ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[panthong.kh]

กระท่อน-กระแท่น แค่นกานท์ หวานสักบท
เฝ้าจารจด รสรัก ถักทอก่อ
นึกว่าเขา เนาแนบ แอบพะนอ
ปานใดน้อ..? พอเพียง คนเคียงกัน

อ้างเดือนดาว พราวฟ้า มาปรากฏ
หรือหวานหยด น้ำตาล ผสานนั่น
ทั้งสายสินธุ์ ดินดง พงไพรวัลย์
อ่อนใจฉัน ตันหนอ ขอตัวนอน

"ดิน"

ขอใช้สิทธิพาดพุงสะดุ้งเฮือก
เหมือนโดนเกือกพาดคอต่อคำค่อน
ประเดี๋ยวเหอะจะโดนลายพาดกลอน
ขยอกขย้อนซ่อนคมไม่ข่มใจ

พงไพรวัลย์นั้นหนาอยู่ป่าโน่น
คนชื่อไพรหัวโกร๋นเหมือนโดนใส่-
-หนังเข้าท้องพองก๋าจะฆ่าใคร?
ขอทรามวัย ถอนคำพูด ที่พาดพุง

“ไพร พนาวัลย์”

 

ทำกินปูน ร้อนท้อง ร้องแว๊กแว๊ก
เดี๊ยะเถอะแหลก ฉันหนอ พ่อจอมยุ่ง
ทำผิดใด ไยเคือง เรื่องนังนุง
ถึงสะดุ้ง พุงกระเพื่อม เอือมระอา

ชื่อคนมี หลายหลาก มิอยากตั้ง
แค่พ้องมั่ง มิได้ เดี๊ยะซ้ายขวา
มือสองจบ ทบกัน พร้อมวันทา
ขออภัย สักครา คราวหน้าทำ...(อีก)

"ดิน"

เห็นตัวลาย คล้ายเสือ เมื่อเช้านี้
เอ๊ะหรือมี สิ่งใหม่ ให้สุขสันต์
ไปล้วงลับ ตับใคร ลุงไพรวัลย์
จริงหรือนั่น พุงย้อย ห้อยหย่อนยาน

ร้องตุ๊กตุ๊ก แก่แก่ แหมทีเด็ด
กลเม็ด เผ็ดเผือด เดือดพลุ้งพล่าน
ตุ๊กตะลุก ตุ๊กแก แผ่พังพาน
งูเขียวควาน กินดับ ร้องตั๊บแก

ระวังไว้ นะดิน ถิ่นไชยศรี
รอวิ่งหนี ตั้งท่า อย่ายอมแพ้
หัวเลื่อมเลื่อม ลายลาย ชายชะแล
คือเขาแน่ แค่จับ กินตับไต
พันทอง
 

[เนิน จำราย]

อย่าคิดใดให้มากจากพี่เนินฯ  
เอาแค่เพลินทบทวนเล่นสรวลเส
พอพี่ฮาพาน้องพร้องกันเฮ    
เหมือนลิเกหลังโรงต่างโล่งใจ
พี่เนินขะ

[panthong.kh]

อย่าคิดใดให้มากจากพี่เนินฯ  
เอาแค่เพลินทบทวนเล่นสรวลเส
พอพี่ฮาพาน้องพร้องกันเฮ    
เหมือนลิเกหลังโรงต่างโล่งใจ
พี่เนินขะ

ไม่คิดมาก หรอกพี่ เท่าขี้มด
เรื่องสลด หดหู่ หนูไม่ไหว
ขอสนุก สุขสันต์ ทุกวันไป
ขืนร่ำไร ใจเฉา เศร้าระทม

บริหาร อารมณ์ ไม่ตรมหม่น
มองทุกคน เป็นมิตร สนิทสม
ตีหน้าเศร้า ไปงั้น มิหวั่นตรม
หว่านคารม เย้าหยอก ออกกลวดลาย

จะเจ็บจิต เพียงใด ไม่เคยท้อ
แค่หน้างอ ง้ำหมด โปรดอย่าหน่าย
แต่เรื่องรัก ขอเน้น อย่าเล่นลาย
ฉันเอาตาย หากไม่จริง ยิงด้วยปืน
พันทอง
๓/๐๙/๕๖
 

[ดาว อาชาไนย]

 


...เห็นพี่จีบ คนโน้น หวังคนนี้
แล้วยังมี รักเพิ่ม เสริมตะบะ
หว่านคารม หยาดหยด มิลดละ
สาวคงจะ หลงตาม มิถามใคร...

...ราวว่าพี่ เตรียมใจ ให้สาวหลอก
เพิ่มความชอก ช้ำบ่ม อารมณ์ใส่
อยากรับรู้ อยู่ด้วย ช่วยเอาใจ
อยู่ใกล้ใกล้ อยากรัก หักอกลอง...

...ด้วยคุณพันทองหัก รักที่หนึ่ง
น้องรัตน์จึง อยากรัก หักที่สอง
ยามพี่ดาว หนาวพร่ำ น้ำตานอง
สาวที่สาม คงครอง ลองหักตาม...

...เชิญเถิดพี่ มีรัก หักให้เสร็จ
แม่รัตน์มี กลเม็ด เคล็ดมิห้าม
จะต้มยา กวนหม้อ รอทุกยาม
พี่ดาวถาม มิปัด รออัดยา...


☆ รัตนาวดี ☆

จากสาวสวยหุ่นดีคนที่หนึ่ง
ก็มาถึงที่สองปองมาหา
มุ่งหักอกคนซื่อคือรัตนา
อยากรู้ว่าคนที่สามมีนามใด

ดาวอาชาไนย

[panthong.kh]

คงไม่มี หญิงใด ให้หักอก
เพราะช้ำฟก หมดแล้ว แววหวนไห้
น้ำตาริน หลั่งรด หมดอาลัย
คนชื่อดาว อาชาไนย ทำให้ตรม

คนชื่อรัตน์ฯ คัดสรรค์ ท่านอย่าหือ
ทำยึกยือ ยื้อยุด สุดขื่นขม
ระวังหน่อย ยาหม้อ รอไว้อม
คงจะสม ฤทัย ได้แน่นอน
พันทอง
 

[ไพร พนาวัลย์]

นั่งเขียนกลอนอ่อนใจยามใกล้ค่ำ
ฟ้าชุ่มฉ่ำเมฆฝนต้องทนเหงา
เสียงฟ้าแลบฟ้าร้องคะนองเงา
แต่ตัวเราเศร้าซมระบมทรวง

เพราะต้องห่างยอดหญิงผู้มิ่งมิตร
ด้วยดวงจิตหดหู่กู่สุดห้วง
เจ้าอยู่แห่งหนใดหนอพุ่มพวง
อยากเดินควงกับเธอยามเผลอใจ

นั่งเขียนกลอนอ่อนใจยามใกล้ค่ำ
ขอฝากคำฉ่ำจินต์รวยรินให้
จงอยู่ดีมีสุขอย่าทุกข์ใด
ว่างเมื่อไหร่พบกันในวันรอ

ขอส่งใจไปถึงคะนึงหวน
ฝากรัญจวนแห่งใจในห้องหอ
สองเราร่วมร่ายเรียงอย่างเพียงพอ
เพียงหน้าจอเท่านั้นรอวันจริง

“ไพร พนาวัลย์”
 

[panthong.kh]

นั่งอ่านกลอน ตอนเย็น เห็นลิบลิบ
สี่โมงสิบ นาที ฤดีหญิง
ยังเฝ้ารอ คอยชาย หมายแอบอิง
รักน้องจริง วิ่งมา หาเร็วไว

อย่าให้หลง ตรมหม่น ทนว้าเหว่
ใจไขว้เขว ทุกวัน แสนหวั่นไหว
เด็ดดอกรัก จากต้น ไม่สนใจ
เมินหมางไป ฤทัยหงอย คอยนานมา

เขียนแต่กลอน อ้อนกัน วันเจ็ดหน
พร่ำเพ้อจน เจียนจบ หวังพบหน้า
ดาวเดือนเด่น สดใส ในนภา
แต่อุรา ซึมเซา เศร้าเดียวดาย

คำว่ารอ ท้อเกิน มิเพลินจิต
ขาดมิ่งมิตร ยามนอน ร้อนเหลือหลาย
ขาดคนพัด วีให้ เหมือนใกล้ตาย
ขาดคนหมาย เคียงคู่ ร่วมอยู่เคียง
พันทอง
๓/๐๙/๕๖