ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[PIKuL]

วังวน กลกรรม นำแต่ง.......เว้าแหว่ง ขาดวิ่น โมหา ก้ำเกิน โกรธเกรี้ยว โกรธา...นำมา ซึ่งผล กฎกรรม อยากได้ อยากมี มิสุด.......มิหยุด อยากได้ ใจถลำ ปล่อยปละ ละทิ้ง ศีลธรรม...ปรักปรำ คุณงาม ความดี จิตใจ ใฝ่คิด ริษยา..........อิจฉา ท่วมท้น ล้นศรี เป็นเหตุ การละ ปราณี......มิมี เมตตา ค้ำจุน พ่ายแพ้ แก่โชค ชะตา......ปัญญา มิเผื่อ เกื้อหนุน ตกอับ สาปแช่ง ชั่วสกุล....ไร้ทุน ภาพลักษณ์ จดจารณ์ มีศีล มีธรรม นำสว่าง.......กระจ่าง จิตตื่น พื้นฐาน ปัญหา ป่ายปะ ระราน.......เบ่งบาน การใช้ ปัญญา มีสติ น้อมฟัง ดังกล่าว.....แวววาว ละสิ้น โทสา ดวงจิต มีเจตน์ เมตตา.....นำพา ความสงบ ทางใจ จึ่งเรียก หนทาง ชัยชนะ....ลดละ ใช่แพ้ ฝักใฝ่ มิใช่ แก่งแย่ง แข่งใคร......กำชัย ไว้เพียง กับตน .

[PIKuL]

ชัยชนะ ส่วนรวม คือหนึ่ง..........ใช่พึ่ง ผู้ใด หลุดพ้น รวมใจ ร่วมแรง ฝ่าผจญ...........ฝูงชน รวมใจ หนึ่งเดียว นี่ถึง จึ่งเป็น จุดแกร่ง..............เลิกแย่ง แข่งขัน หมั่นเขี้ยว คือความ สามัคคี กลมเกลียว.....ไม่คิด บิดเบี้ยว ลำพัง เดินทาง ไปสู่ จุดหมาย............ท้าทาย ไขว่คว้า ความหวัง ชัยชนะ เริ่มต้น คือพลัง............ถึงฝั่ง วันหน้า คว้าชัย ขอเพียง รวมใจ เราอยู่............ต่อสู้ หนักหนา เพียงไหน เป้าหมาย แม้ห่าง เพียงใด........กลับใกล้ เอื้อมคว้า มาครอง.

[กัลมลี*]

ก้าวแรกที่เริ่มก้าวคือเรากล้า
ก้าวต่อมาคือทำเป็นซ้ำสอง
ก้าวต่อไปคือไม่มัวแต่เมียงมอง
ก้าวบกพร่องก้าวพลาดพบประสบการณ์

แค่ชนะตัวเองได้คือใจกล้า
คมวาจาหรือสู้ผู้เคยผ่าน
แม้ไร้ถ้วยรางวัลขวัญแหลกราน
ได้ขม-หวานก็คุ้มทุ่มสุดตัว

[PIKuL]

ชัยชนะอื่นใดย่อมไร้ค่า
หากไร้ซึ่ง"ความหาญกล้า"มาต่อขั้ว
การแข่งขันมากมายไม่หวาดกลัว
แค่ชนะ"ใจของตัว"ขั้วผลักดัน

เปรียบอีกนัยหนึ่งนั้น...คือ"ยอมรับ"
ใช่ยกทัพต่อกรพร้อมห้ำหั่น
"ยอมรับ"กับ"ความจริง" สิ่งสำคัญ
ความผิดพลั้งที่พลาดนั้น..อย่างซื่อตรง

ก้าวเดินไปใจย่างด้วย"สติ"
ลดทิฐิ อีโก้ ความลุ่มหลง
มิพ่ายแพ้แก่อารมณ์ไม่มั่นคง
ไม่เจาะจงแข่งขัน...กับผู้ใด

"ชัยชนะ"ครั้งนี้ไร้ตำแหน่ง
แต่ส่องแสงสุกสกาวกว่าครั้งไหน
เพราะเราคือ"แสงสว่าง"จากกลางใจ
"ความกล้าหาญ"คือเริ่มใหม่..ไม่จำนน.

[มังตรา]

ตอนยังเด็กเล็กมากอยากชนะ
อารมณ์น่ะดึงเจตไร้เหตุผล
โตอีกนิดคิดงามคล้อยตามคน
ปากเหวพ้นดีได้ด้วยไม้เรียว

เป็นผู้ใหญ่ใหญ่มากอยากชนะ
อารมณ์น่ะเพลิดเพลินเกินแลเหลียว
สื่อความคิดติดจมดั่งคมเคียว
โน้มตัวเอี้ยวต้องอยู่เพื่อสู้กัน

แก่ชราเอ่ยปากอยากชนะ
ทรงภูมิน่ะความเชื่อคิดเหนือขั้น
แนวดำรงคงเอาแบบเก่าพลัน
มากกว่านั้นต่อต้านทุกการเป็น

กล่าวทั้งหมดกฎเกณฑ์เน้นชนะ
วัยเปลี่ยนน่ะ?  ยืนตามในความเห็น
อีโก้แอบแนบนำจนย่ำเย็น
ทุกข์ลำเค็ญเน้นชนะเกินจะยอม !


มังตรา

[PIKuL]

แท้จริงแล้วมนุษย์เราเป็นเช่นนี้
ตามครรลองของชีวีที่หล่อหลอม
ใส่เสื้อสูท รองเท้าแตะ กางเกงวอร์ม
ล้วนพรั่งพร้อมตามฐานะที่เกิดมา

มีอารมณ์พื้นฐานที่เพาะบ่ม
ซึ่งทับถมตั้งแต่เด็กไร้เดียงสา
"อยากชนะ"แค่เพียงได้หน้าตา
เชิดชูว่าข้านี้เก่งเหนือกว่าใคร

แต่หากเมื่อเติบใหญ่ในโลกกว้าง
ทุกเส้นทางหว่างเว้น"ความสดใส"
ความหม่นหมองครองรวบควบจิตใจ
ดั่งสุมไฟไว้ในอกนรกมาน

หากสติกำเนิด...ย่อมเกิดผล
ถึงบ่วงกลกัดกร่อนเป็นเถ้าถ่าน
แท้จริงแล้ว"ชัยชนะ"ในกระดาน
อยู่ในลานแห่งชีวิตของจิตตน.

[กวินพัฒน์]

เดินนำหน้าหนึ่งก้าวเราที่หนึ่ง
แต่ไม่ถึงเส้นชัยในเหตุผล
อยากชนะให้กว่าว่าตามกล
แต่ก็จนใจคว้าหาเส้นชัย

เดินไม่ถึงอย่างไรก็ไม่ถึง
เป็นที่หนึ่งเพียงเงาเราไม่ไหว
เพียงเอื้อมมือยื้อไม่ถึงจึงปราชัย
เป็นที่หนึ่งของอะไรไม่รู้เลย

 

เอ็ม กวิน

[PIKuL]

ขอแค่เพียงเดินต่อแม้ท้อถอย
ทุกข์เป็นร้อยสุขเพียงหนึ่ง..มิอาจเฉย
แม้นรสชาติขมปร่ากว่าที่เคย
เพียงเปรียบเปรยชีวิต..ของหมู่คน

แม้นหนทางเบื้องหน้าฟ้ายังมืด
ทุกอย่างยังจืดชืดจนสับสน
แม้นวันนี้ทำได้แค่..เพียงอดทน
เพราะฟ้าฝนยังครึ้มไม่คลาดคลา

ก้าวไปเถอะแม้กายไม่อาจเคลื่อน
ขอเพียงใจขยับเขยื้อนแม้นหนักหนา
แม้ไม่ได้เป็นที่หนึ่ง..ในเวลา
แต่มิได้หมายว่า ..."เราปราชัย"..

[กัลมลี*]

ล้มแล้วยอมยอบกายไร้แรงลุก
ค้อมเข่าคุกมิกล้าก้าวขาใหม่
คงทอดร่างต่างถนนคนเหยียบไป
จักโทษใครไหนทำให้ต่ำลง

ล้มแล้วคลานเข่าไปด้วยใจสู้
เท้าติดอยู่จงรีบถีบแรงส่ง
หัวใจหาใช่ทาสจึงทระนง
จิตมั่นคงจักคว้าชัยได้สักวัน

[PIKuL]

แข่งแค่เพียง"ใจตน"จึงพ้นผ่าน
ฝึกแรงต้านอุปสรรคเพื่อคว้าฝัน
แข่งแค่เพียง"ตัวเรา"ในวานวัน
ไม่จำเป็นต้อง"แข่งขัน"กับผู้ใด

อยากชนะ..ชนะตน..คือที่หนึ่ง
ทั้งแรงตึง แรงหย่อน ผ่อนเอาไหว
ยามทดท้อต่อชีวิต..หมดแรงใจ
ก็เพียงพอจะเริ่มใหม่..ทุกเวลา

ชัยชนะที่ได้..ไม่คาดหวัง
เพียงใจสั่งสู้ต่อ...เพื่อวันหน้า
ไร้หมุดปักเส้นชัย...ที่หมายตา
ชัยชนะที่ได้มา..ไม่รู้ตัว.

[กวินพัฒน์]

อาจไม่มีคำว่าแพ้ตั้งแต่เริ่ม
แรกประเดิมเริ่มคิดเพียงจิตหลัว
เดินทางไกลใจหวามเพราะความกลัว
จึงสั่นรัวหัวใจคล้ายอ่อนแอ

ชัยชนะอาจเห็นเป็นครั้งแรก
ที่กล้าแหวกฝ่าไปไม่กลัวแผล
เพียงเริ่มก้าวใจมั่นมิผันแปร
จึงพบแน่หลักชัยในกำมือ


กวินพัฒน์

 

[PIKuL]

ทุกรอยทรุดจุดรั่ว...กลัวเสมอ
ความคิดเหวอหวาดหวั่นไม่กล้าหือ
หวังพึ่งพิงอิงแอบแบบหารือ
อยากยุดยื้อถือความหวังอย่างอาลัย

เมื่อผลลัพธ์กับร่องรอยที่คอยถม
คือรอยปมผุพังเกินแก้ไข
กว่าความ"กล้า"มาถึงแทบถอดใจ
ก่อนก้าวข้ามผ่านไปไม่ง่ายเลย

แต่เมื่อกาลผ่านพ้นบนความเจ็บ
ยังคงเก็บเป็นภาพจำนำเปิดเผย
ในเหตุการณ์ผ่านผันมั่นเปรียบเปรย
"ชัยชนะ"ที่คุ้นเคย...ไม่เกินจริง.