ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ข้าน้อยขอฝากตัว]

[color=darkgoldenrod]แผ่นดินแดนใต้ไหม้เดือด                         แผ่นใจหลั่งเลือดเจ็บหมอง
แผ่นน้ำล้วนน้ำตานอง                               แผ่นฟ้าสีทองมืดดำ
ในห้วงหุบเหวเลวร้าย                                ความตายมาเยือนเช้าค่ำ
ไป่รู้เบื้องหน้าชะตากรรม                            ชีพถูกกระทำย่ำยี
ปืนโหด ระเบิดบ้า อาฆาต                            เลือดสดรินสาดบัดสี
มวลหมู่ผีห่ากาลี                                           มารุมราวีบีฑา
พี่น้องของเราทั้งนั้น                                     ใช่แบ่งเผ่าพันธุ์ศาสนา
ร่วมถิ่นดินเดียวนานมา                              ใยกลับเข่นฆ่าสามานย์
ไฟใต้ไหม้โหมโรมรุก                                  ย่ำบุกเดือดกล้าพร่าผลาญ
เผาไหม้หมดสิ้นวิญญาณ                              ถิ่นฐานบ้านเกิดวอดวาย
สิ้นที่ สูญทาง ร้างทิศ                                    มืดมิดหม่นหมองมิเหมือนหมาย
อยู่ในคืนวันอันตราย                                  การเกิด การตายคล้ายกัน
เจ็บปวดใช่เพียงถิ่นใต้                               เจ็บไปทั่วด้าวร้าวขวัญ
เลือดหลั่งชโลมหล้าจาบัลย์                           ปลุกเสียงให้ธรรม์ย้ำยิน
ร่วมกันดับไฟไหม้เดือด                               หยุดเลือดก่อนรินหมดสิ้น
คืนสันติสู่ธรณิน                                          ผนึกฟ้าและดินเป็นหนึ่งเดียว        [/color]

[Alpha]

อันคนตาย บนแผ่น ดินเกิด
ก่อกำเนิด แค้นขุ่น คลื่นใหม่
วัฏจักร ไม่มี จบไป
มีแต่ยิ่ง โหมให้ รุนแรง

เมื่อทหาร ฆ่าประ ชาชน
ทั่วทุกหน ระหอง ระแหง
ผิดอะไร หากสร้าง กำแพง
ให้แข็งแกร่ง ปลอดอำ นาจรัฐ

แล้วชาวบ้าน กลับกลาย เป็นโจร
เขาตะโกน กู่ก้อง กล่าวชัด
ว่านี่แหละ ศัตรู เยียดยัด
พันผูกมัด ว่าเป็น ผู้ร้าย

ความแค้นเคือง จึงยิ่ง เพิ่มพูน
เมื่อเริ่มมี ผู้สูญ เสียหาย
จากหลักร้อย เป็นพัน กระจาย
คนบาดเจ็บ ล้มตาย ระนาว

เมื่อบัดนี้ มาไกล เกินหยุด
สาเหตุยาก เร่งรุด สืบสาว
แล้วทำไม ไม่ปล่อย เรื่องราว
ให้เขาล้าง คราบคาว เอาเอง

อยากแยกตัว แยกแดน ก็ช่าง
เมื่อเราต่าง พร้อมหัน ข่มเหง
จะได้จบ เสียที บทเพลง
ที่บรรเลง มานับ ร้อยปี
******************

[ข้าน้อยขอฝากตัว]

ขอแต่งเป็นกาพย์ยานี11  ผสมกาพย์ฉบัง16 และกาน

       เลวร้ายแลรุนแรง                        บ่มีแสงตะวันฉาย
วันคืนไม่ผ่องพราย                      เพราะชีพคล้ายกะผักปลา
ชีวิตต่อชีวิต                               ก็ถูกปลิดมิสร่างซา
สูญเลือดสิ้นวิญญาณ์                  แสวงหาสงบเย็น
-----------------------------------------------
        ทุกชีพชอกช้ำลำเค็ญ                      เกินใครแลเห็น
เจ็บปวดบาดลึกฤดี
        แตกร้าว ณ พื้นปฐพี                      จึงทุกชีวี
ฤามีสุขสงบดั่งฝัน
        กี่หยาดน้ำตาจาบัลย์                        จักสร่างโศกศัลย์
จักสิ้นทุกข์โทมนัสสา[/size]