ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สายลมสีขาว]

ภาพวันเก่า เล่าความ ตามที่เห็น
สิ่งที่เป็น และมี อยู่เสมอ
คือรอยยิ้ม พิมพ์รัก สลักเกลอ
ที่ฉัน-เธอ ต่างมอบ ให้แก่กัน

และชะตา พาพัด ซัดมาพราก
ให้พวกเรา ต้องจาก สู่ฟากฝัน
ตามทางเดิน แห่งชีวิต ลิขิตมัน
รอยยิ้มนั้น จึงกระจัด และกระจาย

แม้ไม่เห็น รอยยิ้มเธอ ณ วันนี้
แม้บางที ยังคิดถึง ไม่จางหาย
แต่ภาพเก่า ยังสะท้อน ย้อนลวดลาย
เป็นความหมาย แห่งรอยยิ้ม พิมพ์กมล

ได้แต่เฝ้า รำพัน และนึกถึง
วันที่ซึ่ง เคียงกัน อยู่ทุกหน
วันก่อนเก่า ภาพเหล่านั้น ยังเวียนวน
ประหนึ่งมนตร์ แห่งรัก สลักตรา

[ทอฝัน]

...โปรยรอยยิ้ม...พิมพ์ไว้...ในอักษร
ทุกบทกลอน...ซ่อนคำ...เพ้อพร่ำหา
บางครั้งหวล...โหยไห้...ได้น้ำตา
อาบดวงหน้า...คราคิด...ถึงมิตรเดิม

...เธอจะรู้...ไหมเล่า...เหงาแค่ไหน
ยามเมื่อไกล...ใครหนึ่ง...ซึ่งคอยเสริม
คอยเธอคืน...ฝืนรอ...หวังต่อเติม
คล้ายยิ่งเพิ่ม...เหว่ว้า...ผวาครวญ

................//ทอฝัน

[หนึ่งหยดพิรุณ]

๛ ยังแต่ความห่วงหา เพลานี้
ห้วงฤดีอ่อนล้า เพลาเหงา
ตากแสงจันทร์มืดสลัว โอ้ตัวเรา
นั่งกอดเข่ามองฟ้า ยามราตรี

ละอองคืนฟื้นฝัน คืนจันทร์ฉาย
รอยยิ้มพรายเคยเห็นกัน ทุกวันวี่
ล้วนเลือนลางจางลา ทุกนาที
ความหวังดีคงที่ ไม่มีมา

จำลองสุขมากมาย ไร้จริงแท้
ความเปลี่ยนแปรคือแผลเยิน เกินรักษา
เฝ้าพรจันทร์หนึ่งเสี้ยว มาเยียวยา
แลตัวข้าบ้าบ่น อยุ่คนเดียว ๛
 

[ชนบท]

คลื่นเวลา พัดพาล้น จนใจจาก
สิ่งที่ฝาก คือความหลัง ฝังใจมั่น
แม้วันนี้ ไม่มีเรา หยอกเย้ากัน
ไม่มีวัน จะหวนกลับ สดับคืน

ไม่ได้โทษ กาลเวลา ที่พาพราก
ถึงเจ็บหนัก ดวงกมล จะทนฝืน
ใจดวงนี้ ไม่มีแปลง ไปเป็นอื่น
จะหยัดยืน ถึงหมื่นปี มีเพียงเธอ