แดดแรงจัดลมพัดสะบัดร้อน
ลูกเล็กอ้อนโยเยแสนสงสาร
เหตุใดพาเจ้าตัวเล็กทรมาน
รอเศษทานความเมตตาแม่หากิน
คนใจบุญน้อยลงคงเฉยชา
เบื่อระอาเกินไปหรือใจหิน
เดินผ่านเลยภาพเศร้าเคล้าชาชิน
ไม่ยลยินเสียงเด็กน้อยถ้อยมารดา
เพราะโอกาสน้อยนิดที่แม่เหลือ
มิจุนเจืออนาคตหมดฝันหา
แค่ผ่านวันมีแรงยืนกลืนน้ำตา
มิอาจพาหวังไกลกว่าวันวัน
ได้เศษเงินเจือจุนทำบุญเพื่อ
แม้ไม่เชื่อสิ้นทางอย่างเหยียดหยัน
สมัยนี้คนทำกินดิ้นรนกัน
แต่แม่นั้นกลับวอนขอเมตตา
แล้วตัวเราค้นหาเหตุผลใด
เพียงหัวใจเรียกร้องสิ้นกังขา
หมาแมวเลี้ยงสินทรพย์ไม่นำพา
หรือสายตาคนสองคนไม่สนใจ
ตัวเราออกไปเที่ยวกับครอบครัวในวันแม่ แต่ได้เห็นแม่อุ้มลูกมาขอทานมันดูเศร้าอย่างบอกไม่ถูก
แม้ว่าบางคนอาจมองว่าไม่ควรให้เงิน เพราะเป็นการที่เขาไม่ยอมทำมาหากิน แต่เรากลับไม่ได้คิดไกลขนาดนั้น...เรารู้สึกแค่สงสาร
คนเราไม่ได้มีแต่เหตุผล เป็นคนมันต้องมีความรู้สึกด้วย จริงป๊ะ
ที่มา
http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=thisisduan&month=08-2007&date=12&group=2&gblog=3
