ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[PIKuL]

ตะวันคล้อยลอยต่ำกว่ายอดไม้
แสงรำไรไล้เลียดผิว...ผ่านพื้นหญ้า
สีเหลืองแสดแดดเริ่มลับกลับแนวฟ้า
ภาพเบื้องหน้าชาชินถวิลครวญ

เมื่อความมืดคืบคลานกาลคืนค่ำ
ความหนาวใจไยลึกล้ำยามคิดหวน
เมื่อน้อมนำ"ความเงียบ"มาทบทวน
ใจยิ่งชวนรวนเหงาคราวลำพัง

กว่าจะผ่านกาลเหงาในคราวนี้
วินาทีที่แสนนานผลาญความหวัง
นอนกอดหมอนซอนซุก.."หนาวใจจัง"
เพียงนอนฟังซากรอยแผลที่แพ้ใจ.

[มังตรา]

รอยแผลแผ่ถ้อยจำช้ำชอกหนัก
หน่วงเวลาผ่อนพักรักเผลอไผล
จันทร์ทอแสงค่ำลงคงมืดไป
ชีวิตดีสว่างได้หากใคร่ครวญ

บนโลกนี้เหตุผลทุกคนนั้น
นับมากมายร้อยพันซึ่งผันผวน
เลือกเอาหนอก่อเกื้อนิ่มเนื้อนวล
อารมณ์ลวงปันส่วนควรหนีไกล

ฤดูกาลรักร้าวหนาวเท่านี้
กับชีวิตริบหรี่คลี่คลายได้
หากสับสนปนทุกข์เลือกสุขใจ
ปัญหามา"ยักไหล่"อย่างไม่แคร์


มังตรา

[PIKuL]

เป็นเสียงลมห่มกายในความหนาว
จากห้วงหาวดาวดวงห่วงรอยแผล
ด้วยหนาวในไปถึงซึ่งดวงแด
จึงพ่ายแพ้แก่ฤดูสู่อารมณ์

บรรยากาศเหงาเงียบแบบเรียบง่าย
แต่ดวงจิตคิดวุ่นวายคล้ายทับถม
ทำแค่เพียงเอียงหน้าพาแก้มกลม
มองความเหงา..มิเข้าข่มด้วยคำใด

แม้นรู้สึกเหน็บหนาวจนร้าวปวด
ก็แค่เพียงบีบนวดยังพอไหว
แต่ทว่าหากลึกซึ้งถึง"หนาวใจ"
จะบีบนวดอย่างไร...ก็ไม่พอ.