคะนึงฝัน
ทุกส่วนสรรพ์นั้นงามงดจรดผม
คิ้วคอคางปรางเกศสองเนตรคม
เหมือนลอยลมสมสง่าฟ้าสู่ดิน
เพียงแย้มยิ้มปิ้มว่าจะพร่าผลาญ
จิตวิญญาณลาญรอนอาทรถวิล
เคลื่อนสลายย้ายแยกแตกพังภินท์
เหมือนชีวินบินล่องท่องตรึงศ์ตรัย
พิศวาสพิลาสลักษณ์รูปนักหนา
จนเกินกว่าหัตถานั้นจะสรรค์ไหว
อยากเก็บภาพทราบซับไว้กับใจ
มิให้ใครไหนอื่นมาชื่นชม
ภาพเขียนร้างค้างคายามมาเห็น
ซ่อนแสงเพ็ญเด่นงามความสวยสม
ให้เพียงเราเท่านั้นพลันรื่นรมย์
ดั่งดอมดมฉมหอมรายล้อมทรวง...
" บูรพ์ "
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
