ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กวีพเนจร]

ขออำลา อาลัย รักลวงหลอก
ใจช้ำชอก เจ็บนัก ยากรักษา
ขออำลา อาลัย รักสักครา
ไปหายา ว่าดี มาฟื้นใจ

อำลาแล้ว รักนั้น ปล่อยสักที
ให้มันหนี มันหาย ปล่อยทิ้งได้
ปล่อยให้รัก อำลา ปล่อยมันไป
หารักใหม่ ที่ดีกว่า รักอำลา

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[เพลงผ้า]

เมื่อถึงวัน งานเลี้ยง ต้องเลิกรา
หยาดนํ้าตา เคยกลั้น ก็พลันไหล
มันเอ่อล้น จนท่วม อยู่ข้างใน
วันต่อไป ไม่พบ ภาพวันวาน

เอ่ยบอกลา สําเนียง เสียงสั่นเครือ
ยังคงเชื่อ ในรัก สลักหวาน
มิตรภาพ อาบยิ้ม แม้ไม่นาน
จะเบ่งบาน สดชื่น ทุกคืนวัน

แม้ตัวไกล ใจยัง ฝังจดจํา
ทุกถ้อยคํา วาจา พาสุขสันต์
หลากหลายสิ่ง ทิ้งไว้ ให้แก่กัน
ตราบนิรันดร์ คงอยู่ คู่ฟ้าดิน

ขอให้พบ สพพักตร์ รักที่หา
ต้องชะตา ถูกใจ ไม่ผกผิน
ครองแต่สุข สนุกสนาน ผ่านราคิน
ได้ยลยิน ตัวตน คนรู้ใจ

คงมาถึง เวลา วาระท้าย
อยากบรรยาย บอกต่อ แต่ไม่ไหว
ลาก่อนนะ คนดี ของหัวใจ
ก้าวต่อไป ทุกวัน ให้มั่นคง

[กวีพเนจร]

ยามงานเลี้ยง เลิกลา คงลาแล้ว
ก็ไม่แคล้ว ห่างหาย กันอีกหน
เมื่อถึงคราว งานหน้า คงยินยล
ได้พบคน เก่าๆ แต่ก่อนมา

เหมือนรักเรา ถึงทาง ที่ต้องห่าง
ด้วยหนทาง อุปสรรค มักขวางหน้า
หากยอมแพ้ ก็คง ต้องร้างลา
ถ้าฟันฝ่า ด้วยกัน คงยั่งยืน

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[tna]

แค่มือที่สาม
----------------------
อำลา อาลัย ใจจาก.....จำพราก จากดวง เสน่หา
เรียงร้อย เป็นถ้อย วาจา.....หว่านหวาน นักหนา พาครวญ

สำนวน ไพเราะ เสนาะจิต.....สนิท แนบใจ ไขว่หวน
ถึงรัก เมื่อครั้ง รันจวน.....ใจทวน หารัก หักกัน

เยื่อใย ไมตรี มีบอก.....วาจา ช้ำชอก โศกสรร
ทิ้งเยื่อ เพื่อใจ ไว้กัน.....เหมือนปัน ใจไว้ ให้เจอ

กระทบ กระแทก แดกดัน.....โศกสรร รำพัน พร่ำเพ้อ
ขอให้ พบรัก ใหม่เจอ.....คำเพ้อ แอบแฝง แจงความ

ยังรัก ตรึงอยู่ คู่จิต.....แม้รัก สนิท ถูกหยาม
ทิ้งไป เยื่อใย ไร้นาม.....ใจหวาม ยังอยู่ คู่กัน

ลาก่อน คนดี หัวใจ.....คำใส พาใจ โศกสรร
รักเรา ที่เฝ้า เติมกัน.....ไร้วัน คืนหมาย ใคร่เต็ม

เพราะเธอ ยังมี เขาอยู่.....หลบคู่ หัวใจ ไขว่เข้ม
รักฝัน ไร้วัน เติมเต็ม.....เพราะเข็ม แทงรั่ว ทั่วใจ

หากรัก ยังเผื่อ เหลือไว้.....ห้องว่าง หว่างใจ  หวั่นไหว
เย้าแหย่ หัวใจ ทำไม.....ในเมื่อ ไร้ใคร่ ใจยิน

หรือจับ เป็นมือ ที่สาม.....เพื่อให้ ใครหวาม ถวิน
ดึงรัก เก่ากลับ เยือนยิน.....สู่ถิ่น ดงรัก ปักใจ

นี่หรือ เรียกมือ ที่สาม.....ถูกจับ มาวาง หวั่นไหว
ไม่คิด สงสาร บ้างไร.....ว่าใจ รักฝัง วังเวง

ตลก ใช่ไหม ใจเขลา.....หลงเฝ้า ตามเงา ข่มเหง
หลอกลวง หัวใจ ตนเอง.....จึงเคว้ง เรือน้อย ลอยวน

เฝ้าหลง รักเขา เศร้าจิต.....หลงคิด ดวงจิต สับสน
ว่ารัก ที่หมาย ใคร่วน.....ล่วงหล่น สู่ดิน ถิ่นใจ

หลงไป จนกู่ มิกลับ.....สำลัก ความรัก เอ่อใส
หาคิด หวนกลับ พับใจ.....เหตุผล อันใด หมายชม

เมื่อถึง วันหนึ่ง เวลา.....อำลา คงพา ขื่นขม
ตัวเจ้า คงเฝ้า ระทม.....เขาสม ฤดี ปรีดา

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[เพลงผ้า]

อําลารัก หักใจ ไปจากกัน
สิ้นสุดวัน สองเรา เลิกเผาผลาญ
หยุดเสียที หนี้ใจ ที่ร้าวราน
คิดว่าผ่าน มาพบ เท่านั้นพอ

กลับไปถาม หัวใจ ให้รู้ก่อน
แล้วค่อยย้อน กลับลํา คือคําขอ
เธอควรมอง ตรองใหม่ อย่ารั้งรอ
ว่าเธอขอ พบใคร ให้แน่นอน

[กวีพเนจร]

ขออำลา บทกลอน ที่ฉันรัก
ที่สลัก อักษร ด้วยใจนี้
แต่ตอนนี้ ใจมันหวิว ไร้สิ้นดี
ฉันไม่มี อารมณ์ จะแต่งกลอน

อำลาที บทกลอน ที่ฉันแต่ง
ที่ดัดแปลง มากเหลือ ด้วยอักษร
คงไม่มี ใครเขา มาอาวรณ์
ขอสัญจร จากไป ไม่หวนคืน

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[เพลงผ้า]

รู้บ้างไหม หัวใจ มันชอกชํ้า
กับถ้อยคํา ตัดพ้อ ล้อเสียดสี
ทุกเวลา เศษเสี้ยว ของนาที
ห่วงคนดี มากมาย สุดคณึง

ผิดที่ฉัน นั้นมี แค่ร่างเดียว
มิอาจเหลียว มองใคร ได้ทั่วถึง
เธอจึงโกรธ เคืองกัน พลันปั้นปึง
หัวใจของ ฉันจึง ต้องแตกลง

หากว่าฉัน หันหน้า แล้วลาจาก
พร้อมปิดฉาก เรื่องราว คราวลุ่มหลง
เป็นหนทาง วิธี ที่จบลง
เธอก็คง เป็นสุข ทุกเวลา

จะคิดถึง เธอตลอด ยอดดวงใจ
จะห่วงใย คนดี ที่ห่วงหา
จะเก็บรัก ปักใจ ให้สัญญา
จะกลับมา เมื่อเธอ นั้นต้องการ

[กวีพเนจร]

โอ้พี่จ๋า น้องยา นั้นขอโทษ
พี่อย่าโกรธ อย่าจาก น้องไปไหน
หากพี่หนี แล้วน้อง จะอยู่กับใคร
ที่ทำไป เพราะยั้งคิด โปรดเมตตา

พี่สาวจ๋า หากพี่อ่าน กลอนบทนี้
น้องคนดี ยังคิดถึง ตลอดหนา
หากน้องผิด พี่จ๋า โปรดเมตตา
ขออภัย สักครา ไม่ตั้งใจ

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[กวีพเนจร]

กลอนอำลา กลอนลา กลอนลาจาก
ต้องพรัดพราก หายไป สักเพียงไหน
กลอนอำลา อำลากลอน ที่เป็นเช่นหัวใจ
จากนี้ไป คงจะไม่ มีหน้ามา

กราบอภัย พี่ๆ และน้องๆ
ที่ความผิด ทั้งผอง ผ่านภาษา
ไม่ได้คิด ตีเทียบ ด้วยอักษรา
รู้ตัวว่า อยู่ฐานะไหน ในเวปกวี

ถึงพี่สาว พี่เพลงผ้า เก่งภาษา
อักษรา ล้วนไพเราะ ในเวปนี้
กลอนนี้เป็น กลอนสุดท้าย ของผมที
ต่อไปคง ไม่มี ในเวปกลอน

กลอนอำลา ฝากขอโทษ น้ำตาหลั่ง
ตัวผมยัง มีคำผิด ไม่ถ่ายถอน
ฝากขอโทษ ผ่านกลอนพี่ ด้วยเว้าวอน
ก่อนสัญจร จากไป ไม่กลับมา

หากพี่จ๋า อภัย ให้ตัวน้อง
ทุกข์ทั้งผอง คงหาย ไม่เหลือหน้า
หากพี่โกรธ ไม่หาย จะไม่กลับมา
น้องขอลา ด้วยน้ำตา ความยินดี

ไม่เสียใจ ที่ได้ มารู้จัก
จะเก็บกัก ความสัมพันธ์ คราก่อนนี้
เก็บเอาไว้ เป็นส่วนหนึ่ง แห่งชีวี
ว่าครั้งหนึ่ง เคยมีพี่สาว ที่ห่วงใย

กลอนลานี้ เขียนไม่ไหว ไร้ทางต่อ
น้ำตาคลอ จะหลั่ง ให้รินไหล
งั้นขอพอ ด้วยกลอนนี้ ก่อนจากไป
น้ำตาไหล "ผมขอโทษ พี่สาวแสนดี"


[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[tna]

ฝากลม
--------------
เจ้าเรือรัก ลำน้อย ลอยล่องไป
ที่แห่งใด ใยไม่พบ ประสบหน้า
เจ้าลอยหาย ไปไหน ไม่กลับมา
ล่องลอยพา สายธารา นภาใจ

ลอยละริ้ว พลิ้วไหว ไปไหนหนอ
สไบทอ ใยไหม แพรพลิ้วไหว
ลอยละริ้ว พลิ้วผ่อง ล่องอำไพ
สไบไหม หายไปไหน ไม่พาที

หรือวิหค นกน้อย พลอยพราวใส
ร่อนเหินไป สู่รังไหม ไหวฉวี
สู่กรงทอง หมองเศร้า เคล้าฤดี
ที่เคยหนี จากมา อำลาไกล

รู้บ้างไหม มีดวงใจ ใครคิดถึง
ที่แอบซึ้ง ห่วงใย ให้หวั่นไหว
เทียวแอบอยู่ เฝ้าดู อยู่ไกลไกล
ไม่อยากให้ ใจเจ้าเหงา เศร้าอุรา

เห็นเจ้าเงียบ เหงาไป ใจแทบขาด
ดั่งสายฟ้า ผ่าฟาด สาดเวหา
สู่ดวงจิต แนบสนิท ห่างกายา
ไกลสุดฟ้า ท้องนภา ฟ้าแห่งใจ

จะขอฝาก สายลม ที่พัดผ่าน
ช่วยโปรยหว่าน เมล็ดรัก จักได้ไหม
โปรยเอาไว้ ในจิต สนิทใจ
รอวันให้ บ่มฟัก ต้นรักงาม

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[รัศมีธรรมส่องทาง]

ไม่อยากจะ  เผยเอ่ย  คำอำลา
น้ำในตา  มันก็พา  จะให้ไหล
วันคืนหมุน  เวียนวน  เปลี่ยนแปลงไป
เมื่อพบได้  ก็มีพราก  ต้องจากจร

เพราะชีวิต  เกิดมา  ย่อมพลัดพราก
พระพุทธฝาก  เอาไว้  ในคำสอน
ให้เราละ  ความยึดมั่น  ไม่อาวรณ์
ให้ถ่ายถอน  ละเสีย  ซึ่งตัวตน

แม้จะเศร้า  เพียงใด  ใจก็รู้
แต่จะอยู่  อย่างไร  ไม่สับสน
อันคำพระ  ท่านว่า  อย่าดิ้นรน
เพราะกมล  ของเรา  จะเศร้าไป

มาวันนี้  มีใจ  เป็นที่พึ่ง
หมั่นคอยดึง  จิตให้มี  ความผ่องใส
เห็นความจริง  อนิจจัง  แล้วเข้าใจ
อ้อ ! ทุกอย่าง  ต้องเปลี่ยนไป  เป็นธรรมดา

 

รัศมีธรรมฯ ณ ลำปาง

[เพลงผ้า]

ไม่อยากจะ  เผยเอ่ย  คำอำลา
น้ำในตา  มันก็พา  จะให้ไหล
วันคืนหมุน  เวียนวน  เปลี่ยนแปลงไป
เมื่อพบได้  ก็มีพราก  ต้องจากจร

เพราะชีวิต  เกิดมา  ย่อมพลัดพราก
พระพุทธฝาก  เอาไว้  ในคำสอน
ให้เราละ  ความยึดมั่น  ไม่อาวรณ์
ให้ถ่ายถอน  ละเสีย  ซึ่งตัวตน

แม้จะเศร้า  เพียงใด  ใจก็รู้
แต่จะอยู่  อย่างไร  ไม่สับสน
อันคำพระ  ท่านว่า  อย่าดิ้นรน
เพราะกมล  ของเรา  จะเศร้าไป

มาวันนี้  มีใจ  เป็นที่พึ่ง
หมั่นคอยดึง  จิตให้มี  ความผ่องใส
เห็นความจริง  อนิจจัง  แล้วเข้าใจ
อ้อ ! ทุกอย่าง  ต้องเปลี่ยนไป  เป็นธรรมดา

 

รัศมีธรรมฯ ณ ลำปาง

เหมือนจะบอก...ความนัย...ต้องไกลกัน
หรือเป็นวัน...ต้องจาก...พรากกันแล้ว
พี่รัศมี...ธรรมส่อง...ผุดผ่องแพรว
ผู้เจนจัด...ในทุกแนว...ของกาพย์-กลอน

หากไม่ลา...เพลงผ้า...นั้นดีใจ
หากต้องไกล...เหินห่าง...ทางอักษร
จะด้วยเหตุ...อันใด...ให้อาวรณ์
ยังอาทร...ต่อกัน...ทุกวันไป

ด้วยไม่รู้...ที่คิด...ผิดหรือถูก
เพราะพันผูก...สัมพันธ์...จึงหวั่นไหว
หากต้องมี...พี่-น้อง...เวปกลอนไทย
ไม่ว่าใคร...มาจากจร...ก็รอนราน

[เพลงผ้า]

เสียใจมาก...จากคน...ที่เคยรัก
ความประจักษ์...เชื่อถือ...ฤาจางหาย
ฉันคนนี้...ที่อยู่...คู่เคียงกาย
อกสลาย...อ่อนแรง...แห่งศรัทธา

ใจของคน...บอบบาง...เป็นอย่างมาก
เพียงแค่ถาก...ผิวเผิน...ก็ถลา
เป็นแผลลึก...บันทึกเจ็บ...เก็บเรื่อยมา
สุดท้ายขอ...อําลา...รักษาใจ

[กวีพเนจร]

กลอนอำลา ลาจาก พรากความรัก
เมื่ออกหัก จากใจ คนเชื่อถือ
เหมือนว่าใจ มันฟ้อง ร้องไห้ฮือ
ความรักคือ ความระแวง ใช่ไหมใจ

ขอลาห่าง จากความรัก เพราะใจท้อ
คงเพียงพอ จากรักนี้ ที่สั่นไหว
ความเชื่อถือ คือความสัตย์ ได้หายไป
ยังคงไว้ ด้วยความเจ็บ เหน็บอุรา

อำลาที รักนี้ ที่เป็นแผล
เริ่มท้อแท้ กับความรัก ที่ตามหา
หรือว่ารัก ที่ผ่าน นานเวลา
เป็นเพียงว่า ความระแวง หองแหงใจ

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[เพลงผ้า]

อําลา...ไกลกัน...วันนี้
จากกัน...ด้วยดี...เราสอง
กลายเป็น...เช่นรัก...หมักดอง
ที่เธอ...ไม่ปอง...สัมพัน

เหมือนเท...นํ้าลง...ผืนทราย
เท่าไร...ก็หาย...ผกผัน
เหนื่อยใจ...ขอไกล...แล้วกัน
จบวัน...สรรสร้าง...มายา

ยิ่งอยู่...ยิ่งเจ็บ...เหน็บลึก
สิ้นความ...รู้สึก...หรรษา
มีแต่...ชํ้าชอก...ชีวา
เกินกว่า...หัวใจ...ทัดทาน

มาดใหม่...กับฉัน...คนใหม่
จบไป...ซึ้งความ...ร้าวฉาน
มีแต่...หัวเราะ...เบิกบาน
วันวาน...ไม่ขอ...จดจํา

[กวีพเนจร]

อำลา สิ้นแล้ว วันนี้
เคยมี เป็นเพียง ความฝัน
ครั้งก่อน เคยเคียง คู่กัน
วันนั้น ผ่านไป เสียที

อำลา ลาที ความช้ำ
ที่ทำ ใจร้าว เกินที่
อำลา ความช้ำ ที่มี
ตอนนี้ ความสุข ที่ใจ

อำลา เสียที ความเศร้า
จะเหงา ต่อไป อีกไหม
คงไม่ แล้วนะ หัวใจ
มาดใหม่ สนุก ร่าเริง

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[tna]

อำลาอาลัย
------------------
อำลา อาลัย สไบแพร
เปลี่ยนแปร ความรัก หักหาย
พลิ้วผ่อง เรืองรอง อำไพ
เหตุใด เหินห่าง ล้างไกล

เจ็บใด ใครทำ ช้ำจิต
ใครคิด เหยียบย่ำ ช้ำไหว
แพรวา พาหวน ยวนใจ
ทำไม ไร้ไหว ใจตรม

อำลา รู้ไหม ใครเจ็บ
ที่เหน็บ เก็บรัก หักสม
อำลา รู้ไหม ใครตรม
ขื่นขม เหลือล้ำ รำพัน

เฝ้าฝัน สไบ แพรวา
ค่ำคืน ตื่นหา พาฝัน
เวียนว่าย บทกลอน รำพัน
ถลำ รักไว้ ใจตรึง

โปรดกลับ มาไหว ผุดผ่อง
เนื้อทอง สไบ ใจซึ้ง
อย่าเมิน เหินห่าง บึ้งตึง
นึกถึง วันฝัน หวั่นใจ

น้ำตา นองไหล ใจเจ็บ
หนาวเหน็บ บทกลอน อ่อนไหว
จำนรรจ์ ลืมฝัน หวั่นใจ
หมดสิ้น เยื่อใย ใจกัน

หัวเราะ เริงร่า เบิกบาน
สำราญ คนใหม่ ใจฝัน
วจี ที่แจ้ว จำนรรจ์
ดั่งสรร ให้ห่าง ร้างกาย

ขอบอก ให้รู้ ใจนี้
ชีวี มอดลับ ดับหาย
ใจเจ็บ เหน็บหนาว เจียนตาย
เวียนว่าย แห่สาย วายชน

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[nineten]

คำบอกกล่าวสุดท้าย...
พร้อมกับน้ำตาที่รินไหลรดใบหน้า
หวังเพียงให้ใครคนหนึ่งเข้าใจสักครา
ด้วยสัจจะ..ของลูกผู้ชาย

รักเธอ...
มั่นคงเสมอ..รู้ไว้
เธอจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตามใจ
นี่คงเป็นคำพูดสุดท้าย..ก่อนจากลา

ไม่เคยคิดแย่งของๆใคร
เขาก็มีคนรู้ใจที่ล้ำค่า
เธอก็คือคนที่ฉันรักตลอดมา
เขาคือเพื่อนที่พูดจา..ภาษากวี

ต่อไปจะไม่ให้เห็นหน้า
"อำลา"..ไม่อยากเอ่ยเลยคำนี้
สุดท้าย..ขอให้เธอโชคดีมีสุขนะคนดี
คนที่เธอมองว่าแสนเลวคนนี้...
 ...จะขอลาไกลสักที.ไม่อยากให้ลำบากใจ

[เพลงผ้า]

โบกมือลาความเศร้าที่เร้ารุม
มันกลัดกลุ้มเสียจนจักทนไหว
พอแล้วนะพอทีต่อนี้ไป
อยู่ด้วยใจเป็นสุขไม่ทุกข์ร้อน

ชําระล้างสร้างเกาะจําเพาะกิจ
เลิกครุ่นคิดถึงรักที่หลอกหลอน
ด้วยคิดไปใจมันก็บั่นทอน
แล้วจักนั้งอาวรณ์เพื่ออะไร

[tna]

รักหลอกลวง ห่วงหา ว้าวุ่นจิต
จะคุ่นคิด ไปใย ให้โศกศัลย์
มีแต่เจ็บ เหน็บแอบ แนบชีวัน
มีแต่วัน ลาร้าง จางจากไกล

ทิ้งมันไป เสียเถาะ รักไร้ค่า
อย่านำพา โหยหา ให้หวั่นไหว
ชีวิตนี้ ต้องเดิน ไปอีกไกล
หนทางใหม่ แนบฝัน หวั่นฤดี

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน