ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

“สิ่งฝัน..ในม่านหมอก?”

๐

๐ เคยหลงยิ้มนิ่มขานคำหวานถ้อย
ครั้งยามปล่อยรอยฝันอันฟุ้งซ่าน
พร่างพลิ้วลมพรมทักพักตร์เบิกบาน
มันคือม่านกาลฝันของวันลวง

๐ ไม่ตระหนักสักนิดพิษซ่อนอยู่
พลันโจมจู่สู่คนจนน่าห่วง
ดั่งนิทราคราตื่นสะอื้นทรวง
จบแล้วช่วงบ่วงสวาทนิราศไกล

๐ หลงดื่มฝันยันสางสร้างสิ่งหวัง
ก็ภินท์พังรั้งสิทธิ์จิตหมองไหม้
ความงามงดปลดหายสลายไป
มือที่ไขว่ไร้ค่าคว้าม่านเงา

๐ ร่องรอยหมอนซ่อนเชื้อเยื่อใยรัก
ยังประจักษ์หลักฐานผ่านคืนเหงา
กลิ่นไออุ่นกรุ่นฝังรั้งเรื่องเรา
ว่าเคยเคล้าเย้าคลื่นยามรื่นรมย์

๐ โลกแห่งฝันผันคลื่นซัดผืนจิต
ฝากแผลพิษติดตรึงถึงคอยข่ม
ร่างเจ็บแปลบแวบทรวงล่วงระบม
จิตพลอยจมอมทุกข์รุกคืบเยือน

๐ สิ่งในฝันพลันหายยามสายเยี่ยม
คือฝันเทียมเปี่ยมม่านลอยผ่านเคลื่อน
เข้าใจตัวหัวใจในภาพเลือน
เปรียบเสมือนเตือนว่า..อย่าหลงเงา..

ระนาดเอก

[ทอฝัน]

...บนเส้นทาง...ร้างคน...สู้ทนฝัน
แม้ด้นดั้น...ดายเดียว...แสนเปลี่ยวเหงา
ร่างหนึ่งเดิน...เคียงกัน...นั้นคือเงา
สีทึบเทา...ทาบทา...เป็นอาภรณ์

...ผ่านซากหิน...ดินแยก...แตกรอยร่อง
ยังทนท่อง...เที่ยวทั่ว...รั้วสิงขร
ท่ามสิงสา...ราสัตว์...ตัดแนวจร
ทั้งวานร...เสือสมิง...กระทิงไพร

...มิเคยกลัว...กังวล...ยอมทนทุกข์
จะรานรุก...ซุกซ่อน...มิอ่อนไหว
จะเบียดบัง...รังแก...ไม่แพ้ใจ
เพราะมองไกล...ใหญ่กว่า...กล้าเผชิญ

...ทว่าฝัน...วันนี้...มีบางสิ่ง
น่าเกรงกริ่ง...นิ่งแนบ...แอบนานเนิ่น
คือหมอกบาง...พรางเงา...ที่เราเดิน
ไร้เพลิดเพลิน...เมินหมาง...เหมือนห่างไกล

...ประจักษ์รู้...กู้ฝัน...พลันหันหลัง
เพียงลำพัง...คือตน...บนทางใหม่
ด้วยเรี่ยวแรง...ที่เหลือ...คือเชื้อไฟ
ปะทุให้...ใจโถม...โหมสุดแรง

...เพราะมีแสง...จึงมีเงา...ของเราพาด
ความขี้ขลาด...คือหมอก...หลอกแอบแฝง
ลองฝ่าเข้า...เคล้าคล้าย...สลายแปลง
จึงรู้แจ้ง...ใจอุ่น...กรุ่นฝันแล้ว
..................//ทอฝัน

...ขอบพระคุณครูระนาดเอกที่ช่วยแจ้งข้อผิดพลาดเพื่อแก้ไขค่ะ...

[เมฆา...]

... พรุ่งนี้...


๐..หากพรุ่งนี้  สายัณห์ อำพันแสง
เธอจะแกล้ง จาก,ฉัน อีกวันไหม
คือคำถาม ที่ยัง ฝังคาใจ
ยามที่เธอ หลับใหล ในอ้อมทรวง

 ๐..คล้ายมีเมฆ  หมอกบาง ขวางเธอ-ฉัน
 คอยแบ่งกั้น คั่นขอบ กรอบความห่วง
 ให้เป็นเพียง เสียงพร่า มายาลวง
 ที่แตกรวง เรียวช่อ รอระกำ
 
 ๐..อยากให้เธอ เคียงข้าง อย่างคืนนี้
 คืนที่มี  แสงเดือน เหมือนดื่มด่ำ
 กับความสุข สมหวัง ฝังใจจำ
 ที่ถลำ เลยกรอบ ขอบน้ำตา

 ๐..หลับเถอะนะ  เธอเอ๋ย  อย่างเคยหนอ
 ลืมความท้อ ทุกข์ถม ระทมหนา
 ฉันคนนี้  ก็พร้อม กล่อมนิทรา
 ให้เธอฝัน ไขว่คว้า หาสิ่งดี

  ๐..แม้จะรู้ ดีว่า พอฟ้าสาง
  เธอก็จาง จาก,ฉัน เริ่มหันหนี
  แค่ภาพลวง หลอกตา ณ.ราตรี
 แค่คนที่ เธอจำ วันช้ำตรม

  ๐..เหมือนเมฆหมอก อำพราง ทางขนาน
  ให้พบพาน  เพียงครู่  ดูขื่นขม
   วันเธอช้ำ รำพึง ถึงได้ชม
  วันเธอสม สุขใจ ก็ไกลลา.....
 
 
***เมฆา...***