ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

..........ฤา..รักสิ้นแล้ว.............


คำใครเคยบอกไว้................................ยังจำ
หยาดหยดคารมคำ.............................อ่อนช้อย
วาจาสะกดนำ...................................ใจแผ่ว
เพลงรักเพริศแพร้วถ้อย.........................ก่อนนี้ใครครวญ

ลมหวนชวนหยอกเย้า..........................คืนเพ็ญ
อิงแอบแนบเนื้อเย็น............................อุ่นเคล้า
คลอเคลียมิ ห่างเห็น............................เคียงอยู่
โอบกอดนวลน้องเจ้า...........................อย่างนี้เนานาน

ดวงจันทร์ประดับฟ้า............................แสงนวล
ลอยเด่น เหมือนจะยวน........................ยั่วเย้า
หนึ่งหญิงหนึ่งชายครวญ........................รักฝาก
จุมพิตเฝ้าโลมเร้า................................โอบไว้แนบทรวง

ไยลืมรักหมดแล้ว................................ใจชาย
จึงปล่อยน้ำตาปราย..............................หลั่งล้น
ทำเหมือนดั่งตัวตาย.............................ใจจาก
ลืมรักที่ท่วมท้น....................................หมดแล้วฤาไฉน

เลือนลารักหลบเร้น..............................เลือนหาย
ใจหวั่นแทบสลาย................................หน่ายสิ้น
เจ็บช้ำสุดบรรยาย................................รักก่อ
เกินเก็บเพียงปลายลิ้น...........................มิแท้จริงใจ

คิดถึงคำรักร้อย...................................วาจา
เพียงผ่านกาลเวลา...............................กลับเศร้า
ฤทัยเปลี่ยนนำพา.................................รักห่าง
ฤๅ รักใหม่รุมเร้า...................................ปล่อยน้องเดียวดายฯ


“สุนันยา”

[พิมพ์วาส]

นวลนางงามแต่งแต้ม.....สุคนธ์
งามกว่านฤมล.....ทั่วท้น
งามเยี่ยงพจน์ยินกล.....ช้อยแช่ม จริงนา
แม้นเลิศกว่านางล้น.....แหล่งหล้าด้าวแดน

แม่รัมภาดับสิ้น.....ความงาม
แม้นดั่งผกาขาม.....หล่นพื้น
ล้วนแต้มแต่งจิตท่าม.....สิ้นดับ ล่วงแล
ม้วยรสสิ้นลงครื้น.....ดับสิ้นลาเลย

ด้วยความรักหม่นไหม้.....ระทม
ทำจิตโดนพิษตรม.....ร่ำร้อง
จากคำรสระบม....นั้นพร่ำ จริงนอ
จิตเนิ่นร่ำพร่ำซ้อง.....อกโอ้ปวดปร่า

[สุนันยา]

ใจ เคยพารักเอื้อ...............................อารี
กลายกลับมิไยดี...............................สักน้อย
ลืมวันชื่นใจพลี.................................รักตอบ
เคียงคู่ร่วมเรียงร้อย...........................สู่ห้วงใจประสาน

ไร้ รักไร้คู่ร้อย................................เสน่หา
อดีตที่ผ่านมา.................................หน่ายแคล้ว
หมดสิ้นเยื่อใยพา............................รักเปลี่ยน
โอ้ รักเคยเพริศแพล้ว......................จบสิ้นลาไกล

รัก ครวญย้ำผ่านห้วง........................เวลา
ฤา รักที่นำพา.................................หลบเร้น
หรือหญิงอื่นชื่นตา...........................งามสรรพ
หวานรักจึงหลีกเว้น..........................บ่เน้นโหยหาฯ

"สุนันยา"

[พิมพ์วาส]

ความรักฤาปวดร้าว..............ซานซม
หว่านพจน์พาลขื่นขม...............ร่ำไห้
รักแล้วทุกข์ตรอมตรม...............โอ้อก ร้าวแล
ใจจึ่งร่ำร้องไซร้................หม่นไหม้ทุกข์ตรม

โอ้ละหนอคู่ข้า...............จากลา
สลดจิตครวญหา...............แม่น้อง
ดวงใจย่อมพร่ำว่า...............รักนุช จริงนา
รันทดรักเพรียกร้อง...............แซ่ซ้องม้วยมรณ์

รักเอยรักออย่างเยื้อง...............จริงใจ
ใจว่ารักกว่าสิ่งใด...............จาบจ้วง
อุราฉ่ำสดใส...............เกินวัด คาดนา
พิสุทธิ์รักจากห้วง...............กู่ก้องฤดี

[สุนันยา]

ไกลตายากเชื่อแท้.....................ใจคน
เคยรักเปี่ยมกมล........................ห่างสิ้น
ยากจะเชื่อคำยล........................หมายหยอก
เย้าเล่นเพียงลมลิ้น.....................บ่ได้จริงใจ

ดวงใจไกลห่างร้าง.....................ลาหาย
ลืมสรสวาทคลาย......................เปลี่ยนถ้อย
ใจจางดั่งละลาย.......................ไกลจาก
รักไม่เหลือสักน้อย..................เศษเสี้ยวหทัยหวน

ลืมคำเคยพร่ำไว้.........................คืนหนาว
วันที่จันทร์สกาว.........................แจ่มฟ้า
รักพลอดฝากเดือนดาว................ลอยเด่น
เหมือนเช่นจันทร์ส่องหล้า.............บ่ ร้างลาหายฯ

"สุนันยา"

[พิมพ์วาส]

รักเปรียบดั่งพุ่มไม้...............งอกงาม
แล้วจึ่งเปลี่ยนสียาม................โยกย้าย
เสียงเสนาะร่วงตาม...............แต่จิต กาลแล
เหมือนว่าผกาพ้าย...............จึ่งได้ร่วงกราว

ผการ่วงร่อนไซร้................หล่นพราว
เหมือนเพ่งไม้ดอกขาว...............ซ่อนไว้
ความรักอยู่มิยาว...............เป็นแน่ สิ้นนา
เหมือนก่อนผลิไซร้...............ย่อมต้องแห้งตาย

สายลมหวีดร่ำร้อง...............น่ากลัว
เหมือนจิตพิศสลัว...............เล่ห์ร้าย
ใจจึงค่อนข้างมัว...............ร่วงฉุด ต่ำนอ
อุตส่าห์รักไม่พ้าย...............กลับต้องไหม้ตรม

[สุนันยา]

ราตรี ประดับร้อย.........................ดารา
คืนก่อนมิหวนมา..........................ตอกย้ำ
ดาวเดือนเกลื่อนภา.......................งามผ่อง
ใจเจ็บเหน็บหนาวซ้ำ......................สู่ห้วงดวงฤทัย

คำรักจางห่างแล้ว..........................ใจเอย
ลืมคู่เคียงเขนย.............................ก่อนนี้
รักพันผูกลืมเลย............................ตีจาก
มิห่วงเหมือนกล่าวชี้........................ดั่งถ้อยวาจา

ตรมใจเธอห่างร้าง.......................ลาเลือ
เคยชิด ทำบิดเบือน......................จากเหย้า
ลืมวันชื่นชมเหมือน.......................ใจห่าง
ลืมรสสวาทเคล้า........................ก่อนเฝ้าเคลียคลอฯ

"สุนันยา"

[พิมพ์วาส]

ฟ้าค่ำคืนแต่งแต้ม...............ดารา
ท้องเกลื่อนมาระย้า..................พรั่นจิต
ระยิบแน่ดาวฟ้า...............สมสู่ เกลื่อนนา
ดาวจึ่งเต็มยามพิศ...............ดั่งต้องส่องแสง

ดวงจันทร์พลันดับร้าง...............นภา
เหมือนร่ำอักษรา...............ขาดสิ้น
ใจแลจึ่งร่ำหา...............นวลแม่ ขวัญนอ
ตัดจิตพ้อคมลิ้น..............บ่ได้เหลือพจน์

คำคนร่ำเอ่อล้น..............กำจาย
คำหมิ่นจากปากชาย...............ย่อมร้าย
มาทำจิตหญิงหาย..............ร้องร่ำ เจ็บแล
ใจหม่นระทมพ้าย..............แซ่ซ้องจิตตรม

[สุนันยา]

..........ฤๅ..หัวใจจะไร้รัก.............

หวนคำนึงผ่านห้วง..............................นานวัน
คำที่ฝากรักกัน..................................ก่อนนี้
กลางแสงพร่างพราวจันทร์....................กระจ่าง
เลยล่วงกลับลับลี้................................ห่างน้องแรมลา

ไกลตาพาเปลี่ยนให้.............................ไกลใจ
ลืมรักปักฤทัย.....................................เปี่ยมท้น
ยาใจห่างหายไป..................................ใจเปลี่ยว
ลืมรสสวาทล้น.....................................หมดแล้วฤาไฉน

ทางไกลใจเปลี่ยนคล้อย.........................ลืมลง
เดือนดับลับลาคง..................................หน่ายแล้ว
ดวงใจเปลี่ยนหรือปลง............................พาป่วน
เคยรักดั่งดวงแก้ว..................................บัดนี้ลืมลง

ฤา หลงใครยั่วเย้า..................................พี่ยา
จึงหมดรักเมตตา..................................โอบเอื้อ
สุดเจ็บระกำพา.....................................หมองหม่น
รักดั่งไฟมอดเชื้อ..................................หมดแล้วเลือนหาย

เดียวดายใจห่วงเฝ้า...............................อาวรณ์
เหมือนเยื่อใยตัดรอน.............................จบสิ้น
ดังกับเล่นละคร....................................จัดฉาก
เบือนบิดจากปลายลิ้น............................เปลี่ยนถ้อยวาจา

นำพาเพียงผ่านพ้น................................วลี
หลบเลี่ยงดังจะหนี.................................หลีกเร้น
เหตุจากเรื่องใดมี..................................วานบอก
รักหน่ายจึงจะเว้น..................................จากน้องไปไกล

ฤๅหัวใจจะไร้........................................รักพา
หรือหมดสิ้นศรัทธา................................โอบเอื้อ
ลืมรสสวาทครั้งครา.................................คราวก่อน
รอยรักไฟสวาทเรื้อ.................................ดับสิ้นใจปอง

เคยครองเคียงคู่เคล้า.............................ชมจันทร์
เชยชิดนับดาวอัน..................................ใหญ่น้อย
ลืมสุขทุกคืนวัน.....................................อิงแอบ
ไออุ่น ฤๅ จะคล้อย................................ห่างสิ้นใจถนอมฯ

"สุนันยา"

[พิมพ์วาส]

.......ฤา..ว่าจะรักคืน.............

โอ้หนอความรักฝากห้วง...............ดวงใจ
ทำจิตเพริศสดใส...............แซ่ซ้อง
รักนั้นฤาพลิ้วไหว................เหมือนดั่ง ลมนา
ไม่ปร่าปวดทรวงห้อง...............แน่แท้จากใจ

เหมือนผกาแต่งแต้ม................ผลิรัก
ให้ใฝ่หวนประจักษ์................ร่ำร้อง
ถ้อยคำกลั่นกรองถัก...............ด้วยรส ใจนอ
ล้วนต่อความรักต้อง...............สู่เข้าฤทัย

พิษรักต้องกลับสิ้น...............รักแท้
หว่านพจน์ไม่ผันแปร...............เปลี่ยนได้
ใจไม่หวั่นรักแน่...............จนแก่ ร่างแล
ทำจิตรักมอกไหม้................ใคร่ล้นรักจริง

โอ้หละหนอแม่น้อง.................นวลนาง
ใจอย่าได้อำพราง...............กีดกั้น
อุราจึ่งได้หมาง...............ร้องร่ำ ถึงแล
หวนหักรักแท้นั้น..............จึ้งต้องไม่ลวง

กระยาหงันสิ้นห้วง................แดนใด
ก็หวั่นนางตัดใจ...............ขาดดิ้น
รัมภา บ่ เหลือใย...............ใจจึ่ง ปวดนา
ใจพวั่นจนพลันสิ้น...............แต่ต้องรักคืน

ดวงดาราเต็มห้วง...............ฟ้าคราม
โอ้แม่นาลผ่องงาม................พิศใกล้
จันทร์จ้าแจ่มไร้หนาว..............ฤาว่า ไรนอ
ใจก็รักแท้ไซร้................จากห้วงดวงแด

ใจรักใฝ่มั่นแท้...............จากพี่
ล่วนบ่หม่นวจี.................ที่ให้
จากคำพจน์แม้นี้.................จงเที่ยง จริงเอย
จิตต่อมอบอกไหม้..................ไม่เลี้ยงรักนอ

ดวงใจไม่หวั่นร้อง.................ก้องครวญ
ใจสั่นพรั่นจิตทวน..............ร่ำไห้
แต่แม้นถิ่นคื่นหวน..................ย่อมกลับ รักนอ
หว่านพนจ์อ้อนรักไว้.................กู่ก้องอุรา

จากคำที่พร่ำแท้................ดวงแด
ทำอกไม่มีแผล..............ตอกย้ำ
ใจนี้จึ่งรักแท้...............ภนะ ร้อยนา
ล้วนแต่จริงใจล้ำ...............บ่ร้างจืดจาง

นวลรัมภารักไซร้................งามจริง
ใจคิดจิตประวิง..............ร่ำร้อง
นวลงามแจ่มกว่าหญิง..........ล้านหมื่น แสนแล
นวลประแป้งกลิ่นซ้อง.........ติดไซร้ชายหลง

[พรายม่าน]

ฤา..มิใช่รัก

 ๐ ใจตรอมตรงแต่เจ้า     หรือใจ
โหยห่วงพวงมาลัย           หลัดร้าง
คมคนข่มยางใย              ยังขื่น
เพียงห่างตัวหรืออ้าง        อื่นเอื้อใจระอา

 ๐ มาตราวางแต่เท้า        ทางเดิน
น้ำหนักวางหลักเทิน         จึ่งแท้
เร็วช้าว่าตามเกิน             นาฬิ กาเฮย                                 
แต่รักมิอาจแม้                มาตรด้วยมรณานต์

 ๐ เพลงพาลจึงบรรพเบื้อง บรรเลง
อ้างเหตุเลศว่าเกรง          เกลือกกลั้ว
ตัวไกลใคร่กุมเหง            หายหาก
ลืมจกลืมใจฮั้ว                ห่มใกล้ใจกลืน

 ๐ ใจแท้ผืนใหญ่หุ้ม          มหรรณพ
ไม่แต่ใกล้ไกลจบ             จวบหล้า
นานเร็วห่างพรากพบ        ฤาแผ่ว
กัลป์กัปโลกมลายท้า         ล่วงท้นอสงไขย ฯ

พรายม่าน
สันทราย
๑๘.๑๒.๕๔                         

[สุนันยา]

ไยหนอช่างกล่าวพ้อ ................จริงเชียว
รักดั่งเช่นคมเคียว....................เกี่ยวข้าว
บาดลึกสู่รวงเรียว....................ใจหนึ่ง
เพ้อพร่ำด้วยปวดร้าว.................จึ่งได้รำพัน

วันเดือนพิสูจน์ได้...................เวลา
จริงดั่งที่กล่าวมา....................มากน้อย
ใช่ทวงสิทธิ์นำพา...................รักเหนี่ยว
รักสู่ทางคดเคี้ยว....................ยากแท้ดวงหทัย

ยังคงไหวหวั่นด้วย..................เชิงชาย
เกินเก็บอธิบาย......................ห่วงเฝ้า
รอรักมั่นจวนสาย....................กลัวผิด
ทางเบี่ยงดุจจะเย้า.................หยอดล้อฤๅไฉน

ใจเอยไยปวดร้าว.....................จริงหนอ
ไหวหวั่นได้แต่รอ.....................คู่ซ้อน
นานเนาเปิดใจทอ-....................สายถัก
จะรักฤๅ ยอกย้อน................... .ดั่งเชื้อซ่อนไฟ..ฯ


"สุนันยา"

[สุนันยา]

"รักเธอหมดใจ"

รัก-เอยรักเปี่ยมล้น........................ดวงใจ
รัก-หมดดวงฤทัย..........................พี่เจ้า
รัก-นี้หนักเกินใคร .........................พันผูก
รัก-กว่าใครจะน้าว..........................กิ่งโน้มเอนไหว

เธอ-ไยปล่อยรักให้.........................โหยหา
เธอ-ปล่อยรักเลือนลา......................ห่างร้าง
เธอ-มีใหม่นำพา.............................รักเปลี่ยน
เธอ-เก็บรักเปลี่ยนข้าง......................ปล่อยให้ตรมตรอม

หมด-รักใจแบ่งให้...........................ใครชม
หมด-ค่าความนิยม..........................เกี่ยวรั้ง
หมด-รสรักคำคม............................เคยเอ่ย
หมด-สุดที่จะยั้ง..............................รักไว้เพียงนาง

ใจ-ใครลืมหมดสิ้น..........................สัญญา
ใจ-หนึ่งน้อมนำพา..........................มอบไว้
ใจ-เธอเปลี่ยนแปรลา......................หนีจาก
ใจ-พรากรักเคยใกล้.......................ห่างแล้วฤๅไฉนฯ..

"สุนันยา"
 

[พรายม่าน]

ฤา..แค่เงา

๐ หรือใจจริงแลกล้อ        ลวงลม
จริงจึ่งทนระทม              เทียบม้วย
ใจลวงกลับเชิงชม           ฉายช่อ                   
ใจเล่นกลกรอกด้วย         เล่ห์ด้านดลประดา

 ๐ ใกล้ตาแม้ห่างเบื้อง     ใบตฤณ
ใจหากผากเหือดริน        รักเหี้ยน
เสียงถึงพึ่งเพลงพิณ       พรมอยู่
เสนาะก็พาลพาเพี้ยน     พร่ามื้อเพลงมาร

 ๐ ใจรานรานก็ด้วย       ใจเดิม
ใจที่อาจเหิมเกริม          กาจกล้า
ทุ่มหนักแลกเบาเติม      หวังต่อ
หนักเนิ่นจึงหนักล้า        หล่นบึ้งจมบาง

 ๐ เขาวางรักว่าไว้         คือเงา
ตามยิ่งเกินจับเอา          โอบได้
เหมือนไกลแต่ใกล้เรา      เรียงทอด
ลองนิ่งจริงเฉยไว้            วิ่งอู้มาเอง ฯ

พรายม่าน
สันทราย
๑๘.๑๒.๕๔

[สุนันยา]

เพราะ-ดวงใจห่วงให้………..กังวล
เพราะ-เกิดความสับสน ........จึ่งท้อ
เพราะ-กลัวหว่าน คำคม.......เพียงผ่าน
เพราะ-ห่างการหยอกล้อ...... ดั่งครั้งเคยมี

รัก-นี้มีท่วมท้น..................เกินประมาณ
 รัก-จากห้วงดวงมาน........แน่แท้
รัก-นี้ใช่เป็นเงา................เลือนหลอก พี่เอย
รัก-ยิ่งมิมีข้อแม้............ซ่อนเร้นความใด

เพียง-คำเดียวรักนั้น.........มอบวาง
เพียง-เกี่ยวก้อยบนทาง...สุขพร้อม
เพียง-เรามั่นมิจาง............จรจาก
เพียง-สัตย์ซื่อจะน้อม......... คู่คล้องเคียงเขนย

เธอ-เอ่ยอ้างรักร้อย...........ทรวงใน
เธอ-ดั่งยอดยาใจ…………คู่ข้าง
เธอ-เป็นหนึ่งยากใคร........มาเปลี่ยน
เธอ-เท่านั้นคู่สร้าง...........ร่วมเคล้าคลอเคียง

“สุนันยา”