ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[~ขลุ่ยกันแสง~]

เรือลำน้อย ลอยล่อง แนบร่องน้ำ
ทุกเช้าค่ำ ย้ำอยู่ คู่วิถี
แล่นขนส่ง มะพร้าว เนื้อขาวดี
แสนมากมี ที่อยู่ คู่บ้านเรา
เศรษฐกิจ พอเพียง หล่อเลี้ยงชีพ
ไม่เร่งรีบ มิล่ม จมอับเฉา
วิถีชน พ้นผ่าน มานานเนา
ไขว่คว้าเอา แค่เพียง หล่อเลี้ยงกาย
ไม่ฟุ่มเฟือย ฟูเฟื่อง เรื่องแฟชั่น
เกื้อกูลกัน สามัคคี มีความหมาย
ชอบช่วยเหลือ เชื่อใจ ไม่คลอนคลาย
ยืนหยัดกาย ได้ต่อ..ก็พอเพียง
 

[Prapacarn ❀]

ตื่นแต่เช้าก่อนรุ่ง..นุ่งขาก๊วย
เหน็บพุงด้วย มีดปาดตาล รองานเข้า
เสื้อม่อฮ่อมมอซอพอบรรเทา
เพียงกันเจ้าเหลือบไรมาไต่ตอม

จับไม้คานขึ้นบ่า..หนักหน้า-หลัง
กระบอกตั้งจัดใส่เปลือกไม้หอม
จนถ้วนทั่วรวยรินกลิ่นพยอม
เดินตัวค่อมเรียงไว้ใต้พะอง

แสงตะเกียงวามวับจับนวลหน้า
ไร้แต้มแต่งแป้งทาให้ใครหลง
สองมือจับปล้องไผ่ใจมั่นคง
เล็งปาดตรงปลายงวง..ตาลร่วงกราว

ในกระบอกหยดตาลหวานเริ่มหลั่ง
เหงื่อท้นถั่งรินไหล..เห็นใจสาว
ปวดหลัง-ไหล่ ใจสู้อยู่ทุกคราว
นี่คือสาวสวนตาล..บ้านบางคนที

แซม

คราวก่อนที่แซมกลับมาหาพ่อที่บ้านสวน..
แซมตื่นเช้ามากๆ...เดินตามไปดู "สาวสวนตาล" ตัวจริง ที่ตื่นขึ้นมา  " ขึ้นตาล " แต่เช้าตรู่...
มีไอ้เหว่าส่งเสียงเป็นเพื่อนหวานเจื้อยแจ้ว.. แซมได้เห็นความงามอย่างแท้จริง ที่งดงามโดยไม่ได้ปรุงแต่ง..
ดินที่ฉ่ำน้ำค้างหอม... ดอกบัวในท้องร่องหอม...ดอกรำเพยหอม... แสงสีทองอมชมพูของตอนสาง..ก็หอม

add complete
by klonthaiclub fb

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


แล้วก้าวตามทรามวัยมุ่งไปสวน
เคียงเนื้อนวลจวนสว่างกระจ่างสี
อยากลิ้มหวานตาลชื่นรื่นฤดี
เทียบวจีนี้อันใดจับใจจินต์

ที่รู้แน่แพ้หวานสาวตาลยับ
เพียงสดับจับทรวงห่วงถวิล
ทุกคืนค่ำร่ำหาเป็นอาจิณ
รอยุพินรินรสพจนา...



 

-บูรพาฯ-

[Prapacarn ❀]

เชิญพี่นั่งหัวสะพานทานของว่าง
หลบน้ำค้างรอหน่อย..คอยน้องหา
น้ำตาลสดรสหวานซ่านอุรา
น้องจัดมา..ลองลิ้ม ชิมรสตาล

เสร็จจากงานบ้านสวนชวนพี่พัก
ขอบคุณนักได้สดับถ้อยขับขาน
พี่เมตตาคนไกลให้ชื่นบาน
สาวสวนตาลจะเฝ้ารอ..ขออย่าลืม

แซม

[muneenoi]

สาวสวนตาล หวานเกิน ประเมินค่า
อยากเอามา ยาใจ ทำไงหนอ
กลัวหวานลิ้น รินหลั่ง ยังไม่พอ
อยากจะห่อ กลับไป ให้แม่ชิม

หากหวานนี้ จีรัง ยังไม่จืด
จะขอยืด เวลา มาลองลิ้ม
กลัวโดนมีด กรีดตาล ประหารทิ่ม
ให้พี่ปริ่ม ขาดใจ ใต้ต้นตาล

 "มุนีน้อย"

 

[บูรพาท่าพระจันทร์]

เชิญพี่นั่งหัวสะพานทานของว่าง
หลบน้ำค้างรอหน่อย..คอยน้องหา
น้ำตาลสดรสหวานซ่านอุรา
น้องจัดมา..ลองลิ้ม ชิมรสตาล

เสร็จจากงานบ้านสวนชวนพี่พัก
ขอบคุณนักได้สดับถ้อยขับขาน
พี่เมตตาคนไกลให้ชื่นบาน
สาวสวนตาลจะเฝ้ารอ..ขออย่าลืม

แซม

โอ้ตาลสดหยดหนึ่งให้ซึ้งซ่าน
ชื่นรสตาลหวานใสฤทัยปลื้ม
หากเป็นได้ใคร่จิบขอหยิบยืม
ลิ้มลองดื่มใจน้องเจ้าของตาล

จะเพียรคอยย้อยรินน้ำจินต์หลั่ง
อีกฟากฝั่งหวังวอนอักษรสาส์น
รอน้ำใจไหลโซมชโลมมาน
หวังกลอนกานท์อ่านถึงคะนึงนวล...



 

-บูรพาฯ-

[Prapacarn ❀]

สาวสวนตาล หวานเกิน ประเมินค่า
อยากเอามา ยาใจ ทำไงหนอ
กลัวหวานลิ้น รินหลั่ง ยังไม่พอ
อยากจะห่อ กลับไป ให้แม่ชิม

หากหวานนี้ จีรัง ยังไม่จืด
จะขอยืด เวลา มาลองลิ้ม
กลัวโดนมีด กรีดตาล ประหารทิ่ม
ให้พี่ปริ่ม ขาดใจ ใต้ต้นตาล

 "มุนีน้อย"

 

~ every rose has its thorns ~

แม้นคมมีดกรีดแผล..แค่รักษา
สเน่หากรีดแด..แค่ต้องผ่าน
ท่านมุนีเรียนร่ำ..จนชำนาญ
สาวสวนตาล หรือจะกล้า..มาตอแย

อันรสหวานกลมกล่อมพิษย่อมแฝง
ผิดสำแดง ลุ่มหลง..คงย่ำแย่
เจ้าของตาลจักรู้..จึ่งดูแล
หาทางแก้กลการ..ยามหวานเกิน

คิดฝันใฝ่ไยหวั่น..พรั่นตระหนก
เพียงหยิบยก จริงใจ..ใช่ผิวเผิน
ตาลจะหวานอ่อนละออขอเชื้อเชิญ
ลิ้มรสเพลินซึ้งซ่าน..ตราบนานเนา

แซมค่ะ

[~ขลุ่ยกันแสง~]

ตื่นแต่เช้าก่อนรุ่ง..นุ่งขาก๊วย
เหน็บพุงด้วย มีดปาดตาล รองานเข้า
เสื้อม่อฮ่อมมอซอพอบรรเทา
เพียงกันเจ้าเหลือบไรมาไต่ตอม

จับไม้คานขึ้นบ่า..หนักหน้า-หลัง
กระบอกตั้งจัดใส่เปลือกไม้หอม
จนถ้วนทั่วรวยรินกลิ่นพยอม
เดินตัวค่อมเรียงไว้ใต้พะอง

แสงตะเกียงวามวับจับนวลหน้า
ไร้แต้มแต่งแป้งทาให้ใครหลง
สองมือจับปล้องไผ่ใจมั่นคง
เล็งปาดตรงปลายงวง..ตาลร่วงกราว

ในกระบอกหยดตาลหวานเริ่มหลั่ง
เหงื่อท้นถั่งรินไหล..เห็นใจสาว
ปวดหลัง-ไหล่ ใจสู้อยู่ทุกคราว
นี่คือสาวสวนตาล..บ้านบางคนที

แซม

คราวก่อนที่แซมกลับมาหาพ่อที่บ้านสวน..
แซมตื่นเช้ามากๆ...เดินตามไปดู "สาวสวนตาล" ตัวจริง ที่ตื่นขึ้นมา  " ขึ้นตาล " แต่เช้าตรู่...
มีไอ้เหว่าส่งเสียงเป็นเพื่อนหวานเจื้อยแจ้ว.. แซมได้เห็นความงามอย่างแท้จริง ที่งดงามโดยไม่ได้ปรุงแต่ง..
ดินที่ฉ่ำน้ำค้างหอม... ดอกบัวในท้องร่องหอม...ดอกรำเพยหอม... แสงสีทองอมชมพูของตอนสาง..ก็หอม

หยดแห่งตาล หวานหอม นั้นยอมรับ
เคยซึมซับ ความหวาน ตาลถ้วนถี่
ซึ่งหอมหวาน นานเนา เข้าใจดี
เช่นดั่งที่ หวานใด ก็ไม่ปาน
แต่สิ่งหนี่ง ซึ่งฉัน นั้นอยากรู้
อยากขอดู ดวงแด แม่ตาหวาน
อยากรู้ใจ ในนวล สาวสวนตาล
ว่าจะหวาน ปานใด ขอไตร่ตรอง
ดวงใจเจ้า จะหวาน ดั่งตาลไหม
พี่นี้ไซร้ ใคร่ซึ้ง ถึงห้วงห้อง
อยากขออยู่ ดูใจ ได้ประคอง
เนาแนบน้อง นางนวล..สาวสวนตาล
 

[ไพร พนาวัลย์]

       

เมื่อก่อนเคยเดินทางไปทอดแห
เหนื่อยแทบแย่อยากชิมน้ำตาลหวาน
น้ำตาลเมาเขาขายมานมนาน
รสซาบซ่านแก้กษัยได้อย่างดี

ทอดแหหมดทั้งวันมันเหนื่อยอ่อน
เห็นเจ้าหล่อนเนื้อเย็นใจเต้นถี่
ได้ลิ้มรสน้ำตาลเมาคงเข้าที
เพียงอย่าตีหน้าบึ้งทำขึ้งงอน

เอาปลาแลกน้ำตาลเมาได้เบาบ่า
ได้ตั้งหน้าเดินกลับไปลับหล่อน
น้ำตาลเมาไม่เมา,เมาบังอร
เดินขาอ่อนใจรัญจวนสาวสวนตาล

“ไพร พนาวัลย์”
 

[panthong.kh]

ไปทอดแห หาปลา หน้าตาเคลิ้ม
เมาแบบเดิม มาเลย เชยนะท่าน
กลับถึงเรือน เอื้อนอ้อน นอนร้าวราน
ข้าวไม่ทาน มานหมอง จ้องน้ำเมา

เสียงครวญคร่ำ ร่ำไห้ ใครกันนั่น
โอ้ตาไพร พนาวัลย์ กลั่นความเศร้า
คิดถึงสาว สวนตาล พานซึมเซา
นั่งจับเจ่า คอตก อกระทม
พันทอง
 

[~ขลุ่ยกันแสง~]

ขลุ่ยฯโชคดี มิเมา เหมือนเขาหรอก
กี่สิบจอก ก็ได้ ใช่หมายข่ม
โอ้ท่าน"ไพร" ไยท่าน เมาซานซม
ไหง..บอกผม เท่าไร ก็ไม่เมา
นั่นไง!ท่าน "พันทอง" จ้องเขม็ง
พร้อมตะเบ็ง อย่างไม่ อายใครเขา
เดินมายืน ชี้หน้า ด่าพวกเรา
ค่าน้ำเมา เอามา..เกือบห้าพัน
 

[รพีกาญจน์]

ข้าวเก่าเหนียว นึ่งไห ใส่โอ่งหมัก
เคยลอบลัก ลับเขา ต้มเหล้าเถื่อน
บรรจุเท เอเย่นต์ ส่งเป็นเดือน
รสฝาดเฝื่อน เข้มบ้าง จางชิมไป

ตำรวจกลุ้ม รุมจับ ปรับหลายหน
กลับถึงบ้าน ผ่านพ้น เริ่มต้นใหม่
พอเป็นครู รู้หน่าย ละอายใจ
เลิกต้มได้ ค่ำลง ก๊งทุกแลง

เลิกต้มเหล้า2515 เลิกดื่มเหล้า2533 อิอิอิ

รพีกาญจน์