มหาภรตะนิทาน เรื่องพระนลคำกลอน
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
17 เมษายน 2024, 06:44:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: 1 ... 7 8 9 10 [11]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: มหาภรตะนิทาน เรื่องพระนลคำกลอน  (อ่าน 62948 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
05 มกราคม 2019, 12:29:PM
ธนุ เสนสิงห์
กิตติมศักดิ์
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 6
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 207



« ตอบ #200 เมื่อ: 05 มกราคม 2019, 12:29:PM »
ชุมชนชุมชน

๒๓

ธนุ เสนสิงห์

                ๏ กล่าวถึงอีกเมืองซึ่งชื่อพ้อง                           
     “ปัญจาละ” ที่สองใหญ่ไพศาล
      อยู่ทิศประจิมแดนแสนกันดาร                                             
      ด้วยราชันนั้นใจพาลถืออาธรรม์

                ๏ เกิดข้าวยากหมากแพงทุกแห่งหน                         
      ประชาชนทุกข์เข็ญทั่วเขตขัณฑ์
      ต่างนครอุดรปัญจาล์นั้น                                               
      จึงพากันทยอยโยกย้ายไป

               ๏ ที่ทุกข์ร้อนหมายผ่อนคลายไปหาเย็น                     
      นั้นย่อมเป็นปกติแห่งวิสัย
      ชาวปัญจาล์ประจิมน้อยเหลือใจ                                   
      องค์ราชันนั้นแจ้งนัยเหตุคดี

                ๏ หลังประชุมเสนามหาอำมาตย์                             
      เพิ่งสามารถรู้ความตามวิถี
      ว่าเหล่ามวลมหาประชาชี                                               
      ย้ายถิ่นหนีทุกข์ยากจากพารา

                ๏ สู่อุดรปัญจาล์นาครสวรรค์                                         
      ที่พืชพันธุ์อุดมสมบูรณ์กว่า
      ดินน้ำดีด้วยบารมีจอมนาคา                                           
      ผู้ขึ้นมาทำหน้าที่บริบาล         

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รพีกาญจน์, พี.พูนสุข

ข้อความนี้ มี 2 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
05 มกราคม 2019, 12:40:PM
ธนุ เสนสิงห์
กิตติมศักดิ์
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 6
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 207



« ตอบ #201 เมื่อ: 05 มกราคม 2019, 12:40:PM »
ชุมชนชุมชน

๒๕
ธนุ เสนสิงห์

                ๏ ราชาฟังดังนั้นพลันกริ้วเหลือ                                 
      นาคโอบเอื้อมิมาถึงถิ่นสถาน
      บริภาษจอมนาคาว่าสาธารณ์                                         
      กระทำการโดยฉันทาถืออาธรรม์

                ๏ จึงระดมพราหมณ์ที่มีพระเวท                               
      มากฤทธิ์เดชยิ่งใหญ่ในเขตขัณฑ์
      ให้เข้ามารวมกลุ่มประชุมประชัน                                   
      เพื่อคัดสรรผู้อาสาจับนาคี

                ๏ เมื่อได้พราหมณ์ตามจิตที่คิดหมาย                             
      จอมราชันบรรยายให้หน้าที่
     “จับเป็นมาก็ได้ตายก็ดี                                                     
      รางวัลมียศศักดิ์มากตอบแทน”

                ๏ พราหมณ์ทูลลาคลาไคลมิได้ช้า                               
      มุ่งอุดรปัญจาล์ทำตามแผน 
      สืบถามหาสระน้ำประจำแดน                                       
      จนมั่นแม่นโคนหว้าใหญ่รอยไม่จาง

                ๏ จึงทดลองมนตรากับยาสั่ง                                       
      พ่นลงยังสระใหญ่ใสกระจ่าง
      ในฉับพลันธารพลุ่งไอฟุ้งคว้าง                                 
      จากใจกลางสระงามน้ำขุ่นตม [/size]

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รพีกาญจน์, พี.พูนสุข

ข้อความนี้ มี 2 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
05 มกราคม 2019, 12:46:PM
ธนุ เสนสิงห์
กิตติมศักดิ์
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 6
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 207



« ตอบ #202 เมื่อ: 05 มกราคม 2019, 12:46:PM »
ชุมชนชุมชน

๒๖
พระสุธน มโนราห์

               ๏ พราหมณ์ปลื้มใจในวิชาฤทธิ์ยาขลัง                       
     มีพลังเหมือนหมายใจสุขสม
     จวนจะค่ำทำเพิงค้างกางฝนลม                                       
     ทวนอาคมคาถาวิชามาร

               ๏ วางแผนมั่นเข้าวันใหม่เข้าในป่า                             
     เก็บว่านยาพิษร้ายเพียงไฟผลาญ
     มากพอที่บีฑานาคามลาน                                               
     จึงเริ่มงานที่เป็นไปดั่งใจคิด   

               ๏ แลถึงคราพญานาคราช                                           
     ต้องมนตราพยาบาทนั่งไม่ติด
     ร้อนรุ่มนักดังอัคคีเผาชีวิต                                                     
     ปานเข็มพิษทะลวงดวงฤทัย

               ๏ เกิดสังหรณ์ร้อนจิตผู้คิดร้าย                                       
     มุ่งทำลายด้วยเวทเดชยิ่งใหญ่
     อยากให้การณ์อันระแวงนั้นแจ้งใจ                                 
     จึงคลาไคลขึ้นเหนือพื้นปฐพี

               ๏ แล้วจำแลงแปลงกายเป็นชายหนุ่ม                           
     มาดักซุ่มดูลาดเลาเฝ้าพื้นที่
     หาพบเห็นผู้ใดใจมิดี                                                     
     ไม่อยากรอจรลีตามร่องรอย

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รพีกาญจน์, พี.พูนสุข

ข้อความนี้ มี 2 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
06 มกราคม 2019, 01:31:PM
ธนุ เสนสิงห์
กิตติมศักดิ์
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 6
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 207



« ตอบ #203 เมื่อ: 06 มกราคม 2019, 01:31:PM »
ชุมชนชุมชน

๒๗
ธนุ เสนสิงห์

               ๏ ได้พบพราหมณ์หมองูพักอยู่ยั้ง                               
     รู้ผู้ที่มีพลังต้องร้างถอย
     อกประอุกทุกข์ใหญ่มิใช่น้อย                                             
     เสโทย้อยย่ำย่างตามทางมา
 
               ๏ ดังกุศลผลบุญหนุนนำให้                               
     พบพรานไพรพอดีที่ชายป่า
     จึงทักทายไต่ถามความนานา                                                       
     “ท่านเป็นชาวพาราแห่งใดฤๅ”

               ๏ พรานบุญตอบมอบน้ำใจไม่เย่อหยิ่ง                         
     ตามความจริงจากใจอันใสซื่อ
     “ชาวอุดรปัญจาละนามระบือ                                             
     ชนเลื่องลือแดนอุดมสมบูรณ์ดี”

               ๏ “เหตุจากไหนใครบันดาลเช่นนั้นได้                                         
     จึงปลอดภัยไร้ทุกข์เป็นสุขศรี”
     พรานบุญตอบ “เป็นความชอบของนาคี                           
     บารมีปกปักรักษ์มานาน”

               ๏ “ถ้าจู่จู่มีผู้จ้องปองร้ายนาค                                         
     มีฤทธิ์มากเกินที่นาคีต้าน
     ความคิดเห็นเป็นไฉนในดวงมาน                                   
     แม้นเหตุการณ์คับขันกระนั้นแล้”


ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รพีกาญจน์, พี.พูนสุข

ข้อความนี้ มี 2 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
06 มกราคม 2019, 01:38:PM
ธนุ เสนสิงห์
กิตติมศักดิ์
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 6
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 207



« ตอบ #204 เมื่อ: 06 มกราคม 2019, 01:38:PM »
ชุมชนชุมชน

๒๘
พระสุธน มโนราห์

               ๏ พรานบุญว่า “หามีใครในเมืองนี้                             
     ความคิดมีอย่างท่านนั้นกล่าวแน่
     หรือว่าคนคนนั้นคือท่านแท้                                           
     ที่แปลกหน้ามาตั้งแง่ให้งวยงง

               ๏ ต้องม้วยมรณ์ด้วยศรพรานเป็นการตอบ                             
     คิดมิชอบกับนาคาค่าสูงส่ง”
     เห็นท่าทีที่รักกันเป็นมั่นคง                                             
     ดังจำนงนาคจำแลงเลิกแปลงกาย

               ๏ เป็นนาคีแล้วมีคำพร่ำเฉลย                                       
     ว่า “ท่านเอ๋ยเราทุกข์สุขสลาย
     ด้วยมีพราหมณ์มากฤทธิ์ใช้พิษร้าย                                 
     ย่ำกล้ำกรายกายินถึงวิญญาณ์

               ๏ เขาตั้งหลักพักกายชายไพรศรี                                 
     คงเตรียมการณ์ผลาญชีวีเราวันหน้า
     ขอไหว้วานท่านด้วยช่วยเมตตา                                       
     เรานาคานี้จะเทิดพระคุณ”             
           
               ๏ พรานแน่ชัดว่าสัตย์จริงมินิ่งอยู่                                     
     ขออาสามาเป็นผู้ช่วยเกื้อหนุน
     จะปกปักรักษ์นาคาที่การุณย์                                         
     คอยค้ำจุนปัญจาล์มาเนิ่นนาน

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รพีกาญจน์, พี.พูนสุข

ข้อความนี้ มี 2 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
06 มกราคม 2019, 01:52:PM
ธนุ เสนสิงห์
กิตติมศักดิ์
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 6
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 207



« ตอบ #205 เมื่อ: 06 มกราคม 2019, 01:52:PM »
ชุมชนชุมชน


[/size]
พระสุธน มโนราห์

               ๏ “ท่านจงกลับคืนวังตั้งใจเถิด                                   
     เหตุร้ายใดจักไม่เกิดขึ้นกับท่าน
     ข้าจะเฝ้าสระเอาไว้ป้องภัยพาล                                       
     ถ้าใครมากระทำการอันพิกล

               ๏ ต้องม้วยมรณ์ด้วยศรพรานผลาญชีวิต                         
     สมโทษทัณฑ์ที่มันคิดอกุศล”
     นาคาว่า “ถ้าทำร้ายก่อนคลายมนต์                                 
     เราต้องทุกข์รุกรนนานนิรันดร์
 
     ๏ ควรสำทับกับเขาให้คลายมนต์ก่อน                               
     ตามขั้นตอนน้ำในสระจะแปรผัน
     ไว้ชีวีดีหรือไม่ต่อไปนั้น                                                   
     มิกีดกันท่านตามจิตพินิจความ”

               ๏ ตกลงได้เหมือนดังที่ตั้งจิต                         
     วิเคราะห์กิจถ้วนถี่มิหยาบหยาม
     เขาก็ศิษย์มีครูมิวู่วาม                                                   
     ต้องทำตามแผนการวางงานไว้

                ๏ จำประจัญมันผู้ที่มีจิตต่ำ                                           
     มายีย่ำผู้ทำดียอมมิได้
     มิประมาทรู้ว่าพลาดอาจมีภัย                                           
     จึงซุ่มกายภายในร่มไม้บัง 

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รพีกาญจน์, พี.พูนสุข

ข้อความนี้ มี 2 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
หน้า: 1 ... 7 8 9 10 [11]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s