ที่น่ากลัวกว่าความรักคือความผูกพัน...
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
11 ธันวาคม 2024, 08:07:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: ที่น่ากลัวกว่าความรักคือความผูกพัน...  (อ่าน 6907 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
03 มิถุนายน 2023, 08:03:AM
meang007
Special Class LV3
นักกลอนผู้มากผลงาน

***

คะแนนกลอนของผู้นี้ 73
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 163



« เมื่อ: 03 มิถุนายน 2023, 08:03:AM »
ชุมชนชุมชน


ที่น่ากลัวกว่าความรักคือความผูกพัน...
เพราะความรักแค่ข้ามผ่านวัน~ก็ลืมมันได้...
แต่ความผูกพัน~ต้องใช้เวลาและความรู้สึกมากมาย...
ยิ่งอยู่ร่วมกันนานแค่ไหน...
จะตัดออกจากชีวิตคงไม่ใช่เรื่องง่าย~ต้องใช้เวลา...

ไม่ว่าสถานะอะไร~หรือความสัมพันธ์แบบไหน...
ความผูกพันจะค่อย~ค่อย รวมความรู้สึกเราเข้ากันไว้อย่างช้า~ช้า...
รู้ตัวอีกที...ก็เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตที่มี~ทั้งตื่นและหลับตา...
กลายเป็นชีวิตประจำวันที่แสนมีค่า...คอยเฝ้าโหยหาเวลาที่ขาดมัน

และในบางคนต้องใช้เวลาทั้งชีวิต...
เพื่อพยายามที่จะเลิกยึดติดกับความผูกพัน...
มันยากเย็นเกินกว่าที่จะลืมไปในระยะเวลาสั้นๆ
ที่น่าเศร้าไปกว่านั้น...คือบางคนก็ไม่อาจลืมมันจนวันตาย

                        ~ เมี่ยง เมี่ยง ~
                            31/05/66

FB : กลอนเปล่า ความรัก

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : โซ...เซอะเซอ, ระนาดเอก, เฮยอิง, masapaer, แป้งน้ำ

ข้อความนี้ มี 5 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

รั ก เ ดี ย ร์ น ะ ^^
26 มิถุนายน 2023, 06:33:AM
โซ...เซอะเซอ
Special Class LV4
นักกลอนรอบรู้กวี

****

คะแนนกลอนของผู้นี้ 29
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 386


« ตอบ #1 เมื่อ: 26 มิถุนายน 2023, 06:33:AM »
ชุมชนชุมชน



…ที่น่ากลัวกว่าความชอกช้ำ คือการย้ำคิด
คอยตามติดโรมรันทุกวันมิห่าง
ยิ่งหมกมุ่นกับอดีตฝัน ยิ่งรำพันเพ้อละเมอมิวาง
ใจอันแบบบางก็ยิ่งค้างคา
หยุดอยู่กับเพียงหนึ่งห้วงเวลา…มิราร้างเลย

เรื่องคุ้นชินนี้ มีทั้งที่ชอบและไม่ชอบ
ไยจึงปล่อยให้ครอบงำความคิด…นิจจาเอ๋ย
ความหวาดกลัวที่จะเดินออกจากสิ่งเก่าเก่า
จากภาพเงาอันคุ้นเคย

…ก็แค่เงยเชิดหน้า
สูดลมปราณให้เต็มอุรา
ยืนยืดกายา สง่าร่าง ปฤษฎางค์ตรง
แล้วก้าวเท้าช้าช้าอย่างมั่นคง
เยี่ยงผู้ธำรงไว้ ซึ่งความรักและเคารพตัวเอง

โซ…เซอะเซอ
26 มิถุนายน 2566


ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ระนาดเอก, meang007, masapaer, แป้งน้ำ

ข้อความนี้ มี 4 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s