ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

หมดดวง รักชื่น


ร้อยลำนำ คำรัก ฝากฟ้ากว้าง
ด้วยไร้ที่ จักวาง เส้นทางไหน
รักร้างเลือน เบือนบิด จากจิตไป
มองทางใด คล้ายเว้น ไม่เห็นมี

ฝากเมฆขาว พราวพร่าง กระจ่างสรวง
คงหมดดวง รักชื่น เกษมศรี
เพราะทุกวัน มีแต่ แพ้ทั้งปี
ดวงฤดี จมเหงา ความเศร้าเยือน

ได้แต่ร้อง เพลงรอ สุดท้อนัก
หมดสิทธิ์ร้อง เพลงรัก ใครจักเหมือน
ความเดียวดาย ปวดปร่า ปานว่าเตือน
ให้รักเคลื่อน ลอยผ่าน จนกาลเลย

คงต้องหยุด หัวใจ ไว้ตรงนี้
ไม่อาจมี รักอยู่ คู่เขนย
ให้ความเหงา คอยเยือน เหมือนเช่นเคย
คงลงเอย ที่เรา ต้องเฝ้าคาน....


"สุนันยา"

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

คงเป็นผลกรรมเก่าเราเคยสร้าง
จากชาติร้างปางก่อนเลยย้อนให้
คู่เราสองครองรักก็หนักใจ
เลยต้องไห้ห่มร้องครองระทม

เมื่อมิอาจวาดฝันเหมือนวันก่อน
อย่าอาวรณ์อ้อนกาลพานขื่นขม
จากกันเถิดเปิดอกเมื่อฟกตรม
อย่าระงมห่มครวญป่วนดวงมาน

เมื่อหมดดวงรักชื่นคำหมื่นถ้อย
จักร่ำร้อยเรียงพจท์บทมิหวาน
มันย่ำแย่แก่เราเศร้ารุกราน
จงประมาณการรักเพียงสักนิด

เดี๋ยวจะหาว่าเราเหมาโอหัง
โห่เสียงดังดั่งอธรรมอำมหิต
เป็นยักษ์ร้ายปลายเหตุมีเดชฤทธิ์
เลยทำผิดสิทธิ์ชั่วมั่วเวรกรรม

เลยอยากอยู่อย่างเดิมอย่าเติมรัก
ถึงอกหักจักตรอมก็ยอมร่ำ
ร้องออกมาทาทาบอาบตาช้ำ
เพราะเวรกรรมทำตนเป็นผลเลว

บัณฑิตเมืองสิงห์

[สุนันยา]

ร้อยลำนำ ตามกาล ประมาณว่า
รักแรมลา ช้ำฟก เหมือนตกเหว
ทั้งร้อนรน หม่นไหม้ จากไฟเปลว
เป็นผลเลว ปางภพ ยากทบทวน

ก็บ่นบอก ออกไป เหมือนใจเจ็บ
ไม่อยากเก็บ อารมณ์ ระทมหวน
รักหนอรัก หมดสิ้น กลิ่นอบอวล
เพราะว่าคน เรรวน ทำป่วนใจ

หากโทษเวร ที่ทำ กรรมที่ก่อ
คงไร้ข้อ เสนอ ที่เผลอไผล
หรือฟ้าดิน กลั่นแกล้ง แสร้งทำไป
เพิ่มรอยแผล ข้างใน หทัยนี้

ก็บอกแล้ว ว่าหยุด เลิกฉุดรัก
จะขอพัก อาลัย หักใจหนี
อิสระคือผล ยลฤดี
ไม่ต้องมี รักพ่วง เป็นบ่วงช้ำ....

 
"สุนันยา