ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[จ้อง เจรียงคำ]

● เทพบุตร...ที่สุดรัก ●



ฉันชอบมอง..แววตาค้นหาฝัน
ความมุ่งมั่นทั้งมวลชวนหลงใหล
แววตาคุณ..ไม่เหมือน..แววตาใคร
ทุกภายในหลุมเหลี่ยมเต็มเปี่ยมรัก

ดั่งเจตนารมณ์พรหมลิขิต
ที่วิปริต แห่งยุคอันขลุกขลัก
ให้ฉันกุมขุมทรัพย์...อัปลักษณ์
อย่างประจักษ์แจ้งตา..ค่าเลอล้น

ใครจะเทิดทูนฉันขั้นอัปสร
อรชรไฉไลหาได้สน
ใครหยามคุณแค่ไหน...ไม่เจียมตน
ไม่มีผลต่อรัก..เลยสักนิด

เมื่อฉันพร้อมยอมรับ..เท่ากับรัก
อุดมศักดิ์ เช่นเฉก…เอกสิทธิ์
เฉพาะคุณคนนี้...ผู้พิชิต
ทั้งดวงจิตจากฉัน...เถิดมั่นใจ

ฉันชินแล้วแววมอง..ของผู้อื่น
กระสุนปืนกระบอกตา...อย่าหวั่นไหว
ผิดหรือถ้าซาตานผู้ชาญชัย
จะคว้านางฟ้าใดมาไว้ชม

ฉันไม่ชินแววมองของคุณนัก
จึงเสียหลักเร้นหลบสบเป็นก้ม
หวั่นนัยน์เนตรเขตแดนอันแสนคม
บาดอารมณ์รักเล่นเช่นทุกครั้ง

ฉันท้าทายสายตาของซาตาน
ความกล้าหาญทุกหนเปี่ยมมนตร์ขลัง
กระชากฝันฉันเคลื่อนเสมือนดัง
ตรึงแต่รั้งเทพบุตร..ที่สุดรัก

[ระนาดเอก]

"หญิงที่รัก..กับชายรักคุด?"

๐

๐ เหมือนฉันถือกะลามาออดอ้อน
ขอบังอรอิงแอบสิทธิ์แนบตัก
ส่งดวงตาอาลัยคล้ายจงรัก
มาสมัครภักดีพลีให้เธอ

๐ อัปลักษณ์อาจมีที่ตรงร่าง
ระยะห่างทางฝันกั้นเสมอ
เพียงพิษรักหนักหน่วงทั้งปวงเออ
เพิ่งเคยเจอประสบพบกับตัว

๐ หากเธอหวังเทพบุตรผุดจากฟ้า
โผล่ยื่นหน้ามาดนิ่มมายิ้มยั่ว
หรือคุกเข่ากล่าวรักทักอกรัว
เธอเตรียมหัวเราะได้ฉันไม่มี

๐ แต่หากบทฟุ้งซ่านซมซานรัก
แบบช้ำหนักหลักหายไร้ศักดิ์ศรี
ฉันรับอย่างตาโรยโหยฤดี
เธอขยี้ขย้ำย้ำกับมือ

๐ ถูกเธอบีบทุกครั้งชังตอนเห็น
รอยถากถางลำเค็ญเห็นฉันดื้อ
แม้ฉันร่ำจำนนเหตุผลคือ
ฉันนั้นซื้อใจคล้ายไม่ได้เลย

๐ ฉันเหมือนถือกะลามาขอรัก
ใจสะบักระบมตรมเปิดเผย
ผลสัมฤทธิ์รู้ตนผลทรามเชย
คงเยาะเย้ยด้วยตา..อย่างสาใจ..

ระนาดเอก

[ตะวันฉาย]

...พอสบพักตร์...ชักหวั่น...สั่นถึงจิต
ยิ่งเพ่งพิศ...เมียงมอง...ตรองสงสัย
ดวงตาคม...กลมดำ...ตำหทัย
ส่อหวั่นไหว...ไปทั่ว...ทั้งตัวตน

...ใครเข้าแฝง...จำแลงองค์...ลงรังสรรค์
ให้ชีวัน...มีสุข...ปลุกอีกหน
เคยร้าวราน...ผ่านเจ็บ...เหน็บกมล
หรือหลอกดล...ให้รัก...แล้วหักลา

...แสร้งทำดี...แล้วตีจาก...ฝากรอยแผล
ปักดวงแด...ทั้งนอกใน...ใครห่วงหา
หรือว่าเป็น...(ยักษ์)ขมูขี...หนีแปลงมา
เข้าตบตา...พาหลง...องค์เทวินทร์

...แต่ข้างใน...ไชชอน...ด้วยหนอนเนื้อ
วางยาเบื่อ...ให้ตาย...มลายสิ้น
รอยแผลเก่า...ยังมิคลาย...ให้กายชิน
ฝังลงดิน...เทพบุตร...ชุดซาตาน...

[จ้อง เจรียงคำ]

"หญิงที่รัก..กับชายรักคุด?"

๐

๐ เหมือนฉันถือกะลามาออดอ้อน
ขอบังอรอิงแอบสิทธิ์แนบตัก
ส่งดวงตาอาลัยคล้ายจงรัก
มาสมัครภักดีพลีให้เธอ

๐ อัปลักษณ์อาจมีที่ตรงร่าง
ระยะห่างทางฝันกั้นเสมอ
เพียงพิษรักหนักหน่วงทั้งปวงเออ
เพิ่งเคยเจอประสบพบกับตัว

๐ หากเธอหวังเทพบุตรผุดจากฟ้า
โผล่ยื่นหน้ามาดนิ่มมายิ้มยั่ว
หรือคุกเข่ากล่าวรักทักอกรัว
เธอเตรียมหัวเราะได้ฉันไม่มี

๐ แต่หากบทฟุ้งซ่านซมซานรัก
แบบช้ำหนักหลักหายไร้ศักดิ์ศรี
ฉันรับอย่างตาโรยโหยฤดี
เธอขยี้ขย้ำย้ำกับมือ

๐ ถูกเธอบีบทุกครั้งชังตอนเห็น
รอยถากถางลำเค็ญเห็นฉันดื้อ
แม้ฉันร่ำจำนนเหตุผลคือ
ฉันนั้นซื้อใจคล้ายไม่ได้เลย

๐ ฉันเหมือนถือกะลามาขอรัก
ใจสะบักระบมตรมเปิดเผย
ผลสัมฤทธิ์รู้ตนผลทรามเชย
คงเยาะเย้ยด้วยตา..อย่างสาใจ..

พี่ระนาดเอก

..คนซื้อผัก..

เธอเหมือนหิ้วตะกร้ามาซื้อของ
ผักช้ำหมอง..มดแมง..ตะแคงไต่
หักต่องแต่งแหว่งวิ่นหนอนกินใบ
เธอยี้ใส่เขี่ยหล่นไปบนดิน

นิ้วที่เธอกรีดลำทำแสยง
มันทิ่มแทงชะมัด..คำตัดสิน
ยิ่งกว่าหนอนชอนไชแทะใบกิน
ล้วนเสียดสิ้นแถกเถือถึงเนื้อใน

เชิญสำเริงสำราญกับการเลือก
เฟ้นใบเปลือกหุบบานอวบก้านใหญ่
เขียวสดเปล่งเต่งตึงงามถึงใจ
ประดับไว้ตะกร้ายิ้มหน้าบาน

ผักช้ำๆลำต้นร่นใบเปรอะ
เปื้อนเลอะเทอะเขรอะโคลนโกร๋นใบกร้าน
เธอคงแค่เขี่ยคละบนกระดาน
หาผักที่ต้องการ...อาหารตา

ผักที่กองเกลื่อนลานปลอดสารพิษ
ถูกตัดสิทธิ์ สถุล ไร้คุณค่า
ผักที่งามตามฤทธิ์ของพิษยา
เป็นที่ปรารถนา..ซื้อหานัก

ถ้าเพียงพิสมัยในเรือนร่าง
เธอก็คงไม่ต่าง..คนซื้อผัก
ที่ไม่เคยเข้าใจอะไรรัก
ใช้เพียงหลักง่ายๆ..แค่สายตา


อาร์ตี้ 

[กุลมาตา(singlemom99)]

โบราณว่าอย่ามัวเมาเอาใหลหลง
เธอชอบหงส์พงศ์ฟ้าอย่ารินั่น
ธรรมท่านสอนอย่าคลอนคลั่งยังเร้ารั้น
ขาดสะบั้นตัดไปไกลทางกัน


เลือกคนดีที่ใจตรงคงหาได้
อย่าหลงไปกับคนต่างห่างจากฝัน
เขาไม่ใช่ก็แล้วไปไม่โรมรัน
หยุดเท่านั้นรักษาใจหาให้ตรง