.jpg)
น้ำตาหลั่งไหลนองทั้งสองข้าง
แสนอ้างว้างอาวรณ์ถึงงามขำ
น้ำตาหล่นลงบนหมอนนอนประจำ
เพราะความช้ำพี่ตรอมตรมระทมใจ
ยามจะนอนคิดถึงนางมิว่างเว้น
ยามไม่เห็นกระสับกระส่ายหายไปไหน
ยามจะหลับหลงละเมอเพ้อร่ำไป
ยามห่างไกลสุดขอบฟ้าอยากมาเยือน
ขาดทรัพย์สินเงินทองพาน้องเที่ยว
ขาดเคียงคู่อยู่คนเดียวมิมีเหมือน
ขาดคนรักที่จริงจังยังคอยเตือน
พี่ขาดเพื่อน...คู่คิด มิตรต่างแดน..
ริน ดอนบูรพา
๔ ก.พ. ๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
