ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[PIKuL]

แม้นว่าเธอยังคงอยู่ตรงนี้
ยังคงเป็นคนแสนดีเหมือนวันเก่า
ยังพร่ำบอกว่ารักคือสองเรา
ไปจนถึงวัยเฒ่าเราสองคน

หากทว่าหลายสิ่งที่แจ่มชัด
แบบฝึกหัด"เดียวดาย"นั้นหลายหน
เสมือนถูก"ทอดทิ้ง"ให้อดทน
จมอยู่กับวังวนเพียงลำพัง

ดั่งเธอเป็นกองเชียร์ให้ต่อสู้
แต่เธอไม่เคียงคู่ดังใจหวัง
เสียงร้องเชียร์กึกก้องตะโดนดัง
ออกคำสั่งวางแผนแล่นทะยาน

ตำแหน่งรักของเราช่างห่างเหิน
ต่างทางเดินคนละฟากยามก้าวผ่าน
ตำแหน่งฉันอ่อนล้าทรมาน
มีเพียงเสียงลมปากหวานประโลมใจ

ยามไร้ซึ่งปัญหา...เธอเคียงข้าง
ทุกก้าวย่างอบอุ่นจนหวั่นไหว
"รัก"ที่กล่าวออกมาพาเคลิ้มไป
สิ้นสุดที่ปัญหาใหม่ได้เข้ามา

จึงสุดทางแห่งรักที่เคยสร้าง
เมื่อไม่อาจเคียงข้างสู้ปัญหา
ฉันปล่อยวางถ้อยคำเคยสัญญา
ที่เธอเคยกล่าวออกมา...ฉันขอคืน.

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

เมื่อรักเรา วันนี้ เหลือเพียงฉัน
ที่เคยมี ที่เคยฝัน พลันว่างเปล่า
ความรู้สึก นึกรัก หนักรวดร้าว
คงถึงคราว ต้องปล่อย ให้ผ่านไป

คำสัญญา ไร้ค่า ไร้ความหมาย
คำมากมาย ตายจาก ยากจะไหว
เหลือเพียงฉัน ที่ก้าวต่อ ไร้เงาใคร
ที่เคยมี ก็จากไป ไม่ย้อนคืนมา

[PIKuL]

ความรักที่มิอาจจะหยั่งลึก
สองใจยังปิดผนึกยากรักษา
ความทุ่มเท..คือทุ่มทิ้งไร้ราคา
วันข้างหน้าไร้เส้นทางเราสองคน

คงต้องต่างทางเดินคนละเส้น
และละเว้นการพบปะในทุกหน
ฉันถอยกลับมาอยู่ ที่ของตน
สิ้นสุดแล้ว ความอดทน...รักของเรา.

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

ก่อนเคยคิด ว่ารัก ก็คือรัก
รักรักรัก ปักใจ ไม่หวั่นไหว
จนวันเปลี่ยน ใจเปลี่ยน ให้หวั่นใจ
ฉันคนใหม่ ไร้หัวใจ ไร้อาวรณ์

ใครจะคิด ว่าจากสอง เหลือเพียงหนึ่ง
ไร้คำนึง หนึ่งเพียงฉัน ใจถอดถอน
ไม่เคยมี รักเรา เหมือนไม่เคยมีมาก่อน
เลิกนึกย้อน ให้รอนรน เสียเวลา

[PIKuL]

เส้นทางเดิน ที่เราเลือก ของเธอ-ฉัน
เต็มไปด้วย ความหวาดหวั่น และปัญหา
ไม่เข้าใจ ไม่ยอมรับ ไม่พูดจา
ไม่มีแม้ เวลา ...จะรักกัน . . .

จากเคยชอบ เคยใช่ คล้ายไม่สน
รักที่เคย สุขล้น...เริ่มแปรผัน
ความเปลี่ยนแปลง รวดเร็ว เกินตามทัน
จึงเหลือเพียง "ตัวฉัน" อยู่ที่เดิม.

[กัลมลี*]

บนทางเดินจากสองต้องเป็นสาม
คุณมองข้ามคืนฝันวันแรกเริ่ม
ผู้ปราชัยอย่างฉันยังฝันเดิม
อยากให้เพิ่มเวลาคบหากัน

หากแต่ว่าคุณใจเปลี่ยนไปแล้ว
มิเหลือแววตาสองมองที่ฉัน
เมื่อมิอยากฝืนกลับรับสัมพันธ์
ถ้าอย่างนั้นขอให้คุณไปดี

ปล่อยแล้วนะ...มืออุ่นคุณเคยจับ
เพื่อใช้ซับน้ำใสจากใจนี่
หากภาพฝันใดใดค้างใจมี
เป็นหน้าที่ของฉัน...ลบมันเอง

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

แม้บอกใจ ให้ทนไหว ไม่รู้สึก
ไม่อยากนึก ไม่อยากฝัน วันหวานไหว
แต่อีกห้วง ดวงจิต เผลอคิดไป
ย้อนกลับไป ในวัน ยังมองตา

วันที่แวว ตาเธอ มีเพียงฉัน
วันที่ฝัน ของเรา ยังค้นหา
วันที่จับ มือกุมไว้ ไม่คลาดคลา
นึกย้อนไป ช่วงเวลา เป็นร้อยพัน

ที่ยังเก็บ เจ็บและช้ำ ย้ำเตือนอยู่
รู้ทั้งรู้ นึกไป ให้เพียงหวั่น
ไม่อาจจับ ไม่อาจต้อง ร้องคืนวัน
หรือจริงๆแล้วความรักยังอยู่ที่ฉันไม่เคยจากไป

[PIKuL]

บนทางเดินจากสองต้องเป็นสาม
คุณมองข้ามคืนฝันวันแรกเริ่ม
ผู้ปราชัยอย่างฉันยังฝันเดิม
อยากให้เพิ่มเวลาคบหากัน

หากแต่ว่าคุณใจเปลี่ยนไปแล้ว
มิเหลือแววตาสองมองที่ฉัน
เมื่อมิอยากฝืนกลับรับสัมพันธ์
ถ้าอย่างนั้นขอให้คุณไปดี

ปล่อยแล้วนะ...มืออุ่นคุณเคยจับ
เพื่อใช้ซับน้ำใสจากใจนี่
หากภาพฝันใดใดค้างใจมี
เป็นหน้าที่ของฉัน...ลบมันเอง

เริ่มจากสองเต็มสามและลบหนึ่ง
รักของเรายากไปถึงแม้นรีบเร่ง
คนนึงปลูกต้นรักอย่างวังเวง
อีกคนไม่ยำเกรงศีลธรรม

ไม่อาจรออีกฝ่ายให้คำตอบ
เหม่อมองไปโดยรอบ...ช่างน่าขำ
ไม่หลงเหลือสิ่งใดให้จดจำ
ฝากไว้เพียงถ้อยคำ..ว่าลาก่อน.

ทักทายค่ะคุณ กัลมลี*

[PIKuL]

แม้บอกใจ ให้ทนไหว ไม่รู้สึก
ไม่อยากนึก ไม่อยากฝัน วันหวานไหว
แต่อีกห้วง ดวงจิต เผลอคิดไป
ย้อนกลับไป ในวัน ยังมองตา

วันที่แวว ตาเธอ มีเพียงฉัน
วันที่ฝัน ของเรา ยังค้นหา
วันที่จับ มือกุมไว้ ไม่คลาดคลา
นึกย้อนไป ช่วงเวลา เป็นร้อยพัน

ที่ยังเก็บ เจ็บและช้ำ ย้ำเตือนอยู่
รู้ทั้งรู้ นึกไป ให้เพียงหวั่น
ไม่อาจจับ ไม่อาจต้อง ร้องคืนวัน
หรือจริงๆแล้วความรักยังอยู่ที่ฉันไม่เคยจากไป

รักที่เราต่างเคยมาเริ่มต้น
ช่างสุขล้นจนไม่อาจขาดเธอได้
อยากมีกันและกันแม้ห่างไกล
อยากจะใช้ทั้งชีวิตคู่กับเธอ

แต่เหมือนเราคิดต่างจึงห่างเหิน
เส้นทางเดินคูู่ขนานกันเสมอ
แต่หัวใจของฉันยังอยากเจอ
ยังพร่ำเพ้อถึงรักระหว่างเรา

แม้จะรู้ว่ามันคืออดีต
ชาตาขีดสัมพันธ์อันแสนเศร้า
ซากทรงจำเหลือเพียงเสียงและเงา
ยามคิดถึงวันก่อนเก่า...ก่อนอำลา.

[กัลมลี*]

เริ่มจากสองเต็มสามและลบหนึ่ง
รักของเรายากไปถึงแม้นรีบเร่ง
คนนึงปลูกต้นรักอย่างวังเวง
อีกคนไม่ยำเกรงศีลธรรม

ไม่อาจรออีกฝ่ายให้คำตอบ
เหม่อมองไปโดยรอบ...ช่างน่าขำ
ไม่หลงเหลือสิ่งใดให้จดจำ
ฝากไว้เพียงถ้อยคำ..ว่าลาก่อน.

ทักทายค่ะคุณ กัลมลี*

หัวใจเคยหมายมั่นฝันเคียงชิด
เคยยึดติดภาพรักจากวันก่อน
เคยปลื้มปริ่มยิ้มเฝ้าส่งเข้านอน
สุดท้ายหมอนกลับรับซับน้ำตา

สุดท้ายเหลือเพียงฉันเพราะมันโง่
น่าโมโหหัวใจไปห่วงหา
เพียงน้ำใจน้อยหนึ่งซึ้งตรึงตรา
มิรู้ว่าเสแสร้งเขาแกล้งทำ



ทักทายค่ะคุณ PIKuL
กัลมลี* งานยุ่ง ไม่ได้เข้าบ้านกลอนนานเลยค่ะ

[PIKuL]

สัญญาว่าจะรักและคงมั่น
จะมีกันสองเราทุกเช้า-ค่ำ
กาลผ่านผันเพียงใดให้จดจำ
จะบอกรักย้ำ-ย้ำตลอดไป

ผ่านเพียงปีที่เธอนั้นแปรเปลี่ยน
ความมั่นคงดั่งเปลวเทียนที่หวั่นไหว
เพียงไม่นานควันจางร้างเชื้อไฟ
เหลือเพียงเศษมอดไหม้คือสัญญา

คงจะเหลือเพียงฉันที่มันเจ็บ
ยังคงเก็บถ้อยคำเพื่อรักษา
พยายามตามติดชิดกายา
หวังหัวใจเธอกลับมาอยู่ที่เดิม.


พิกุลก็เพิ่งจะเข้ามาเช่นกัน งานยุ่งไม่เท่าไหร่ แต่ชีวิตยุ่งเหยิงมากค่ะ 555

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

ซากทรงจำ เหลือเพียง เสียงและเงา
ภาพวันเก่า เล่าวันนี้ ที่เลือนตา
เพียงภาพจำ ย้ำไม่ชัด ขจัดลา
เหลือเพียงรอย คราบน้ำตา ที่เปื้อนใจ
-----------
รักของเรา เก่านานแล้ว แคล้วคลาดเคลื่อน
เพียงย้ำเตือน เยือนหัวใจ ให้หวั่นไหว
นานแล้วนะ จากนานแล้ว คนของใจ
เก็บเอาไว้ ในส่วนลึก ตรึกตรองจำ
---------
พูดวนไป ให้วนมา นิจจาหนอ
คนจากไกล ไร้ทางรอ ท้อและช้ำ
กล่าววกวน วนทางเดิม เติมความจำ
คนที่จำ คนที่ช้ำ จำเพียงเรา
----------
จากไปไกล ไกลแสนไกล ไกลมากโข
ใจยังโง่ โงไม่ขึ้น ยังโง่เง่า
จบเจ็บๆ เลิกเก็บจำ อย่างคนเขลา
ปล่อยคำว่าเรา ให้มันเก่า ให้จากลาได้จริงๆสักที 

[PIKuL]

ฤ ดู ก า ล. . . . กำลังจะเปลี่ยนไปอีกแล้ว ค ว า ม รั ก ที่ เ ค ย แ น่ แ น่ ว. . . . ก็กำลังจะ . . . เปลี่ยนไปอีกครั้ง. . . . ถ้อยคำที่เคยบอก "รักเธอจัง" ทำไมถึงยังส่งเสียงดัง-ดัง อยู่ภายในจิตใจ เ ธ อ จ า ก ไ ป แ ล้ ว . . . . . . . และทิ้งความทรงจำไว้ที่ฉัน . . . . . . พร้อมกับความฝันที่เธอเคยฝากไว้ . . . ฉันโอบกอดภาพในฝัน. . . ด้วยความปวดร้าวหัวใจ . . . ทางนั้น . . . เธอสบายดีไหม?. . . ส่วนฉันนั้น. . . ยังคงร้องไห้ คิ ด ถึ ง เ ธ อ ทุ ก วั น สำหรับเธออาจจะรู้สึกว่า "ไร้ค่า" แต่สำหรับฉันมันมากเกินกว่า. . . . . . . . ที่จะลืมไปเสียอย่างนั้น . . . . . . อย่างน้อย. . . ครั้งหนึ่ง เราก็เคยรักกัน เป็นสิ่งที่ยืนยัน. . . ถึงความสัมพันธ์ที่เคยดี.

[กรีนซี]

เหลือเพียงฉันส่งแค่"ความคิดถึง"
ฤดูฝนคืนหนึ่ง ค่ำคืนที่-
สิ้นแสงดาวเดือนงามท่ามราตรี
คนตรงนี้สับสนไร้หนทาง

กลอนบทนี้...ที่ฉันนั้นเขียนให้
คำสิ้นไร้ความหวานผ่านก้าวย่าง
หยดน้ำตายามดึกแทนหมึกจาง
ปลอกหมอนข้าง..ต่างกระดาษวาดลำนำ

เย็นลมฝนพัดพาคราดึกดื่น
จางหายหมดสดชื่นของคืนค่ำ
ฟ้าทึมเทาเคล้าหม่นระคนดำ
ฝนตกพรำหล่นเท ใจเซซัง

อิงแอบความเคว้งคว้าง...หนุนต่างหมอน
หลับตานอนลืมเรื่องไว้เบื้องหลัง
สองชั่วยามเลยล่วงจากห้วงภวังค์
ข้ามพ้นฝั่งคิดถึงหนึ่งราตรี

กรีนซี

[PIKuL]

ราตรีหนึ่งนิ่งนานกาลไม่เคลื่อน
กว่าดวงจันทร์จะลอยเลื่อนตามดิถี
ประหนึ่งว่าท่ามทิวาและราตรี
จวบข้ามปีความหมายอันยาวนาน

ฉันยังอยู่ ณ ที่เดิม ใต้แผ่นฟ้า
แหงนมองดวง ดารา คราพาดผ่าน
การรอคอย ใครสักคน ในวันวาน
ดั่งเปิดอ่าน หนังสือ ไร้ที่มา

ทำได้เพียง เหม่อมอง บรรยากาศ
ทุกอย่างขาด เพียงเธอ ที่โหยหา
เธอจากไป ใจยังรอ ไม่ขอลา
ด้วยความหวัง สักวันว่า. . .จะหวนคืน

คงจะมีราตรีนึงที่สมหวัง
ความฝันยัง คงอยู่ ยามหลับ-ตื่น
ความรักยัง คงมั่น และหยัดยืน
ยังทนฝืน โชคชะตา อย่างอาลัย.