ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[รพีกาญจน์]

จะยอมอด ทดทน จนถึงไหน
เธอคืนใส่ ใจฉัน เช่นวันก่อน
อยู่กับบ้าน การครัว มั่วกินนอน
คราเหนื่อยอ่อน ฟ้อนฟาย คลายอารมณ์

ช่วยปักชำ ดำดาน หว่านข้าวกล้า
แจงคันนา ฆ่าพ่น ฮอร์โมนผสม
เก็บผักอ่อน ช้อนผำ ย่ำโคลนตม
สองมืองม ก้มหน้า จับปลาปู

หลับดึกดื่น ตื่นที เช้าตีห้า
น้ำล้างหน้า ยาสีฟัน ขันสบู่
มีอาหาร หวานคาว ข้าวปลาทู
ขนมฟู สู่ปาก หมากเมี่ยงยา

จูงขึ้นรถ ลงเรือ แอ่วเหนือใต้
เดินท่องไพร ไล่เลาะ เสาะของป่า
ร่วมทำบุญ สุนทาน งานวัดวา
ยืนเคียงบ่า ฮาดัง ฟังช่างซอ

เธอได้เป็น ประธาน แม่บ้านหญิง
ลืมทุกสิ่ง ทิ้งเหย้า แสนเศร้าหนอ
ออกบ้านเช้า เข้าบ้านค่ำ จำต้องรอ
แถมด่าทอ พอถาม ความเปลี่ยนแปร

ทำนบกั้น คันทน ป่นหมดแล้ว
ออกเดินแกร่ว แถวห้าง จ้องนางแม่
เมื่อเธอไกล ใครละ จะเหลียวแล
ฉันจึงแห่ หาชู้ ไม่รู้ตัว*

 

รพีกาญจน์

* ยืมวรรคทองและชื่อกระทู้ของคุณนางฟ้าใช้ครับ

[saknun]

โอ้พี่ใหญ่ เป็นไร ถึงใจเปราะ
เขาแค่เลาะ เดินห้าง มิจางผัว
เราอยู่บ้าน เมียเที่ยว เหี่ยวลืมตัว
พี่ไม่มั่ว ทำเมิน เชิญให้ไป

เราเป็นชาย หมายรัก แค่ผู้หญิง
ทำทุกสิ่ง  ครอบครัว ใช่รั่วไหล
เงินทุกบาท หามา อย่าเสียใจ
คนที่ใช้ คือเมีย อย่าเพลียเลย

แห่หาชู้ ฟังดู เหมือนฝูงสัตว์
แต่จำกัด ใจความ ประณามเฉย
ไม่คิดมาก แต่หาก ฝากคำเปรย
ใครไหนเอย หาชู้ ดูไม่เป็น

ขอแจมครับท่านพี่ รพีฯ

[รพีกาญจน์]

กินข้าวหมับ กับปลา เดินหน้าบ้าน
ศักดิ์นันท์ท่าน ผ่านหอ ก็ได้เห็น
นานเกือบปี มีใคร หนอใจเย็น
จำต้องเข็น เร้นร่าง หานางนอน

คนมิเป็น เช่นพี่ มีรู้เรื่อง
อย่าโกรธเคือง แค้นคลั่ง ใช่สั่งสอน
ชายเฉียบโซ โคคึก ฮึกขวิดดอน
เขียนแต่กลอน นอนถ่าง หรืออย่างไร

 

รพีกาญจน์

[panthong.kh]

อยากเป็นคน ที่รัก จักสุขใส
หนึ่งในใจ ใช่เธอ เผลอฆ่าเข่น
เป็นนางเอก เสกแต่ง มิแหว่งเว้น
ไม่อยากเป็น นางร้าย หมายบ่วงมาร

หนึ่งในใจ ใช่เลย ทรามเชยชอบ
รักในกรอบ ตอบถ้อย คอยประสาน
อยู่ร่วมหอ รอคอย จนคล้อยนาน
เก็บอาการ ซานซม ขมขื่นทรวง

จากวันนั้น ถึงวันนี้ ฤดีหมอง
เธอไม่มอง หางตา พาเศร้าสรวง
ใจด้านชา ล้าเหลือ เบื่อคนลวง
กาลเลยล่วง พ่วงท้าย ชายไม่แล

จะรอเธอ อย่างไร ใจไม่เปลี่ยน
ฟ้าสะเทือน เลื่อนลั่น ฉันแน่วแน่
ดินสลาย กลายกลับ จับดวงแด
หน้าจะแก่ ฟันจะหัก รักเพียงเธอ
พันทอง
๘/๐๖/๕๖

[รพีกาญจน์]

สัมผัสช้ำ น้ำตา เมื่อคราก่อน
ยังหลอกหลอน ตอนเหงา เราพลั้งเผลอ
หัวอกสั่น พรั่นพรึง ถึงบ้าเบลอ
หลงละเมอ เพ้อครวญ จวนเจียนตาย

พอคิดได้ ไม่นาน มานผ่อนพัก
ลืมสิ้นรัก สักวัน มันคงง่าย
ยืนรับลม ชมดาว หนาวทอนกาย
คืนคลับคล้าย ปลายเถียง เคยเคียงนวล

รู้สึกโหม โจมจู่ ดังกู่กลับ
เริ่มกระสับ จับจิต อดีตหวน
ฉุดกระชาก ลากไป ไร้ขบวน
โซเซซวน ป่วนกมล จนตรมใน

หยุดดำริ ผิวาด ขยาดแล้ว
ถึงเจอแก้ว แวววาว สกาวใส
หลบหลีกเร้น เว้นร่าง หนีห่างไกล
ขออภัย ผีเข้า เบาไม่เป็น

 

รพีกาญจน์

[D]

ฯลฯ
ทำนบกั้น คันทน ป่นหมดแล้ว
ออกเดินแกร่ว แถวห้าง จ้องนางแม่
เมื่อเธอไกล ใครละ จะเหลียวแล
ฉันจึงแห่ หาชู้ ไม่รู้ตัว

 

รพีกาญจน์

นานหลายปี ดีดัก รักมิหน่าย
ทั้งเช้าสาย บ่ายค่ำ ย้ำหยอกยั่ว
คอยพะนอ คลอเคล้า เย้าเนียนัว
เกาหลังทั่ว ก่อนนอน อิงอ้อนกาย

แล้วใครล่ะ.? พาฉัน ออกงานบ่อย
แนะนำจ้อย ฝอยลั่น รู้กันหลาย
เธอรู้เห็น เป็นประธาน งานสบาย
พอบานปลาย ไหงโยน โดนคนเดียว

เจตนา หาเรื่อง ให้เคืองขุ่น
ทำหันหุน วุ่นวาย หมายไปเที่ยว
อ้าปากเด่น เห็นไส้ ชายเลยเชียว
ทำฉุนเฉียว เลี้ยวลด ปดฉันไย

ทำเป็นทน บ่นท้อ ขอนอนวัด
ที่แท้นัด สาวห้าง ร่างสวยใส
แสร้งประชด อดสู รู้แก่ใจ
ด๊าย!..เธอมีใหม่ ไม่ห่วงงั้น ฉันก็มี

"ดิน"

[รพีกาญจน์]

โอ๊ยวอดวาย ตายแน่ แก่หัวหงอก
โดนหมัดศอก ทุบถอง ละอองศรี
อยู่กับบ้าน งานครัวไฟ ไม่ว่าดี
แอบหลบหนี เที่ยวสาว ถึงคราวซวย

แค่บึ่งรถ ย้อนศร ตอนเลี้ยวกลับ
เจอจั๋งหนับ หลายลูก เหมือนถูกหวย
เล่นไม้ตาย เข่นฆ่า วิชามวย
ช้าก่อนฮ่วย เซาเซา ค่อยเว้ากัน

พี่คอยท่า หน้าประตู อยู่ร่ำร้อง
เคาะเรียกน้อง ไก่พุ่ง สะดุ้งขัน
คนอะไร ใจแข็ง ดังแท่งมัน
น่ากลัวนั่น ผีโพง โทงเทงมา

นับจากนี้ ต่อไป ไม่เอาแล้ว
ขอรักแก้ว ของพี่ นี้ดีกว่า
ลูกผู้ชาย สาบาน กรานสัญญา
เบี้ยวอีกครา ฟ้าปราบ สาปหัวลิง

 

ก๊อก ก๊อก ก๊อก รพีกาญจน์ มาละจ้า

[--ณัชชา--]

ยังจำความหวังดีของพี่ได้
ทั้งจิตใจของพี่นั้นดียิ่ง
เป็นยอดชายประเสริฐเลิศกว่าลิง
ไม่กลอกกลิ้งลวงน้องให้หมองใจ

อยู่กับพี่นานนานนึกพานเบื่อ
รักหมดเชื้อแล้วหนาอยากหาใหม่
เบื่อแล้วไร่นาดำสวนลำไย
ขอลาไกลนาดอนไปคอนโด

--natcha--

 

[Prapacarn ❀]

อยู่นาเกลือเหงื่อเค็ม..เหนื่อยเต็มคราบ
อยากสร้างภาพหากิ๊ก..ควงจิ๊กโก๋
ขอไปเป็นสาวห้างอยู่บางโพ
แหมมันโก้กว่าใคร..ไม่อยากกลับหละปูน
 
~ Sam ~

[ดารกะ]

โอ๊ยวอดวาย ตายแน่ แก่หัวหงอก
โดนหมัดศอก ทุบถอง ละอองศรี
อยู่กับบ้าน งานครัวไฟ ไม่ว่าดี
แอบหลบหนี เที่ยวสาว ถึงคราวซวย

แค่บึ่งรถ ย้อนศร ตอนเลี้ยวกลับ
เจอจั๋งหนับ หลายลูก เหมือนถูกหวย
เล่นไม้ตาย เข่นฆ่า วิชามวย
ช้าก่อนฮ่วย เซาเซา ค่อยเว้ากัน

พี่คอยท่า หน้าประตู อยู่ร่ำร้อง
เคาะเรียกน้อง ไก่พุ่ง สะดุ้งขัน
คนอะไร ใจแข็ง ดังแท่งมัน
น่ากลัวนั่น ผีโพง โทงเทงมา

นับจากนี้ ต่อไป ไม่เอาแล้ว
ขอรักแก้ว ของพี่ นี้ดีกว่า
ลูกผู้ชาย สาบาน กรานสัญญา
เบี้ยวอีกครา ฟ้าปราบ สาปหัวลิง

 

ก๊อก ก๊อก ก๊อก รพีกาญจน์ มาละจ้า

สาวชื่อก้อยคอยเก้อเพ้ออยู่ห้าง
แสนอ้างว้างพี่จ๋า...อุราหญิง
มินึกเลยเฉยชามิมาอิง
ไยมาชิ่งฉากหลบ...หรือจบกัน

มิแน่ใจไปเยือนถึงเรือนอู่
พอเห็นรู้อยู่กับเมียเพลียใจหวั่น
ทิ้งสาวห้างร่างเหงาให้ยืนงัน
ขึ้นไปยันสิทธิ์เคลียร์...เมียอีกคน

นี่ก็ผัวของฉันเมื่อวันก่อน
วันที่งอนหล่อนไปใจสับสน
เกิดความรักภักดิ์เฮียเสียมากล้น
ขออย่าบ่นทนมิไหว...ไกล"รพีฯ"

ก้อย..เกะกะ

[รพีกาญจน์]

อยู่นาเกลือเหงื่อเค็ม..เหนื่อยเต็มคราบ
อยากสร้างภาพหากิ๊ก..ควงจิ๊กโก๋
ขอไปเป็นสาวห้างอยู่บางโพ
แหมมันโก้กว่าใคร..ไม่อยากกลับหละปูน
 
~ Sam ~

เกลือมันเค็ม ขายได้ กำไรน้อย
เหงื่อหยดย้อย ลงอาบ หาบไกลนู่น
หนีรับจ้าง กลางเมือง เรืองจำรูญ
ขายการ์ตูน สีทอง กล่องกรีนที

เดินหน้าจาก ยากนัก จักถอยหลัง
เลยชิงชัง หน้าแก่ ไม่แลพี่
คิดแล้วช้ำ น้ำตา พาฤดี
อยากจะหนี ขึ้นโขด โดดเหวตาย

 

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ยังจำความหวังดีของพี่ได้
ทั้งจิตใจของพี่นั้นดียิ่ง
เป็นยอดชายประเสริฐเลิศกว่าลิง
ไม่กลอกกลิ้งลวงน้องให้หมองใจ

อยู่กับพี่นานนานนึกพานเบื่อ
รักหมดเชื้อแล้วหนาอยากหาใหม่
เบื่อแล้วไร่นาดำสวนลำไย
ขอลาไกลนาดอนไปคอนโด

--natcha--

 

เออสมอง น้องดี จำพี่ได้
แต่หัวใจ ใยยวง รูกลวงโบ๋
ถูกไล่ขับ ยับเยิน เดินเซโซ
แล้วควงโก๋ โผผิน บินกับยา

ถึงวาระ อนาถ แน่ชาตินี้
ไร่สวนมี รี่ขาย ตายดีกว่า
หากโลกสิ้น สตรี พี่ขอลา
ถึงภพหน้า ช่างเถิด อย่าเกิดเลย

 

รพีกาญจน์

[muneenoi]

โอ๊ยวอดวาย ตายแน่ แก่หัวหงอก
โดนหมัดศอก ทุบถอง ละอองศรี
อยู่กับบ้าน งานครัวไฟ ไม่ว่าดี
แอบหลบหนี เที่ยวสาว ถึงคราวซวย

แค่บึ่งรถ ย้อนศร ตอนเลี้ยวกลับ
เจอจั๋งหนับ หลายลูก เหมือนถูกหวย
เล่นไม้ตาย เข่นฆ่า วิชามวย
ช้าก่อนฮ่วย เซาเซา ค่อยเว้ากัน

พี่คอยท่า หน้าประตู อยู่ร่ำร้อง
เคาะเรียกน้อง ไก่พุ่ง สะดุ้งขัน
คนอะไร ใจแข็ง ดังแท่งมัน
น่ากลัวนั่น ผีโพง โทงเทงมา

นับจากนี้ ต่อไป ไม่เอาแล้ว
ขอรักแก้ว ของพี่ นี้ดีกว่า
ลูกผู้ชาย สาบาน กรานสัญญา
เบี้ยวอีกครา ฟ้าปราบ สาปหัวลิง

 

ก๊อก ก๊อก ก๊อก รพีกาญจน์ มาละจ้า

พ่อหนุ่มใหญ่ ใจแน่ ไม่แก่ง่าย
ยังไว้ลาย การเรือน เบือนหน้าหนี
แอบเที่ยวสาว คราวซวย เกือบม้วยฟรี
เจอของดี จ่าเฉย เลยเคลียร์นาน

ยังไม่เข็ด เล็ดลอด ไปพลอดรัก
ไปเคาะทัก บ้านสาว อย่างห้าวหาญ
เจอตานี ผีโพง กระโปรงบาน
ต้องลนลาน กลับรัง นั่งทำใจ

เอาถึงขั้น สัญญา สาบานรัก
มอบความภักดิ์ ตักเธอ มิเผลอไหน
เลิกเกเร เร่ร่อน นอนบ้านไกล
ล้างจานให้ ซักผ้า ว๊า...เวรกรรม

  "มุนีน้อย"

 

[รพีกาญจน์]

หุ หุ หุ มุนี มาทีหลัง
ท่านเลยยังมิรู้ผู้เจนช่ำ
-ชองเรื่องงานการครัวทั่วประจำ
คนเมืองลำพูนพลอดว่ายอดชาย

เช้าจับจอกกรอกน้ำทำอาหาร
ล้างชามจานวางตะแกรงแจงคว่ำหงาย
เสื้อผ้าซักถักร้อยห้อยเรียงราย
พอเที่ยงบ่ายเก็บกวาดสะอาดตา

ปรุงขนมนมเนยเคยแต่เล็ก
รับจ้างเจ๊กตัดเย็บตะเข็บผ้า
ทั้งหามตักหนักเบาเข้าวัดวา
ขายว่านยา พาง พาง วางปล่อยงู

จากเล่นกลขนของยกกลองแบก
ตีออกแขกประโคมโหมโรงคู่
เล่นลิเกเฮฮาหน้าคนดู
ร้องเพลงอยู่รำวงลงงานปอย

เกิดปัญหาคราเกเรเถลถลำ
ควักออกนำมาใช้ได้ผลบ่อย
แค่เมียโทษโกรธเคืองเรื่องจิ๊บจ๊อย
รำทิงนอย ฮ่ำซอ ก็ดีเอง

 

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

สาวชื่อก้อยคอยเก้อเพ้ออยู่ห้าง
แสนอ้างว้างพี่จ๋า...อุราหญิง
มินึกเลยเฉยชามิมาอิง
ไยมาชิ่งฉากหลบ...หรือจบกัน

มิแน่ใจไปเยือนถึงเรือนอู่
พอเห็นรู้อยู่กับเมียเพลียใจหวั่น
ทิ้งสาวห้างร่างเหงาให้ยืนงัน
ขึ้นไปยันสิทธิ์เคลียร์...เมียอีกคน

นี่ก็ผัวของฉันเมื่อวันก่อน
วันที่งอนหล่อนไปใจสับสน
เกิดความรักภักดิ์เฮียเสียมากล้น
ขออย่าบ่นทนมิไหว...ไกล"รพีฯ"

ก้อย..เกะกะ

เห็นหน้าก้อย พลอยให้ ใจสดชื่น
แต่คนยืน หลังห้อง จ้องถ้วนถี่
เค็มชะมัด ผู้จัดการ น่านนะซี
โทรเรียกพี่ ไปพบ ว่าหลบงาน

เลยเสแสร้ง แกล้งดู ไม่รู้ไม่ชี้
จะให้ดี เชิญก้อย คอยที่บ้าน
หญิงต้อนรับ ปรับหอ บริการ
เธอแม่บ้าน คนดี ชื่อศรีงาม

คนกันเอง เกรงใจ อะไรเล่า
เป็นนาบุญ คุณเก่า เราทั้งสาม
เธอร่างองค์ ทรงเจ้า เฝ้าอาราม
ก้อยอยู่ยาม ตามสวน พรวนลำไย

ขอรู้รัก สามัคคี ฉันพี่น้อง
ส่วนพี่ต้อง ตรวจตรา หน้าห้างใหม่
อำนวยความ สะดวก บวกปลอดภัย
สาวจีนไทย ฝรั่งสวย ด้วยยินดี

 

รพีกาญจน์

[ไร้นวล^^]

๐ขอยกยอพ่อลุงจรุงเกียรติ
ช่างละเมียดละไมหมายคือชายศรี
หลานขอน้อมนบชูเป็นครูดี
คือชาตรีตระหง่านตั้งสาวคลั่งไคล้

๐ลุงลออบริหารประสานสาว
ช่างยอดบ่าวบริรักษ์ศักดิ์ไสว
กี่นงคราญบ้านเหนือบ่เบื่อใจ
ทั้งบ้านใต้ตกหลุมรุมรักลุง

๐เคล็ดวิชาช่างเยี่ยมเปี่ยมคาถา
หลานวันทาเป็นศิษย์คิดหมายมุ่ง
สืบทอดท่อนทิพมนตร์และกลลุง
เพื่อจรุงยศยอดกอดทั้งบาง
 

[choy]

กิ๊กไม่ใช่ชู้
(ถึงเมียรู้ก็ไม่ด่า...แต่ว่า...)

   จะขึ้นต้นอย่างไรดีละนี่         ป๋ารพีฯ พูดมาชัดแดงแจ๋
ทำหน้าที่พ่อบ้านไม่เชือนแช        เจ้าชู้บ้างไก่แจ้ใช่ไก่อู
   ผ่านชีวิตร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ      ป๋าตรากตรำเหนื่อยยากลำบากสู้
ทั้งแบกหามตากเหงื่อผมหัวฟู         ฟังฟังดูเพอร์เฟกต์แฟมิลี่แมน
   ปัญหาจึงไม่น่าหนักสาหัส      ห่มผ้าขาวเข้าวัดพึ่งธรรมแก่น
เจริญภาวนาสมาธิอย่าคลอนแคลน      จิตมั่นแม่นสมาทานศีลปัญญา
   ชีวิตคู่เฉกเช่นรถเมล์ควบ         อาจวิ่งรวบสองเลนแข่งแซงบ้า
แล้วก็วกคืนเลนทุกครั้งครา         ธรรมดาชีวิตคู่ก็เฉกกัน
   แต่ทั้งนี้ทั้งขวาหรือทั้งซ้าย         แต่ก่อนเก่าย้อนไกลมะโว้นั้น
เรื่องคบชู้หญิงชายแต่ปางบรรพ์         ขุนแผนท่านอีกทั้งพระอภัย
   นี่สหัสวรรษยุคสมัยดิจิตอล      ไม่ยอกย้อน “คบกิ๊ก” สุขสดใส
“กิ๊ก” ใช่ “ชู้” “เมียรู้” ไม่เป็นไร         หาก (เมีย) จับได้ตัวใครก็ตัวมัน (นะป๋ารพีฯ)

555555555ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

***แซวล้อหยอกกระทู้เล่นเท่านั้นแหละป๋าฯ

สนอง เสาทอง
9 มิถุนา 56

[รพีกาญจน์]

๐ขอยกยอพ่อลุงจรุงเกียรติ
ช่างละเมียดละไมหมายคือชายศรี
หลานขอน้อมนบชูเป็นครูดี
คือชาตรีตระหง่านตั้งสาวคลั่งไคล้

๐ลุงลออบริหารประสานสาว
ช่างยอดบ่าวบริรักษ์ศักดิ์ไสว
กี่นงคราญบ้านเหนือบ่เบื่อใจ
ทั้งบ้านใต้ตกหลุมรุมรักลุง

๐เคล็ดวิชาช่างเยี่ยมเปี่ยมคาถา
หลานวันทาเป็นศิษย์คิดหมายมุ่ง
สืบทอดท่อนทิพมนตร์และกลลุง
เพื่อจรุงยศยอดกอดทั้งบาง
 

บอกไม้เด็ดเคล็ดลับจับคาถา
ต้องแยกอายุออกนอกเรือนร่าง
นั่งหัวเราะเคาะสนิมยิ้มไปพลาง
สองมือกางร่ายรำระบำรัว

หากว่าเสียงเอียงเอ่อเหน่อมิใส
หล่อลื่นไหลทุกวันน้ำมันถั่ว
พอเข้าชิดนิดต้องลองแตะตัว
แม้นขลาดกลัวละเลยอดเชยชม

จุดเทียนคู่บูชิตเดือนมิดมืด
ที่จางจืดกลับรักจักสาสม
ยอดอกไม้ไหว้พระจะภิรมย์
ถวายนมส่งผ่านจารย์รพี

หากผู้หญิงวิ่งมาหาหยุบหยับ
หมอคิดจับทั้งหมดโปรดถ้วนถี่
ดูแลไข้ไม่ทันปัญหามี
ดีไม่ดีลืมถอดถุงน้ำเกลือ

โอ้เวลานาทีมีคงน้อย
ควรจะปล่อยคนแก่ก่อนแถเถือ
หมอยังหนุ่มกรุ่มกริ่มเนื้อนิ่มยังเหลือเฟือ
หลีกทางเพื่อคนเฒ่าเถิดเอาบุญ

 

รพีกาญจน์