| 29 กันยายน 2012, 08:44:PM |
ส.เชื้อจันทร์
Special Class LV3.9
นักกลอนรอบรู้กวี
คะแนนกลอนของผู้นี้ 104
 ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 121
รักความจริง ความงาม ความสุนทรีย์ รักกวีรสบทกลอน
|
 |
« เมื่อ: 29 กันยายน 2012, 08:44:PM » |
 ชุมชน
|
...ความรักของหิ่งห้อย...
ท่ามราตรี..วิบไหวไปทั่วถิ่น
มิหวังคนยลยินสิเนหา
รู้ตัวดีแสงน้อยด้อยราคา
เพียงอยากบอกโลกว่า...รักข้ามี...
รักป่าดงพงไพรยามไร้แสง
รักทุกแห่งอยากให้ได้สุขศรี
รักผู้รักเทิดทูนคุณความดี
รักราตรี..(ที่)ให้โอกาส สาดแสงนวล..
..ส.เชื้อจันทร์...
๒๙ ก.ย. ๕๕
ปล. ขณะกำลังตักน้ำราดตัว อยู่ๆใจก็ประหวัดคิดถึงหิ่งห้อย
ตัวอักษรจึงไหลหลั่งออกมาพร้อมกับน้ำที่ราดตัวชำระกาย |
|
|
|
|
|
 ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : กังวาน, รพีกาญจน์, กาแฟดำ, Prapacarn ❀, ไพร พนาวัลย์, บ้านริมโขง, รัตนาวดี, อริญชย์, panthong.kh, D, เพรางาย, เนิน จำราย
ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
...สร้างความคุ้นเคยให้จิตใจ ด้วยเรื่องราว บทกวี และข้อคิดดีๆ...
|
|
|
| 29 กันยายน 2012, 11:39:PM |
|
|
|
| 30 กันยายน 2012, 03:40:AM |
|
บ้านริมโขง
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 30 กันยายน 2012, 03:40:AM » |
ชุมชน
|
ธรรมชาติสร้างเสริมเติมสีสัน
ต่อคืนวันมืดดำตามแสงใส
จากแมลงตัวน้อยร้อยแสงไฟ
มองวับแวมทั่วไปใกล้ลำพู
แสงเพียงน้อยคืนค่ำอันดำมืด
เสริมทิวป่าเย็นชืดด้วยพืชหมู่
คล้ายดวงใจให้หวังยามนั่งดู
ไม่หดหู่แสงนี้ชี้นำทาง
ใดมืดมิดสนิทฝังยังมีแสง
ไม่ได้แล้งจางจิตติดหม่นหมาง
ใดเหือดหายคล้ายสิ้นกลิ่นเนื้อนาง
ยังมีลมเจือจางสร้างรำพึง
จากลำพูสู่ฝันวันมืดมิด
ยังมีแรงแสงสถิตให้คิดถึง
จากหิ่งห้อยร้อยระย้าช่างตราตรึง
ซึมซับซึ้งถึงวลี..ที่รำเพย
"บ้านริมโขง" |
|
|
|
| 30 กันยายน 2012, 04:37:AM |
|
|
|
| 30 กันยายน 2012, 10:37:AM |
|
Prapacarn ❀
|
 |
« ตอบ #4 เมื่อ: 30 กันยายน 2012, 10:37:AM » |
ชุมชน
|
...............
จากลำพูสู่ฝันวันมืดมิด
ยังมีแรงแสงสถิตให้คิดถึง
จากหิ่งห้อยร้อยระย้าช่างตราตรึง
ซึมซับซึ้งถึงวลี..ที่รำเพย
"บ้านริมโขง"
เมื่อรำเพยเผยช่อละอออ่อน
ดั่งเว้าวอนหิ่งห้อยจ๋า..อย่าเมินเฉย
แม้นไม่เทียมลำพูหวาน..อย่าผ่านเลย
โปรดชิดเชยกันบ้างในบางคืน
เหงา..แสนเหงาเงาจันทร์ผันกระทบ
ลมสงบเงียบสนิททนจิตฝืน
ข้างลำพู... รำเพยหม่นทนต้นยืน
แอบสะอื้น..รอหิ่งห้อย..จนน้อยใจ
แซมค่ะ
|
Take my love, take my land
Take me where I cannot stand
I don't care, I'm still free
You can't take the sky from me..
|
|
|
| 07 ตุลาคม 2012, 09:29:AM |
ส.เชื้อจันทร์
Special Class LV3.9
นักกลอนรอบรู้กวี
คะแนนกลอนของผู้นี้ 104
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 121
รักความจริง ความงาม ความสุนทรีย์ รักกวีรสบทกลอน
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 07 ตุลาคม 2012, 09:29:AM » |
ชุมชน
|
...............
จากลำพูสู่ฝันวันมืดมิด
ยังมีแรงแสงสถิตให้คิดถึง
จากหิ่งห้อยร้อยระย้าช่างตราตรึง
ซึมซับซึ้งถึงวลี..ที่รำเพย
"บ้านริมโขง"
เมื่อรำเพยเผยช่อละอออ่อน
ดั่งเว้าวอนหิ่งห้อยจ๋า..อย่าเมินเฉย
แม้นไม่เทียมลำพูหวาน..อย่าผ่านเลย
โปรดชิดเชยกันบ้างในบางคืน
เหงา..แสนเหงาเงาจันทร์ผันกระทบ
ลมสงบเงียบสนิททนจิตฝืน
ข้างลำพู... รำเพยหม่นทนต้นยืน
แอบสะอื้น..รอหิ่งห้อย..จนน้อยใจ
แซมค่ะ
ละลายเหงาด้วยภาพของหิ่งห้อย
อย่าอ้อยสร้อยบ่อยนักจะได้ไหม
โตแล้วนะรำเพย.. มิเยาว์วัย
แล้วหิ่งห้อยจะไป...แนบแก้มนวล...
...ส.เชื้อจันทร์...
๗ ต.ค. ๕๕
|
...สร้างความคุ้นเคยให้จิตใจ ด้วยเรื่องราว บทกวี และข้อคิดดีๆ...
|
|
|
|
