คิดถึงบ้าน

กลับมาอ่าน กลอนขับขาน วานวันเก่า
ตั้งแต่ครั้งวัยเยาว์ เล่าเรื่องผ่าน
สองพันสิบ ปีคอศอ ก็แสนนาน
สองพันยี่สิบห้ากาล นานไม่นาน ลองนึกดู เอ้อ..จริงว่ะ

มาฮีลใจ ในบ้านกลอน ร้อนก็เย็น
ผ่านสุขเข็ญ ทุกข์เป็น เช่นอดสู
จากครั้งนั้น ผันผ่าน นานพอดู
เป็นคุณครูที่ผ่ายวัย มาพอตัว

ครั้งกระนู้น คราสดใส ไร้ความหม่น
ช่างซุกซน บ่นทุกการณ์ น่าปวดหัว
ขอบคุณนัก ที่จักเก็บกลอนเก่าๆ ดั่งครอบครัว
ในวันที่เมามัว ฟ้าสลัว กลัวเวลา

ให้ค้นเจอ วันที่เพ้อ วันที่ใหม่
บ้านกลอนไทย ในวันนี้ ที่เหม่อหา
แสนยินดี ที่พบปะ ถ้อยวาจา
แม้ท้องฟ้าจะยังไม่เป็นสีฟ้า แต่แววตาก็หม่นก็หมองน้อยลง อายจัง

	ผู้เขียน	หัวข้อ: คิดถึงบ้าน (อ่าน 40644 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้