น้องหนูจ๋าได้โปรดรับรักพี่เถอะนะ ขอร้อง

[ไร้นวล^^]

(ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต)

(วสันตดิลกฉันท์)

๐อุตสาหะยื่นกุสุมะให้                 นุชได้ระรื่นรมย์
อย่าทำเสมือนจิตบ่สม-               ปฤดีมิมีมาน

๐ขอร้องเถอะน้องขณะฉะนี้            ก็เพราะพี่มิทนทาน
เร่งรักและรับนะกุสุมาลย์               มิฉะนั้นกระแทกเธอ

๐เห็นใจสหายสละพลัง                  มุกระทั่งทะนุกเกลอ
ช่วยชงประสงค์นยะเสนอ              พิศวาสพิพัฒน์ผล

๐มีใครจะเสียสละขนาด               อสุขาดสะบั้นชนม์
         เห็นเพียงพิเชษฐ์บุรุษะคน           ศิระห้อยชม้อยเมียงฯ

[ไร้นวล^^]

(พระเอกพูดว่า)
๐น้องหล้าเจ้าอย่าหน้า         บูดหลาย
อ้ายมอบดอกรักหมาย         ชิดใกล้
เอ้า!แน่นแน่นนะสหาย         อย่าปล่อย   มือนา
เดี๋ยวรักหล่นแล้วไซร้          อาจม้วยด้วยกัน

(นางเอกตอบว่า)
๐หอมนั้นหอมดอกคล้าย      ดอกรัก
อ้ายยื่นมาน้องจัก               จับแล้ว
เอ้า!ฮึบฮึบโหตระหนัก          รักช่าง    สูงนอ
โอ้ย!ระวังพี่แก้ว                 อย่าจิ้มตาฉัน

(เพื่อนพระเอกบ่นว่า)
๐จะจีบกันเร่งให้              ไวไว
ฉันน่ะจะบ่ไหว                แทบกลั้น
เผลอปล่อยเพื่อนตักษัย     รักคุด
ตาบอดอาจแก้ครั้น         ตกแล้วใครครางฯ

[ไพร พนาวัลย์]

เพระรักเจ้าแก้วตายอดยาจิต
จึงชวนมิตรสหายเสี่ยวมาเที่ยวหา
เสียสละห้อยโหนโยนตัวมา
ขอขวัญตารับรักตัวหนักจัง

สงสารเพื่อนเสี่ยวเกลอพร่ำเพ้อหนัก
ถึงยอดรักทุกคืนสะอื้น,คลั่ง
จึงต้องมาเป็นเพื่อนรีบเยือน,รั้ง
อย่ามัวนั่งเหนียมอาย,ข้อยตายแล้ว

“ไพร พนาวัลย์”

เอากลอนแปดมาช่วยเชียร์ นำเน้อ