ฉันทำผิดมากหรือจึงถือโกรธ
จะทำโทษอย่างไรได้เสมอ
ขออย่าเมินเฉยไปไม่มาเจอ
ฉันรอเธอที่นี่ทุกวี่วัน
สองเราครองอาณาจักรที่รักนี้
แต่กลับมีเพียงแต่แค่ตัวฉัน
คิดถึงเคยหยอกเย้ากระเซ้ากัน
ได้สรวลสันต์รื่นเริงบันเทิงใจ
คืนนี้แสนเงียบเหงาเศร้าสร้อยนัก
แล้วที่รักแรมร้างอยู่ทางไหน
มองรอบตัวอ้างว้างแสนห่างไกล
สักเมื่อไรจะคืนมาชื่นบาน
อยากบอกว่าเสียใจให้รับรู้
จะฟังดูเหมาะไหมเพราะไม่หวาน
วรรณศิลป์สิ้นสายหายกังวาน
คิดถึงการจากไปให้งงงัน
ที่นี่กลับต้องร้างและว่างเปล่า
เหลือความเหงาร่วมงานการสร้างสรรค์
เราเคยชื่นรื่นรสบทประพันธ์
เธอทิ้งฝันจากไปไม่ไยดี
ขอวิงวอนให้อยู่ดูแลด้วย
กลับมาช่วยเหงาคลายอย่าหน่ายหนี
ยังพะวงหลงฝันวันพรุ่งนี้
ฉันจะมีเธอตรงหน้า...มาส่งยิ้ม
ดาว อาชาไนย
