ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

เป็นนักกลอน  ที่อ่อนด้อย  จะร้อยเรื่อง
มันฝืดเคือง  ขนาดหนัก  หลักภาษา
หมดไฟฝัน  วันอาดูร   สูญศรัทธา
ถ้อยวาจา  ก็แปรเปลี่ยน  ไม่เนียนเนา

สารพัด   ถ้อยอัธยาฯ  คิดลา กลับ
อยากไปลี้  แล้วไปลับ  พร้อมอับเฉา
ไม่กระเตื้อง  เรื่องจะแต่ง  ต้องแฝงเงา
หมดนิยาย  ขยายเศร้า  ให้เข้าวิน

ทั้งเรื่องขำ  ที่ทำตัว  คนหัวเราะ
ปล่อยเขาเยาะ เย้ยถากถาง  สิ้นทางศิลป์
ด้วยขาดเหลือ  จะเถือแหล่ง  เข้าแต่งจินต์
หยาดคำริน  จากถิ่นใจ  คงไม่มี

บทสุดท้าย  คล้ายดังว่า  ถึงคราจาก
ทั้งไม่อยาก  จะจากไกล  ตัดใจหนี
หอบความหวัง  พังทลาย  เลิกใยดี
ชีวิตนี้  เหลือแค่ช้ำ  กับน้ำตา
......................................
ชีวิตนี้  เหลือแต่น้ำ  ล้ำหลากมา

[--ณัชชา--]

เทวดาตกสวรรค์สงสารแท้
คงย่ำแย่หัวใจอาลัยหา
แสนสงสารจริงเชียวอยากเยียวยา
มาน้องมาพี่จะสอนเขียนกลอนเอง

มามอบตัวเป็นศิษย์อย่าบิดพลิ้ว
มาจองคิวเถอะมาถ้าอยากเก่ง
ครูทองใสจะสอนให้อย่าได้เกรง
ให้รีบเร่งมาสมัครถ้าอยากเรียน

--ทองใส--

 

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

อยากเชิญครู  ทองใส  ไปว่ายน้ำ
สู้เรียนร่ำ  เสียก่อน  สอนอ่านเขียน
หลบตะเข้  ในคลอง  น้องอย่าเนียน
ไม่พากเพียร  จะถูกงาบ  จงทราบพลัน

ส่วนเรื่องของ  เทวดา  น้องอย่าเกี่ยว
เป็นเรื่องเดียว  ของคน  บนสวรรค์
ฝึกวิดน้ำ  ก่อนดีไหม  ไหงลืมมัน
เจ้าแจ่มจันทร์  ลอยคอ  ช่างต่อกลอน

ส่วนตัวพี่  นี้เร้น  ประเด็นรัก
ใจอยากพัก  แล้วหนอ ต่ออักษร
เห็นใจเถิด  นงราม  เจ้างามงอน
สงสารหล่อน  ต้องแหวกว่าย  สายธารา

ไปฝึกดำน้ำก่อนเต๊อะ.....   

[อริญชย์]

ยอดนักกวี คือ ช่วงนี้            เอกา
ยังแฝงซึ่งศิลป์อักษรา          กล่าวอ้าง
สารพัดถ้อยอัธยา               เทพแต่ง
หลักภาษาไทยบ่ร้าง           แต่ล้ำ  ยอดกวี ฯ





ต้องการแต่งยกย่องครับ ถ้าใช้ภาษาผิด โปรดอภัยข้าผู้น้อยด้วย

[อริญชย์]

ผมหาคำไม่ยาก  เอาจากกลอนของท่านพี่ "ช่วงนี้ไม่ว่าง" เองนะ ท่าน แบบว่าคิดไม่ออก ขอยื้ม ๆ 

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

ยอดนักกวี คือ ช่วงนี้             เอกา
ยังแฝงซึ่งศิลป์อักษรา           กล่าวอ้าง
สารพัดถ้อยอัธยา                 เทพแต่ง
หลักภาษาไทยบ่ล้าง           แต่ล้ำ  ยอดกวี ฯ





ต้องการแต่งยกย่องครับ ถ้าใช้ภาษาผิด โปรดอภัยข้าผู้น้อยด้วย

ฟังวจีที่แต่งล้วน   ชวนหลง
เหลิงเกือบเลยลืมองค์   อวบอ้วน
ลอยล่องท่องไพรพง   เข้าป่า
สาเหตุชมถี่ถ้วน    แม่นแล้วโคลงอริญย์

เยินยอยินหยอกป้อ    ไปมา
ปานหนึ่งทิพย์ธารา   ยื่นให้
ร้อนรนรีบเร็วหนา     มาตอบ
ช้าอยู่คงมิได้         รีบค้นคำโคลง

โยง อริญย์ชื่อนี้      นามใคร
คงเชี่ยวชาญกานท์ไว   ไม่น้อย
ยิ่งคิดยิ่งสงสัย      ฤาสร่าง
เห็นแต่งองค์บาก จ้อย  เชี่ยวชั้นเชิงกวี

วานนี้แต่งเรื่องน้ำ    ในคลอง
แสนแสบเรียมขวัญปอง  จบเศร้า
เรื่องจบสยดสยอง    เพราะจาก
เว้นแต่กลอนว่อนเว้า  จบล้วนขำขำ

 

[--ณัชชา--]

อยากเชิญครู  ทองใส  ไปว่ายน้ำ
สู้เรียนร่ำ  เสียก่อน  สอนอ่านเขียน
หลบตะเข้  ในคลอง  น้องอย่าเนียน
ไม่พากเพียร  จะถูกงาบ  จงทราบพลัน

ส่วนเรื่องของ  เทวดา  น้องอย่าเกี่ยว
เป็นเรื่องเดียว  ของคน  บนสวรรค์
ฝึกวิดน้ำ  ก่อนดีไหม  ไหงลืมมัน
เจ้าแจ่มจันทร์  ลอยคอ  ช่างต่อกลอน

ส่วนตัวพี่  นี้เร้น  ประเด็นรัก
ใจอยากพัก  แล้วหนอ ต่ออักษร
เห็นใจเถิด  นงราม  เจ้างามงอน
สงสารหล่อน  ต้องแหวกว่าย  สายธารา

ไปฝึกดำน้ำก่อนเต๊อะ.....   

ไม่ต้องมาเตือนกันหลอกท่านเอ๋ย
บอกได้เลยใช่คุยเขื่องเรื่องน้ำท่า
ฉันนั้นว่ายน้ำเป็นเห็นกับตา
ไม่ต้องมาสงสารรำคาญใจ

คิดจะเลิกเขียนกลอนหรืออ่อนหัด
อุตสาห์จัดการสอนเขียนกลอนให้
แต่นี่กลับไม่สนคนอะไร
ก็เชิญไปคนละทางช่างขวางคลอง

--ทองใส--

 

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

เถิดหน้ามน  ฉันคนนี้  ไม่มีท่า
ก็จงเห็น เป็นเทวดา  ตกกระป๋อง
เมื่อเห็นเรา  ตกอับ  ไม่รับรอง
เก็บใส่กล่อง  ความหวังดี  ของพี่ไป

ก็คงพบ  หนุ่มใหม่  หน้าใสกว่า
ถึงได้มา  ตัดรัก  เหมือนผลักไส
ก็เชิญเถิด  ตามสบาย  คนหลายใจ
จะเลือกใคร  ก็เชิญ  เป็นเพื่อนควง

ส่วนตัวข้า  จะไม่ขอ  ง้อสาวไหน
ให้ปวดใน  ใจตน  บนความหวง
ที่ผิดพลาด  ช้ำชอก  เธอหลอกลวง
แม่พุ่มพวง  ได้ใหม่คว้า  ก็ท้าตี

ผิดกับกาล  เมื่อก่อน  ตอนใหม่ใหม่
เอาใจใส่  ติดตาม  ถามนู่นนี่
พอได้ใหม่  ทิ้งเก่า  เหงาสิ้นดี
ถ้อยวจี  ต่างห้วน  ล้วนทิ่มแทง

ขอลาเลย  ลาไกล  จะไปลับ
จะไม่กลับ  คืนมา  ให้แสลง
เรื่องกาพย์กลอน  ตอนนี้  ไม่มีแรง
เพราะถูกแยง  ข้างหลัง  นั่งช้ำใจ

จะเกี่ยวกันไหมนี่.........

[--ณัชชา--]

ของเก่าเก่าเน่าเหม็นเห็นแล้วเครียด
ไม่อยากเฉียดเลยเราไม่เข้าใกล้
จะบอกลาไม่เห็นแปลกแยกกันไป
ของใหม่ใหม่ดีกว่าน่าเชยชม

แล้วอย่าฆ่าตัวตายไปเสียล่ะ
บอกก่อนนะบอกไปใช่ทับถม
ถึงเธอจะร้องไห้ใจระบม
ฉันคงสมน้ำหน้าขอลาที

--ทองใส--

 

[รัตนาวดี]

เถิดหน้ามน  ฉันคนนี้  ไม่มีท่า
ก็จงเห็น เป็นเทวดา  ตกกระป๋อง
เมื่อเห็นเรา  ตกอับ  ไม่รับรอง
เก็บใส่กล่อง  ความหวังดี  ของพี่ไป

ก็คงพบ  หนุ่มใหม่  หน้าใสกว่า
ถึงได้มา  ตัดรัก  เหมือนผลักไส
ก็เชิญเถิด  ตามสบาย  คนหลายใจ
จะเลือกใคร  ก็เชิญ  เป็นเพื่อนควง

ส่วนตัวข้า  จะไม่ขอ  ง้อสาวไหน
ให้ปวดใน  ใจตน  บนความหวง
ที่ผิดพลาด  ช้ำชอก  เธอหลอกลวง
แม่พุ่มพวง  ได้ใหม่คว้า  ก็ท้าตี

ผิดกับกาล  เมื่อก่อน  ตอนใหม่ใหม่
เอาใจใส่  ติดตาม  ถามนู่นนี่
พอได้ใหม่  ทิ้งเก่า  เหงาสิ้นดี
ถ้อยวจี  ต่างห้วน  ล้วนทิ่มแทง

ขอลาเลย  ลาไกล  จะไปลับ
จะไม่กลับ  คืนมา  ให้แสลง
เรื่องกาพย์กลอน  ตอนนี้  ไม่มีแรง
เพราะถูกแยง  ข้างหลัง  นั่งช้ำใจ

จะเกี่ยวกันไหมนี่.........

ปัญหาตก อกหัก รักผันเปลี่ยน 
เป็นบทเรียน เจียนจำ ช้ำไถล
ใครหลายคน ยลพบ แล้วหลบไป 
บ่มฤทัย นัยโศก กับโลกตรม

มั่นหทัย ใคร่อยาก บอกฝากฝัง 
เลิกจีรัง พังชีวิต จนปิดถม
โลกากว้าง สว่างไสว ควรได้ชม   
อย่าทำตัว หมกหมม ทนข่มใจ

เรื่องจริงอยู่ รู้ค่า เวลานั้น 
บรรเทาบั่น คั่นอารมณ์ ปฐมได้
แต่อย่าคอย ด้อยคม พับจมไป   
คุ้ยเอาเรื่อง ประเทืองใหม่ ทุกใจรอ

รัตนาวดี

[กังวาน]

ของเก่าเก่าเน่าเหม็นเห็นแล้วเครียด
ไม่อยากเฉียดเลยเราไม่เข้าใกล้
จะบอกลาไม่เห็นแปลกแยกกันไป
ของใหม่ใหม่ดีกว่าน่าเชยชม

แล้วอย่าฆ่าตัวตายไปเสียล่ะ
บอกก่อนนะบอกไปใช่ทับถม
ถึงเธอจะร้องไห้ใจระบม
ฉันคงสมน้ำหน้าขอลาที

--ทองใส--

 

สาวบางคนสนอะไรที่ไหนล่ะ
เธอคงจะผิดหวังตั้งตาหนี
กลัวสายฝนซัดสาดพลาดทุกที
สิ่งที่ดีเธอมองร้ายชายทุกคน

หมอรักษาคนไข้ให้ลุกเหิร
หัวใจเดินไม่เป็นเห็นทุกหน
เรื่องความรักละเอียดอ่อนกว่ากลอนกล
ฉันจึงทนตามอ่านงานของเธอ

[ภู กวินท์]

ภาพความฝันวันก่อนยังอ่อนหวาน
สะท้อนผ่านหัวใจไปรู้สึก
ท่ามกลางโลกโศกเศร้าเฝ้าสำนึก
เป็นบันทึกดึกดื่น, ฝืนชะตา

ลมหายใจไหวหวั่นสั่นสะท้าน
เกิดอาการนานนักจักรักษา
ความอ้างว้างร้างเปลี่ยวเกินเยียวยา
เมื่อศรัทธาสูงสุด, หยุดเดินทาง

.......................